Κατερίνα Λέχου: «Συγκατοικήσαμε με τον Μάνο 3 μήνες μετά τον γάμο μας»

Η Κατερίνα Λέχου μίλησε στο DOT σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις που παραχωρεί και αναφέρθηκε στον σύζυγό της Μάνο Στρατάκη. 

 «Μεγαλώνοντας έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αυτό είναι ένα από τα καλά της ωριμότητας. Αποδέχομαι τον εαυτό μου και με νοιάζει λιγότερο τι λένε οι άλλοι. Είμαι φύσει μελαγχολικός και βαρύς άνθρωπος» είπε μεταξύ άλλων ενώ σχολίασε: «Η έλλειψη χιούμορ είναι και έλλειψη ευφυΐας».

Η ίδια συμπλήρωσε: «Θα ήθελα να έχω μεγαλώσει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση».

Και συνέχισε: «Ο γονιός μεταγγίζει στο παιδί την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πιστεύω ότι είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία με τους γονείς μας... Οι γονείς μου στα 21 και στα 25 τους βρέθηκαν με τρία παιδιά... Το μόνο κοινό με τις δύο αδελφές μου ήταν η έλλειψη αυτοπεποίθησης».

Κάνοντας την αυτοκριτική της, η Κατερίνα Λέχου τόνισε: «Στις σχέσεις μου καταδίκαζα τον εαυτό μου σε υποδεέστερη θέση».

Σε ό,τι αφορά τα προσωπικά της και τον γάμο της με τον Μάνο Στρατάκη, η ηθοποιός είπε: «Η γνωριμία με τον Μάνο ήρθε σε μία στιγμή ωριμότητας. Είμαστε μαζί 14 χρόνια. Συγκατοικήσαμε με τον Μάνο 3 μήνες μετά τον γάμο μας. Η καραντίνα λειτούργησε ως ένα μεγάλο συν για τη σχέση μας. Όταν παντρεύεσαι αποφασίζεις να δεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων... Με τη συμβίωση γίνεσαι λιγότερο εγωιστής... Με τον Μάνο διαφέρουμε μόνο στο θέμα του φαγητού».

 «Μου λείπει πολύ να πάω σε ένα εστιατόριο... Πιστεύω πολύ στη δουλειά της κανονικότητας της εργασίας».

«Αισθάνθηκα ότι αυτός ο δρόμος είναι μακρύς. Ξεκίνησε με κάποιο τρόπο και αισθάνθηκα ότι κ αι εγώ είμαι ένας κρίκο μιας αλυσίδας. Δεν έχει μείνει κάτι μέσα μου, τα έχω διαχειριστεί αυτά τα θέματα. Μόνο με τον Μάνο συζήτησα ότι θα μιλήσω δημόσια. Μου είπε ‘εγώ είμαι δίπλα σου... Μετά τη Ζέτα Δούκα, μου πήρε μία εβδομάδα να αποφασίσω να μιλήσω δημόσια».

Και τόνισε: «Τώρα συντελείται μία αλλαγή εποχής. Ήμουν 35 όταν βίωσα άσχημες καταστάσεις και δεν ήξερα ότι ήταν και παραβατικές. Πρέπει να θεσμοθετηθεί, πρέπει να εμπεδωθεί, να το χωνέψουμε. Θέλουμε χρόνο γι’ αυτό. Αν υπάρχει ένα καλό είναι ότι μπαίνουν οι βάσεις για κάτι καλύτερο για τα παιδιά που έρχονται. 15 χρόνια μετά συνειδητοποίησα τι ήταν αυτό που βίωσα».