Η Ελλάδα, το εξωτερικό και η διεθνής καριέρα

Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο Μεξικό και για την καριέρα στο εξωτερικό απαντά ο Γιάννης Σπαλιάρας στο περιοδικό "Λοιπόν".


Έχεις προτάσεις για να δουλέψεις στο εξωτερικό;

Η αλήθεια είναι πως, όσο ήμουν στο Ιράν, έστελνα συνέχεια υλικό σε μάνατζερ, αλλά μέχρι τον Αύγουστο έχουν «παγώσει» όλα. Πιστεύω ότι θα είχα ήδη κλείσει κάτι, έτσι όπως πήγαινε το πράγμα, ότι θα ήμουν στο εξωτερικό για τρίτη φορά μέσα σ’ ένα χρόνο για δουλειά. Πιστεύω να προκύψει κάτι τώρα, που έγινε η αρχή, το ένα φέρνει το άλλο, έχω επαφές, γνωρίζω μάνατζερ… Έκανα το πρώτο μου σίριαλ στο Netflix στο Μεξικό και το δεύτερο ήταν ένα τουρκο-ιρανικό, που απευθύνεται κυρίως στο μουσουλμανικό κόσμο, αλλά θα το δώσουν και σ’ άλλες χώρες, που αφορά στην ιστορία της Περσίας μέσα σ’ έναν αιώνα.

Αν σου δοθεί η ευκαιρία να επιλέξεις ανάμεσα σε επαγγελματική πρόταση που θα σου γίνει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πού θα δώσεις προτεραιότητα;


Αν είχα να επιλέξω σε πρόταση από την Ελλάδα και το εξωτερικό, λογικά θα επέλεγα το εξωτερικό, γιατί σίγουρα τα οικονομικά θα ήταν καλύτερα. Μιλάμε για μεγαλύτερες αγορές, που είναι τεράστια εμπειρία για μένα, καθώς δουλεύουν με πιο πολλή οργάνωση κι εξειδίκευση, με πιο σύγχρονα μηχανήματα, κάμερες… Είναι τελείως άλλος κόσμος. Από θέμα εξέλιξης, που είναι αυτό που μου αρέσει, πέρα από τα λεφτά, θα επέλεγα πάλι το εξωτερικό, γιατί υπάρχει μια τεράστια αγορά και γίνονται πάρα πολλές παραγωγές σε σχέση με τη χώρα μας. Η εταιρεία που συνεργάστηκα κάνει 13 σίριαλ το χρόνο, ταυτοχρόνως. Είναι πιο εύκολο να παίξει ένας Ευρωπαίος ηθοποιός στο Netflix, παρά στο Χόλιγουντ. Από την άλλη μεριά, το Netflix έχει «γονατίσει» το Χόλιγουντ και πολλοί ηθοποιοί, δυνατά ονόματα, προτιμούν το Netflix αντί του Χόλιγουντ.

Θεωρείς ότι είναι το ξεκίνημά σου για διεθνή καριέρα;

Δεν μπορώ να ξέρω το μέλλον, αλλά το ότι έκλεισα δύο δουλειές, με απόσταση δύο μηνών μεταξύ τους, είναι πολύ ενθαρρυντικό. Πιστεύω ότι έχω μεγάλες πιθανότητες να συνεχίσω, ενώ βλέπω το επαγγελματικό μου μέλλον περισσότερο στο εξωτερικό.

Σε ό,τι αφορά τις γλώσσες, τις νοοτροπίες, τις αντιλήψεις των άλλων λαών, πώς αντεπεξέρχεσαι;

Δεν είναι μόνο το όμορφο κομμάτι, δεν μπορούν να καταλάβουν όλοι τις δυσκολίες, γιατί δεν ήταν όλα ρόδινα, υπήρχε πάρα πολλή πίεση. Αυτοί δουλεύουν σε απίστευτα ωράρια, υπάρχει οργάνωση, έχουν ακόμα και γιατρό, πράγματα που δεν τα είχα δει στην Ελλάδα. Υπήρχαν στιγμές, τις πρώτες μέρες, που ένιωθα τρομερή πίεση και άγχος, καθώς στο Μεξικό μιλούσαν όλοι ισπανικά κι εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα, ένιωθα άβολα, δεν μπορούσα ν’ απολαύσω το γύρισμα. Υπήρχαν και στιγμές που ένιωθα μόνος μου, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα μου, μ’ έπιανε η νοσταλγία…