Δημήτρης Ουγγαρέζος: «Όσο κι αν εξελίσσονται όμορφα στην τηλεόραση...δεν μπαίνει φρέσκο νερό στο τηλεοπτικό αυλάκι»

 «Αν το καλοσκεφτείτε, αδέλφια μου, οι χρονιές μας ακολουθούν ένα μοτίβο, έναν αλγόριθμο, αν προτιμάτε (για να μιλήσω και τη γλώσσα της εποχής). Τι θα διακόψει αυτήν την ακολουθία; Κανά ξαφνικό γεγονός, ο ερχομός ενός ανθρώπου στη ζωή, η «ξελευθερία» κάποιου άλλου, ο γάμος σου, άντε και η πρόωρη λήξη της σεζόν απ’ τους Αρβύλα που φέτος, με τα 25άρια που κάνουν βλέπω να έρχεται γύρω στα Κούλουμα.

Τώρα που αναφέρθηκα στην παρέα απ’ τη Θεσσαλονίκη που και φέτος, «τα σπάει» κάνοντάς μας, ακόμη (μετά από 26 χρόνια) να γελάμε, τα ασφαλή συμπεράσματα είναι δύο: Οι τύποι αξίζουν τη διαχρονική πλέον, επιτυχία τους παραμένοντας επίκαιροι, «βγάζοντας» γέλιο ακόμη και σ’ αυτούς που μπορεί να τους βαρέθηκαν, ή και να μην τους χωνεύουν (αυτό να ξέρετε αποτελεί μεγάλη μαγκιά) και διατυπώνοντας ανέκαθεν γνώμη για την επικαιρότητα, ή για το ίδιο το κανάλι που τους φιλοξενεί -και αυτό το έκαναν πάντα, όχι τώρα που δικαιωματικά κέρδισαν αυτήν την υπερκαναλικότητα της άποψης.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι λίγο δυσάρεστο για την υπόλοιπη τηλεόραση και αφορά στο ότι η μακροχρόνια επιτυχία των Αρβύλα οφείλεται και στην απουσία εναλλακτικής πρότασης στη σάτιρα από μια νέα γενιά τηλεόρασης, ραδιοφώνου, ή άλλου media. Η σκέψη αυτή γίνεται ακόμη πιο απαισιόδοξη, αν αναρωτηθείς: «Και μετά τους Αρβύλα, τι;» 

Μην παρεξηγηθώ, εκτιμώ την έξυπνη εξέλιξη της φάσης του Κομφούζιο και των Α.Μ.Α.Ν. στους τρολάδες κυρίους του εξώστη στο Muppet Show που κορόιδευαν ακόμη και την ίδια τους την παράσταση. Είδατε ότι δεν αναφέρθηκα στους «Γέρους του Muppet Show», γιατί δεν έχω καμία απολύτως πρόθεση να βάλουμε στη συζήτηση ηλικίες και οποιουδήποτε είδους εμφανισιακό -ισμό. Άλλη είναι η σκέψη μου: Όσο κι αν εξελίσσονται όμορφα στην τηλεόραση, οι «Αρβύλα», όσο κι αν αγαπούν εμάς, τον εαυτό τους και το μέσο αγκαλιάζοντας όλες τις φάσεις της ζωής τους και προσαρμόζοντάς τες στο «Ράδιο Αρβύλα» και το «Βινύλιο», δεν «μπαίνει» φρέσκο νερό στο τηλεοπτικό αυλάκι.

Και δεν είναι ότι ο Κανάκης και η ομάδα του δεν το επιτρέπουν. Θυμάμαι σε ανύποπτο χρόνο, μάλιστα, που ο Αντώνης ήταν παραγωγός μιας νέας παρέας παιδιών που είχαν δοκιμάσει να κάνουν το ελληνικό Jackass του Mtv. Ούτε μπορώ να πιστέψω πως δεν υπάρχουν ικανοί νέοι να εκπροσωπήσουν τη φάση τους γκρεμίζοντας σατιρικά οτιδήποτε καθιερώθηκε πλέον, ως σύστημα -και δεν μιλάω για γιουτιούμπερς και στανταπ κομίντιανς που η έγνοια τους ήταν να κράξουν την τηλεόραση, εωσότου της «τραβήξουν» την προσοχή για να δουλέψουν σ’ αυτή κάνοντας πραγματικά ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, αρκεί να είναι στο γυαλί.

Η τηλεόραση για οικονομικούς λόγους δεν απαγκιστρώνεται απ’ την ασφάλεια του παλιού και τελικά, αυτό της κοστίζει ήδη (γιατί όταν μόνο ένας κάνει τη δουλειά θα τον χρυσοπληρώσεις), αλλά -ακόμη χειρότερα- θα της κοστίσει στο μέλλον, όταν χωρίς πρωτογενείς εκπομπές και περιεχόμενο θα καταντήσει παράρτημα των Καννών και των ξένων φορμά που θα παίζουν σε όλες τις χώρες με τα πρόσωπα μόνο να αλλάζουν -Konserva TV, δηλαδή. Και όσο κι αν ζηλεύω την επιτυχία τους πιο πολύ κι από ότι ο Κανάκης τον Καπουτζίδη αυτή την εβδομάδα, εξακολουθώ ν’ ανησυχώ για τη δουλειά μου, αλλά και την τηλεόρασή μας. Δεν μιλάω τόσο, αδέλφια μου, για την επιβίωσή της, όσο για εκείνα που μπορεί να προσφέρει (όπως τόσα χρόνια μέσω των Αρβύλα) στην κοινωνία και αργά η γρήγορα θα περιοριστούν σε ένα έτοιμο πρότζεκτ του Ατζούν, ή της Εντέμολ ξερωγώ.»

okmag.gr-Δημήτρης Ουγγαρέζος