Τζένη Μπότση: «Όταν γύρισα και είδα την καταστροφή στο σπίτι, μόνο τότε έκλαψα»...

 

Η ηθοποιός της οποίας το όνομα συνδέθηκε άρρηκτα με το ελληνικό #MeToo, μίλησε στο "ΟΚ" για το δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε λόγω της καταστροφής του σπιτιού της από τις φωτιές, αλλά και για την επιστροφή της στο θέατρο και τη μικρή οθόνη.

Είχες ένα δύσκολο καλοκαίρι. Ενώ ήσουν διακοπές στον αγαπημένο τόπο διακοπών σου, την Ικαρία, ενημερώθηκες πως το σπίτι σου απειλείται από τη φωτιά;

Η πρώτη που με ενημέρωσε ήταν η Ντορέπα Παπαδημητρίου, «καίγεται η Βαρυμπόμπη, πού είσαι;» μου είπε στο τηλέφωνο. Με θυμάμαι να τηλεφωνώ σε έναν φίλο στην Πυροσβεστική, ο οποίος με καθησύχασε: «Η φωτιά είναι μακριά από το σπίτι σου». Μέσα σε μία ώρα η φωτιά είχε φτάσει στον κήπο μας, τόσο ανεξέλεγκτη ήταν. Εντάξει, φοβερά συναισθήματα από εκείνες τις ημέρες. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι που αγαπάμε τη φύση, οφείλουμε να φροντίζουμε τα δάση, γιατί τα δάση μας είναι πολύ βρόμικα και έχουν πολλά ξερά ξύλα. Ήταν επόμενο πως θα καίγονταν εύκολα σε περίπτωση φωτιάς.

Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες μαθαίνοντας για την καταστροφή;

Να μη χαθούν οι παιδικές μου φωτογραφίες, που δεν θα είχα να τις δείξω στην Αλίκη (σ.σ. την κόρη της), και τα βιβλία μου. Για δυο μέρες ήμουν άυπνη, δεν σήκωνα τηλέφωνα παρά μόνο από τους γείτονες για να με ενημερώσουν. Δεν είχα την υπομονή. Από τη στιγμή που έμαθα πως το σπίτι μας γλίτωσε, είχαμε το άγχος τι θα γίνει με το πλιάτσικο. Έτσι, πέρασαν οι δύο εβδομάδες των διακοπών.

Δεν επέστρεψες στην Αθήνα και στο σπίτι σου στη Βαρυμπόμπη;

Όχι, γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι, μόνο πρόβλημα θα δημιουργούσα. Όταν γύρισα και είδα την καταστροφή, μόνο τότε έκλαψα. Αυτό το δάσος ήταν το σπίτι μας. Όπως και όλα τα δάση είναι το σπίτι μας. Επίσης, οι περισσότεροι γείτονες δεν θα γυρίσουν κι αυτό με στενοχωρεί πολύ. Δεν μένουμε ακόμα κάνουμε κάποιες εργασίες αλλά και περιμένουμε να βρέξει -που έβρεξε πριν από λίγες μέρες- ώστε να «καθίσει» αυτή η πνιγερή ατμόσφαιρα. Μένουμε στη μητέρα μου γιατί ο δολοφόνος γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος.

Εξού και επιστρέφεις στο θέατρο με ένα εμβληματικό αστυνομικά έργο της Αγκάθα Κρίση, την Ποντικοπαγίδα;

Περίπου! (Γελάει.) Είμαστε στο θέατρο Νέος Ακάδημος με μια ωραία παράσταση, σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή, και μια ωραία παρέα. Ακούμε τα επιφωνήματα που βγάζει το κοινό μέσα από τις συνεχείς ανατροπές και είναι συγκινητικό γιατί μαζί με τον κόσμο μπαίνουμε και εμείς στο παιχνίδι. Από την άλλη, είμαι στους Συμπέθερους απ' τα Τίρανα που προβάλλονται στο Mega. Δεν έχω κάποιο βασικό ρόλο, αλλά το έκανα γιατί ήθελα να ξεκινήσω να δουλεύω. Τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου (σ.σ. σεναριογράφους και σκηνοθέτες της σειράς) τους ξέρω πολλά χρόνια. Είναι εκείνοι που μου άνοιξαν το δρόμο στη δουλειά. Ήμουν φοιτήτρια και με επέλεξαν για να παίξω στο Δις εξαμαρτείν έναν κομπάρσο - ήμουν ένα από τα παιδιά που φαίνονταν πίσω. Ήταν η πρώτη μου επαφή και θεωρώ πολύ τρυφερή όλη αυτή τη δοτικότητα αυτών των δύο ανθρώπων.