Γιώργος Μαυρίδης: «Όταν είδα ότι η μάχη ήταν άνιση για τη Μόλλυ, της κράτησα την πατούσα, την “κοιμίσαμε”, δίπλα της μέχρι την τελευταία στιγμή και οι τρεις»

Ο Γιώργος Μαυρίδης ήταν καλεσμένος του Γρηγόρη Αρναούτογλου και μίλησε για τη σύντροφό του, τη σοβαρή περιπέτεια με τον κορονοϊό αλλά και την απώλεια της αγαπημένης του Μόλλυ.

«Όταν πάρεις την απόφαση να είσαι με έναν άνθρωπο λες ότι με αυτόν να συνεχίσω. Πίστευα ότι δεν θα βρω ποτέ μια γυναίκα να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου» είπε μιλώντας για την Κρίστη Καθάργια στην οποία έχει κάνει πρόταση γάμου.

Μιλώντας για τη σοβαρή του περιπέτεια με τον κορονοϊό που τον έστειλε δύο φορές στο νοσοκομείο είπε:

«Το πέρασα λίγο δύσκολα. Με ζόρισε πάρα πολύ. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος. Πήρα μετά κιλά από τις κορτιζόνες.

Έκατσα μια βδομάδα, βγήκα, μπήκα δεύτερη φορά και αυτή τη φορά φασκιωμένος για να μη με αναγνωρίσουν γιατί τότε όποιος αρρώσταινε τον έβριζαν. Έκανα 6 μήνες να σταθώ στα πόδια μου.

Ήμουν στη ΜΑΦ. Ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα μιλήσω για αυτό το κομμάτι. Η μοναδική συντροφιά σου είναι το κινητό που το έχεις και στο αθόρυβο. Δεν έχεις κάτι άλλο

Δεν φοβήθηκα, δεν ξέρω γιατί. Τα χρειάστηκα πολύ πριν από το νοσοκομείο όταν άρχισε να βγαίνει το αίμα από τους πνεύμονες.

Ήταν δύσκολο γιατί ο απέναντι κύριος πέθανε, οι άλλοι δύο έγιναν καλά, άνω των 60».

Ο παρουσιαστής μίλησε για την απώλεια που τον σημάδεψε το 2021, αυτή της αγαπημένης του σκυλίτσας, Μόλλυ, που έφυγε σε ηλικία 15 ετών.

«Ήταν πολύ μεγάλη. Τα τελευταία χρόνια είδα ότι βάρυνε, δεν έβλεπε γι’ αυτό και δεν ήμουν τόσο ενεργός στα social media γιατί με πλήγωνε αυτό που έβλεπα.

Όσο και να έχεις προετοιμαστεί ποτέ δεν γίνεται αυτό που περιμένεις.

Η Μόλλυ μου έβγαλε ένα πρόβλημα στο αίμα. Είχε ένα καρκίνωμα στη χολή. Κάναμε κάποιες θεραπείες και πήγαινε καλύτερα. Κατάφερα να ξεκλέψω δύο μέρες για να κάνω μια δουλειά στο εξωτερικό.

Ήμουν Φλωρεντία και Ρώμη. Και με παίρνει η Κρίστη και μου λέει ότι η Μόλλυ δεν αναπνέει καλά.

Με πήρε 11 το πρωί, 6 το απόγευμα ήμουν Θεσσαλονίκη και σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού έλεγα “σε παρακαλώ, κράτα να σε χαιρετήσω”. Έφυγα για δύο μέρες και δεν θα ήμουνα δίπλα της στην τελευταία της ανάσα. Πραγματικά νιώθω ότι με περίμενε.

Έκανα ό,τι θεραπεία υπήρχε, προσπάθησα να το εξαντλήσω, ό,τι δύναμη είχα ό,τι μπόρεσα έκανα. Στο τέλος δεν διορθωνόταν και αναγκαστικά όταν είδα ότι η μάχη ήταν άνιση για το ζώο, της κράτησα την πατούσα, την κοιμίσαμε, δίπλα της μέχρι την τελευταία στιγμή και οι τρεις φυσικά.

Θα μείνει για πάντα να τη θυμόμαστε.

Η ζωή μετά είναι ανάλογα πώς το έχεις προετοιμάσει. Εγώ έχω υιοθετήσει την Τσίχλα.

Έγιναν κολλητές. Η Τσίχλα την είχε τρελάνει, ήταν 2,5 μηνών κουτάβι. Από τότε που έφυγε η Μόλλυ έχω την Τσίχλα για παρηγοριά.

Την Τσίχλα την έφερα να χαιρετήσει τη Μόλλυ λίγο πριν την “κοιμίσουμε”. Πέρασαν όλοι και τη χαιρέτησαν.

Η Τσίχλα ήταν λίγο τρομαγμένη. Μέχρι να τη θάψω, η Τσίχλα δεν πλησίαζε. Όταν τελείωσα πήγε από πάνω και έψαχνε να τη βρει» είπε προσπαθώντας  βουρκωμένος να εξηγήσει πώς το δεύτερο σκυλί του κατάλαβε την απώλεια.

«Θα την κάνω τατουάζ δίπλα στη μητέρα μου» είπε ακόμα.