Χρήστος Θηβαίος: «Υπήρξαν περίοδοι στις οποίες ήμουν τρομερά αλαζόνας»

Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε ο Χρήστος Θηβαίος, σε συνέντευξη που έδωσε στον Σπύρο Οικόπουλο και το ένθετο “Docville” που κυκλοφορεί με την εφημερίδα Documento.

Ποιες είναι οι φοβίες σου;

Η πρώτη μου φοβία ήταν να μη χάσω τους γονείς μου, κάτι που συνέβη σχετικά νωρίς δυστυχώς. Την αίσθηση του φόβου την έχω ζήσει από μικρός, συγκεκριμένα από την περίοδο της χούντας με περιστατικά χαραγμένα στη μνήμη μου. Το πρώτο όταν βλέποντας τα τανκς να περνούν και τον πατέρα να μου λέει: «Αυτό δεν ξέρεις τι είναι, αλλά να θυμάσαι ότι είναι κακό». Το δεύτερο στις 17 Νοέμβρη, όταν οι δικοί μου είχαν παράσταση σε ένα στρατόπεδο στο Χαϊδάρι και ξαφνικά ακούσαμε από τα μεγάφωνα: «Όσοι αξιωματικοί φέρουν περίστροφο να πάνε στην πύλη». Μας γύρισαν στο σπίτι στον Άγιο Παύλο και θυμάμαι να κλείνουμε τα παράθυρα λόγω δακρυγόνων και να ανοίγουμε το ραδιόφωνο.

Οι φοβίες σου άλλαξαν με τα χρόνια;

Μεγαλώνοντας ένιωσα την επαγγελματική ανασφάλεια, ειδικά την περίοδο των σπουδών μου. Έχοντας την ακαδημαϊκή καριέρα στα σκαριά, αποφάσισα να ξαναπιάσω την κιθάρα με άγνωστο προορισμό. Την τελική απόφαση μου την έδωσε το βιβλίο “Το λεξικό των Χαζάρων” και αποφάσισα να κάνω αυτό που κάνω τώρα. Η επόμενη φοβία ήρθε όταν συνάντησα τυχαία την Αρλέτα. Είχα δώσει μερικά τραγούδια μου σε κασέτα σε κάτι φίλους που είχαν κάβα στα Εξάρχεια και η Αρλέτα ήταν πελάτισσά τους. Της έβαλαν τα τραγούδια τη στιγμή που έμπαινα στο μαγαζί και μου είπε το εξής: «Έχεις ταλέντο και με νοιάζει τι θα το κάνεις». Όταν τη συνάντησα ξανά έπειτα από χρόνια, που τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους, μου είπε: «Κατάφερες να ξεπεράσεις το θάνατο της μητέρας σου; Πρόσεχε γιατί έχεις επιτυχία. Στην αποτυχία κάποιος μπορεί να χάσει το μυαλό του, στην επιτυχία την ψυχή του». Υπήρξαν περίοδοι στις οποίες υπήρξα τρομερά αλαζόνας, πληγώνοντας κυρίως τους δικούς μου ανθρώπους. Ακόμη όμως και με τα λάθη μου νιώθω πλήρης. Ο άνθρωπος πρέπει να κατανοεί, να μετανοεί και να αλλάζει. Ή αλλάζεις ή καταντάς…