Η αποκάλυψη της Δήμητρας Σιγάλα για την περίοδο που σκεφτόταν να σταματήσει από το θέατρο

Η Δήμητρα Σιγάλα σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό ΟΚ ,εξομολογήθηκε πως υπήρξε περίοδος που σκεφτόταν να σταματήσει την υποκριτική και το θέατρο και να ασχοληθεί με την εγκληματολογία.

«Το 2011 είδα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν υπήρχαν πολλές δουλειές και στην τηλεόραση κυριαρχούσαν οι ξένες σειρές.Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο πατέρας μου βρήκε αυτό το μεταπτυχιακό στη Βαρκελώνη. Κάποια πράγματα στη ζωή μου έρχονται τη σωστή στιγμή. Πότε έκανα την αίτηση, πότε με πήρανε... Μάλλον ήταν για να γίνει. Έζησα εκεί έναν χρόνο καθώς παρακολούθησα το εντατικό πρόγραμμα μαθημάτων. Στην αρχή δυσκολεύτηκα γιατί όλες oι εργασίες ήταν στα ισπανικά. Έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα» εξηγεί. Μαλιστα,εκείνη  την περίοδο πέρασε από το μυαλό της η σκέψη να μην επιστρέψει στον χώρο της υποκριτικής.

«Έλεγα "Πού Θα ξαναβρώ δουλειά; Δεν υπάρχει περίπτωση". Τα έβλεπα όλο διαφορετικά. Σκεφτόμουν ότι θα αλλάξω καριέρα, καθώς δεν έβλεπα να γίνεται κάτι που να μου αρέσει. Σε τέτοιες καταστάσεις σε πιάνουν οι ανασφάλειες σου, λες "Μήπως εγώ δεν κάνω γιο αυτό τον χώρο;". Παράλληλα όμως είχα την προσμονή του καινούριου. Όταν ανακαλύπτω κάτι που με ενθουσιάζει, γεμίζω θετική ενέργεια για το μέλλον.»

Η επιστροφή στην Ελλάδα μετά το τέλος του μεταπτυχιακού ήταν ομαλή; 

«Όλα έγιναν κανονικά. Γράφτηκα στους πίνακες πραγματογνωμόνων γιατί έχοντας πάρει το πτυχίο μπορούσα να δουλέψω ως δικαστική γράφολόγος. Με έτρωγε όμως κάτι μέσα μου. Πήγαινα σε παραστάσεις και βλέποντας τους συναδέλφους ένιωθα σαν να μην άφησα ποτέ το θέατρο. Σιγά σιγά λοιπόν ήρθαν ξανά οι προτάσεις για δουλειές» διευκρινίζει.Στις σπουδές μου έμαθα οτιδήποτε σχετίζεται με πλαστότητα και εγκυρότητα τόσο αντικειμένων όσο και εγγράφων. Απάτες με τσάντες, παπούτσια, κοσμήματα, πίνακες ζωγραφικής που μπορεί να είναι "μαϊμού" και να πρέπει να το πιστοποιηθείς μέχρι διαβατήρια και λοιπά έγγραφα. Επειδή στην Ελλάδα δεν είναι ανεπτυγμένα το συγκεκριμένο κομμάτι, ασχολήθηκα με τον τομέα εγγράφων.Στο πλαίσιο αυτών των συναναστροφών της όμως πόσο συχνά την αναγνωρίζουν από την παρουσία της στην τηλεόραση; «Μου συμβαίνει συχνά. Και στα δικαστήρια. Έχει τύχει η πρόεδρος στο έδρανο να μου πει: "Εσάς σας ξέρω κάπου. Πείτε μου ότι είστε η ηθοποιός". Είναι η γνωστή αμηχανία, θέλει να το επιβεβαιώσει, γιατί ναι μεν σε καταλαβαίνει, αλλά σκέφτεται "Δεν μπορεί. Είναι άλλη και της μοιάζει". "Ναι, εγώ είμαι" τους απαντάω. Αυτό γίνεται μόνιμα. Είναι αστείο»