Φωτεινή Μπαξεβάνη: «Με ενοχλεί ο κακός χαρακτή­ρας και η ανοησία των ανθρώπων»...

 

H «Κυρά της Ρω» ξαναζωντα­νεύει στη σκηνή του θεά­τρου «Arroyo», στον Κεραμεικό, μέσα από τη συγκλονιστική ερ­μηνεία της Φωτεινής Μπαξεβάνη, που χαρίζει στο κοινό μια σπάνια θεατρική εμπειρία, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Σταύρου Λίτινα.

Η παράσταση βασίζεται στην ομώ­νυμη νουβέλα του Γιάννη Σκαραγκά και είναι εμπνευσμένη από τη ζωή της Δέσποινας Αχλαδιώτη, της Ελληνίδας που γεννήθηκε στο Καστελόριζο το 1890 και επί σειράν ετών ύψωνε κάθε μέρα την ελλη­νική σημαία στη νησίδα Ρω, όπου έζησε μόνη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τα βαθιά γεράματά της. Η «Κυρά της Ρω» είναι μια πα­ράσταση που τιμά όλα όσα αντιπρο­σωπεύει η κοινή μας ανθρωπιά. Και ποια είναι αυτά; «Η πίστη μας ότι στα δύσκολα μπορούμε να αναδεί­ξουμε το ευγενέστερο κομμάτι του χαρακτήρα μας και όχι το σκοτάδι.

Η επένδυση στον ίδιο τον άνθρω­πο και η ελπίδα ότι ο κόσμος αλλά­ζει από τους ασήμαντους. Από την παράσταση, αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι το συγκλονιστι­κό κείμενο του Γιάννη Σκαραγκά, ο οποίος κατόρθωσε να αναδείξει τον πλούτο και τη συνθετότητα μιας τέ­τοιας γυναίκας, αλλά και ενός ολό­κληρου λαού, με τον πιο ποιητικό τρόπο», αναφέρει σήμερα η ταλαντούχα ηθοποιός.

Αυτό που καταφέρνει να μεταδώσει στον θεατή η Φωτεινή Μπαξεβάνη είναι η κάθε πτυχή του βίου της Δέσποινας Αχλαδιώτη: τη χαρά, τον έρωτα, την αγωνία, τον πόνο, την απογοήτευ­ση, την πικρία, την προσπάθεια για κάτι καλύτερο.

«Για τον ρόλο αυτόν μελέτησα σχε­δόν όσα στοιχεία και πηγές υπήρ­χαν. Επίσης, ταξίδεψα στο Καστελόριζο πολλές φορές και γνώρισα καλά τον τόπο και τους ανθρώ­πους του. Η γυναίκα αυτή πίστευε στη ζωή και στον κόσμο των αν­θρώπων. Στις αγάπες τους, στα έθι­μά τους, στο υπέροχο θράσος τους να ελπίζουν στις πιο δυσβάσταχτες στιγμές τους. Ήθελε έναν μικροσκοπικό κόσμο δικό της, έναν κόσμο με τις αρχές της και τα δικά της νοή­ματα. Από την πρώτη πρόταση μέ­χρι το φινάλε, το έργο είναι ένας μεθυστικός ύμνος στη ζωή και την αγάπη», λέει.

Η ίδια αισθάνεται πως στην εποχή του κορονοϊού όλα αλλάζουν στον χώρο του θεάτρου. «Τα πάντα αλ­λάζουν, δυστυχώς, και νομίζω ότι θα χρειαστούμε χρόνο για να απο­κατασταθεί η σχέση του κοινού με τη θεατρική αίθουσα».

Από την άλλη, αν και θεωρεί πως όλοι οι επαγγελματικοί χώροι έχουν περάσει δύσκολα, αποκαλύπτει τι την ενοχλεί περισσότερο στη δου­λειά της. «Οι κακοτοπιές βασανί­ζουν όλους τους επαγγελματικούς χώρους και όχι μόνο των ηθοποι­ών. Προϋποθέτουν χαρακτήρα και όρια, κάποιες φορές σε βάρος της φιλοδοξίας σου, για να προστατέ­ψεις τον εαυτό σου. Εμένα προσω­πικά με ενοχλεί ο κακός χαρακτή­ρας και η ανοησία των ανθρώπων που έχουν την ψευδαίσθηση ότι εί­ναι το επίκεντρο του κόσμου. Αλλά αυτό που με ανακουφίζει στη χώρα όπου ζούμε είναι ο τρόπος που αγα­πάμε και νοιαζόμαστε, αν όχι για όλους τους άλλους, τουλάχιστον για τους ανθρώπους μας».

Πηγή: Secret