Η Ζήνα Κουτσελίνη για την δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ

Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις πως δεν αναπνέεις. Πως κοιτάς να πιαστείς και δεν υπάρχει τίποτα. Κι όμως εκείνος είναι εκεί για να σε πιάσει. Ναι, ο Γιώργος μας θα μας κρατήσει το χέρι και τη Δευτέρα και κάθε μέρα να συνεχίσουμε τις αλήθειες που τέσσερα χρόνια ήμασταν συνοδοιπόροι. Ο στυλοβάτης μας. Ήταν το καθημερινό μας πειραχτήρι με το βαρύ του πάτημα στο καμαρίνι, η αγκαλιά του αδερφού που αναζητούσα. Αμέτρητες ώρες σιωπής, αγκαλιές, διαφωνίες, και κουβέντες οικογενειακές. Ήξερε να μας ηρεμεί, να μας οδηγεί, να αγαπά με ανιδιοτέλεια. Δεν θέλω να πιστέψω πως απέναντι μου δεν θα είναι το σκεπτικό του βλέμμα, με το χέρι στο πρόσωπο, και το χέρι βοηθείας σε μένα όταν με έβλεπε να λυγίζω... Και δεν ήταν λίγες οι φορές! Έχω την πεποίθηση και τη σιγουριά πως αυτό το χέρι και από Δευτέρα θα είναι εκεί στην άδεια του καρέκλα για να το αγγίζω όποτε το χρειάζομαι. Όποτε το χρειαζόμαστε. Ο Γιώργος είχε πάντα τον τρόπο να νικά το χρόνο, το ψέμα, τη δυσκολία. Πίστευε στη δύναμη της πένας, της αλήθειας, της έρευνας μέχρι τέλους! 

Είναι κάποιες σχέσεις, κάποια μάτια, κάποια χέρια που μπαίνουν στη ζωή μας και έχουν μεγάλη δύναμη. Δύσκολες μέρες για όλους και προπάντων για τη γυναίκα του, το παιδί του, τη μητέρα του, την αδερφή του και τους οικείους του. Δύσκολο και για όλους μας που από χθες μαζεύουμε τις δυνάμεις μας για να τον βγάλουμε ασπροπρόσωπο, όπως θα ήθελε. Γιώργο μου το σ´αγαπώ είναι λίγο! Θα προσεύχομαι... θα σε αναζητώ... να μας προστατεύεις όπως ΕΣΥ ξέρεις. Δώσε μου το χέρι σου πάλι!