Αντίνοος Αλμπάνης: «Ο καρκίνος άλλαξε αναπόφευκτα την κοσμοθεωρία μου»

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε ο Αντίνοος Αλμπάνης στην εφημερίδα Real life και την δημοσιογράφο Κορύνα Μανταγάρη με αφορμή την παράσταση «Ματωμένα χώματα» στην οποία και πρωταγωνιστεί. Μέσα σε όλα, ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την μάχη που έδωσε με τον καρκίνο και την απόφαση του να την δημοσιοποιήσει.

Έχεις δημοσιοποιήσει τη μάχη που έδωσες με την υγεία σου.

Μου κάνουν πολλές φορές αυτή την ερώτηση και κάθε φορά συνειδητοποιώ πόσο ανάγκη έχουν οι άνθρωποι να καταλάβουν κάτι που τους είναι άγνωστο. Χτίζεται μια γέφυρα επικοινωνίας με το κοινό σε ένα ανθρώπινο επίπεδο, αντιλαμβανόμαστε ότι μόνο όταν γινόμαστε μια μεγάλη αγκαλιά μπορούμε να ξεπεράσουμε κάτι. Εξίσου σημαντικό είναι οι άνθρωποι να γνωρίζουν πως στην περίπτωση που αρρωστήσουν, υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης, εξατομικευμένες θεραπείες. Αν κάτι κρατάω από αυτό είναι η πίστη που μπορεί να έχουν οι άνθρωποι στο αύριο και στο καλύτερο.

Άλλαξε η κοσμοθεωρία σου;

Αυτό συμβαίνει αναπόφευκτα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που κλυδωνίζεται τόσο πολύ και να μην αλλάξει τη σκέψη του. Μεγάλη αξία είναι να μην ξεχάσει για ποιον λόγο άλλαξαν η ζωή του, η σκέψη του και οι συνήθειες του. Γιατί είναι εύκολο – από τη στιγμή που πατάς ξανά στα πόδια σου και συνεχίζεις τη ζωή σου με ένα ρακόρ από το παρελθόν – να παρασυρθείς και να συνεχίσεις να κάνεις έναν ανθυγιεινό τρόπο ζωής οπότε αυτό θα ήθελα να επισημάνω. Αυτή η δουλειά που κάνουμε έχει μια μωροφιλοδοξία. Μονίμως κυνηγάμε κάτι που νομίζουμε ότι θα διαμορφώσει την εικόνα μας, τον χαρακτήρα μας. Για πολλά για τα οποία ζοριζόμουν στη δουλειά και στρεσαριζόμουν κατέληξα να λέω «τι μπούρδες είναι αυτές». Η ζωή δεν είναι η δουλειά μας, η ουσία είναι αλλού. Πρέπει να επενδύουμε στην αγάπη, στην ειλικρίνεια, στο «μαζί».

Στις προσωπικές σχέσεις, στον έρωτα;

Θεωρώ ότι η σχέση είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Είμαστε φτιαγμένοι να κάνουμε οικογένειες, να τεκνοποιούμε, να μεγαλώνουμε, να αγκαλιάζουμε. Αυτή είναι η φύση μας. Το «μαζί» έχει τη μεγαλύτερη αξία, αλλά την ίδια στιγμή είναι και από τα πιο δύσκολα πράγματα. Το «μαζί» δεν γνωρίζεται, το χτίζουμε βήμα – βήμα καθημερινά. Είναι εύκολο στην πρώτη δυσκολία να πούμε ότι δεν αξίζει τον κόπο, επιστρέφω στη μοναξιά μου. Ωστόσο, οι σχέσεις που οικοδομούμε είναι αυτές στις οποίες δεν ντρεπόμαστε να δείξουμε την ασχήμια μας, τα κακά μας χούγια, την αρρώστια μας. Πρέπει να κατανοούμε και να προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερο τον εαυτό μας και τον άνθρωπο μας. Όλα τα άλλα μέσα στη μέρα είναι απλώς συναλλαγές