Κατερίνα Λέχου: «Θα ήθελα να έχω μια πιο περιπε­τειώδη και θαρραλέα καρδιά»

 

H Κατερίνα Λέχου σε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ,και μίλησε για όλα.

Τι άλλα δώρα κάνεις στον εαυτό σου; Είσαι γενναιόδωρη μαζί του, τον καλοπιάνεις;

Κυρίων στα λόγια τον καλοπιάνω. Όταν δεν τα κατα­φέρνει σε κάτι, του λέω «εντάξει, δε πειράζει Μέχρι εκεί μπόρεσες για σήμερα. Αύριο θα προσπαθήσει λίγο περισσότερο». Αυτό είναι κάτι που κάνω τα τε­λευταία χρόνια. Παλιά τον μαστίγωνα. Και όταν μα­στιγώνεις ιόν εαυτό σου, μαστιγώνεις και τους άλλους.

Αυτό πώς μαθαίνεται; Έχει να κάνει με την εμπειρία και τα χρόνια;

Όχι, δεν πάει με την ηλικία, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που όσο μεγαλώνουν γίνονται ακόμη πιο αυστηροί με τον εαυτό τους. Τους σκληραίνει η ζωή. Μαθαίνεται νομίζω, με διαβάσματα, πολλή σκέψη, ψυχοθεραπεία κ.ο.κ. Ο καθένας βρίσκει τον τρόπο που του ταιριάζει καλύτερα. Αλλά θέλει δουλειά, δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν χαρίζεται, κερδίζεται - στα περισσότερα πράγματα σ' αυτή τη ζωή.

Είσαι φύσει αισιόδοξη, από τους ανθρώ­πους που λένε «στο τέλος όλα θα πάνε καλά» ή πέφτεις συχνά σε σκοτάδια;

Θα έλεγα πως η φύση μου είναι απαισιόδοξα. Αλλά η φύση αμβλύνεται και έτσι έχω αυτές τις πολύτιμες στιγμές αισιοδοξίας. Μέσα μου ξέρω πολύ καλά πως όλα θα περάσουν. Μας το έχει διδάξει η Ιστορία. Το θέμα όμως δεν είναι να περάσει κάτι και να το πετά­ξεις πίσω σου, να το βάλεις κάτω από το χαλί, αλλά να δεις στις αποσκευές σου τι ρόλο έχει παίξει.

Υπάρχει κάποιος φόβος που σε ακολουθεί από μικρό κορίτσι;

Δεν με φοβίζει κάτι, απλά πολλές φορές οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε το νόημα της ζωής. Γιατί η ζωή, εκτός από τις φωτεινές, έχει και πολλές σκοτεινές πλευρές. Και μεταξύ μας, στην πλειονότητα εί­ναι σκοτεινές πλευρές. Πολλές φορές, για να βρεις το κουράγιο να συνεχίσεις, καλείσαι να επαναπροσδιορίσεις το νόημα αυτό.

Αν σε ρωτούσαν στα 25 σου ποιο είναι το νόημα της ζωής, τι θα απαντούσες;

Στα 25 είχα μια λαχτάρα να φτιάξω, να χτίσω, να κάνω, και να ζήσω πράγματα. Να χορτάσω εμπειρίες.

Τώρα, στα 53, τι θα απαντούσες στην ίδια ερώτηση;

Τώρα ξέρω ότι το να φτιάξεις και να χτίσεις πράγματα δεν μεταφράζεται πάντα σε χρήματα, έργα και εξουσία. Αλλά είναι κάτι νοητικό, που γίνεσαι μέσα λίγο μυα­λό σου και έχει να κάνει με το πώς αλλάζει π οπτική σου γωνία απέναντι στα πράγματα. Είναι, δηλαδή, πιο βαθύ το νόημα. Και αυτό είναι το «κανονικό».

Και τι είναι το «μη κανονικό;»

Το μη κανονικό είναι όταν φτάνεις να είσαι σαν τον Τραμπ, που στα 74 του χρόνια δεν έχει καταλάβει ακόμη πως το νόημα της ζωής δεν είναι να τα δια­λύσεις όλα για να είσαι με το ζόρι νικητής. Κάνει σαν κακομαθημένο παιδί που έχασε στο παιχνίδι. Γι' αυτό λέω ότι φαίνεται ο άνθρωπος που δεν έχει ωριμάσει μέσα σκι χρό­νια, που δεν έχει πάει πιο βαθιά στη ρίζα των πραγμάτων.

Αν είχες την επιλογή μιας δεύτερης ζωής, τελείως δι­αφορετικής από αυτή που έχεις ζήσει έως σήμερα, πώς θα την αξιοποιούσες;

Θα ήθελα να έχω μια πιο περιπε­τειώδη και θαρραλέα καρδιά για να κάνω ταξίδια σε κάθε μέρος της γης. Όχι όμως ως τουρίστας αλλά ως ταξιδευτής. Να έχω την τόλμη να τα αφήσω όλα πίσω μου και να γνωρίσω νέους ανθρώπους και να μπορέσω να βοηθήσω όσους πε­ρισσότερους μπορώ. Έτσι, έχει άλλη αξία το ταξίδι, σύμφωνα με το περιοδικό ΟΚ.