Τάκης Παπαματθαίου: «Από πιτσιρικάς δεν έδινα σημασία στα χρήματα»

Για τις δύσκολες μέρες λόγω της πανδημίας αλλά και για το βιοποριστικό πρόβλημα,μίλησε στο "Λοιπόν" ο ηθοποιός Τάκης Παπαματθαίου.

Υπάρχει μεγάλη δυσκολία αυτό τον καιρό λόγω της πανδημίας.

Όλοι υποφέρουν, όλες οι τάξεις, όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά θεωρώ ότι οι καλλιτέχνες είμαστε από τις πιο άτυχες τάξεις, γιατί ο κόσμος, το κοινό, που έρχεται να πληρώσει το εισιτήριο, να το πω κυνικά, οι πελάτες, από τους οποίους θα ζήσουμε, κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο στο θέατρο. Στην περίπτωση που είναι αραιά, λίγος ο κόσμος, δεν πάει η παράσταση, άρα την κατεβάζεις κι ανεβάζεις μια άλλη.

Είσαι ένας άνθρωπος που αγωνίζεται, έχεις αυξημένη την αντίληψη σου για το περί δικαίου αίσθημα...

Είμαι πεισματάρης... Κοινωνική δικαίωση, το είχα από μικρός αυτό. Το ότι είμαι αριστερών πεποιθήσεων, προοδευτικός, αυτό ξεκίνησε, μου εντυπώθηκε και με σόκαρε το γεγονός, από παιδάκι, έφηβος, που διάβαζα πολλή ιστορία, μου άρεσε. Εισαγωγικές εξετάσεις στη Νομική Σχολή πέρασα γιατί πήρα άριστα στην ιστορία, στα άλλα μαθήματα είχα γράψει μέτρια.

Τελείωσες τη Νομική Σχολή;

Στο τελευταίο έτος τα άφησα για το θέατρο, δεν γινόταν και πρακτικά. Τότε ήμουν 3 χρόνια στη σχολή του Κουν, με είχαν πάρει όπως και κάποιους άλλους, κι έπαιζα κάποιο μικρό ρόλο, βοήθαγα στα σκηνικά, εργάτης δηλαδή, κι έτσι δεν πλήρωνα τα δίδακτρα στη σχολή, επίσης είχα κι ένα χαρτζιλίκι που μου έμενε. Το 24ωρό μου ήταν γεμάτο για 3 χρόνια στη σχολή, καθώς το πρωί έκανα πρόβες για το έργο που θα ανέβαινε, σ' ένα από τα δύο θέατρο του, θεάτρου Τέχνης το ένα ήταν το κλασικό υπόγειο και το άλλο ήταν το θέατρο "Βεάκη". Μόλις τελείωνα, μετά από μια ώρα, είχα 3:00-8:00 τη σχολή, έπειτα έφευγα και πήγαινα στο άλλο θέατρο, στην παράσταση που έπαιζα. Τότε Σάββατο, Κυριακή και Τετάρτη, κάναμε διπλές παραστάσεις, το ρεπό ήταν μόνο Δευτέρα, κι αυτό για 3 χρόνια συνέχεια.

Στο ρεπό σου ξεκουραζόσουν, κοιμόσουν όλη την ημέρα;

Όχι, είχα γίνει μανιακός εργασιομανής. Τις γιορτές, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, στις δύο εβδομάδες, που θεωρούνται οι καλύτερες εισπρακτικά για τα θέατρα, είχαμε σχεδόν κάθε μέρα διπλή παράσταση. Μου έχει λείψει πολύ η Κυριακή, που από μικρά παιδιά, είχαμε μάθει να είναι μια γιορτινή μέρα της εβδομάδας, τότε είχα δύο παραστάσεις και δεν ευχαριστιόμουν το μεσημέρι, το απόγευμα της Κυριακής...Όλα αυτά τα χρόνια... Μιλάμε για 38 χρόνια, συν τα 3 χρόνια της σχολής. Είμαι σίγουρος ότι έχω το ρεκόρ εμφάνισης στο σανίδι, από τους ανθρώπους της γενιάς μου.

Δηλαδή;

Μέσα στα 38 χρόνια που βρίσκομαι στον χώρο, μόνο τα 4 καλοκαίρια δεν έχω δουλέψει, εκ των οποίων το 4ο είναι αυτό, τώρα.

Εχεις πάρει αυτά που έχεις δώσει;

Όπως στον έρωτα, δίνεις πολλά και θέλεις να παίρνει πολλά, αλλά εξαρτάται, εγώ ήμουν καλυμμένος. Αν εννοείς οικονομικά... Από πιτσιρικάς δεν έδινα σημασία στα χρήματα.

Ο βιοπορισμό όμως είναι το βασικότερο κομμάτι ζωής.

Δεν γούσταρα τα λούσα, τα αμάξια, τη μηχανή την "έτσι", το ακριβό ρούχο. Μέσα μου είμαι καλυμμένος, είμαι πλούσιος, γιατί όλα αυτά τα χρόνια λαμβάνω από τον κόσμο αγάπη κι εκτίμηση. Αντιλαμβάνεται ο κόσμος κάποια πράγματα, για τον χαρακτήρα μου, για το πόσο ταλέντο έχω, κι αυτό είναι κάτι που με ανακουφίζει πολύ.