Ζωή Δημητράκου: «Δεν μου λείπει το μπάσκετ»

Στο περιοδικό DownTown μίλησε η Ζωή Δημητράκου, την οποία βλέπουμε καθημερινά στην εκπομπή του Mega, «Γυμναστική από σπίτι». Η παρουσιάστρια μίλησε για την διαδρομή της στον αθλητισμό αλλά και για το πως βλέπει τον κόσμο της τηλεόρασης.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την εκπομπή “Γυμναστική... από Σπίτι”;

Η ιδέα προέκυψε λόγω της καραντίνας, με τη λογική
του να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας, γιατί είχαμε πια βυθιστεί, και να δώσουμε λύσεις στους τηλεθεατές, να τους πούμε ότι μπορούμε να κάνουμε γυμναστική και σε πολύ περιορισμένο χώρο, χωρίς εξοπλισμό γυμναστηρίου,
με αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο σπίτι, όπως
με μπουκάλια με νερό αντί για βαράκια, με ένα σκουπόξυλο, μια
κατσαρόλα...

Ήταν κάτι που άρεσε πολύ στον κόσμο, το εισέπραττα και στα μηνύματα που μου έστελναν. Ότι δεν έδειχνα ασκήσεις
για τις οποίες χρειαζόταν να έχει κάποιος ειδικό εξοπλισμό, αλλά
μόνο διάθεση και φαντασία. Εν μέσω καραντίνας αυτό λειτούργησε
πολύ καλά.

Ωστόσο, η εκπομπή συνεχίζεται και μετά την καραντίνα.

Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν πηγαίνει στο γυμναστήριο γιατί βαριέται τη διαδικασία. Οπότε, εγώ τους δείχνω ασκήσεις που μπορούν να κάνουν σε διάφορους χώρους του σπιτιού.

Ας πούμε, έχω κάνει γυμναστική και στην κουζίνα - και αν μπορείς να κάνεις γυμναστική εκεί, μπορείς να κάνεις παντού. Από τα πιο σημαντικά κομμάτια του concept της εκπομπής, στο οποίο έδωσα και την προσωπική μου, θα έλεγα, υπογραφή, είναι το ότι δεν πιέζω κανέναν και το ότι το κάνω αρχικά για διασκέδαση. Δεν χρειάζεται να κάνουν οι τηλεθεατές τις επαναλήψεις που κάνω εγώ. Το θέμα είναι να σηκωθούν από τον καναπέ - κι ας χορέψουν.

Σου λείπει το μπάσκετ;

Όχι, δεν μου λείπει. Τα έχω κάνει σχεδόν όλα στο μπάσκετ. Και ήθελα να σταματήσω σχετικά νέα για να μπορώ να αρχίσω κάτι καινούργιο από μια ηλικία που να μου επιτρέπει να χτίσω πάνω σε αυτό. Επειδή μου αρέσει πάρα πολύ η παρουσίαση, θέλω να το προσπαθήσω.

Έχεις νιώσει ανταγωνισμό στην τηλεόραση;

Ακούω πολύ συχνά ότι η τηλεόραση είναι ένας χώρος στον οποίο αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός. Θέλω να σου πω ότι μου αρέσει αυτό. Όπως μου αρέσει να βάζω στόχους προσωπικούς και να τους πετυχαίνω. Νομίζω ότι μπορείς να πας μπροστά μόνο όταν προσπαθείς να φτάσεις κάποιον και να τον ξεπεράσεις. Έτσι θα δώσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις. Αλλιώς, ποτέ δεν θα πιεστείς τόσο πολύ.

Και εσύ θέλεις να πιέζεσαι;

Μα, αν δεν πιεστείς, πώς θα πας μπροστά; Πρέπει να φύγεις από το comfort zone, που λέμε. Και εγώ δεν ήμουν ποτέ στο comfort zone, πάντα προσπαθούσα να κάνω κάτι καινούργιο, γιατί αλλιώς θα μένεις συνέχεια στα ίδια, δεν θα έχεις διαφορετικά αποτελέσματα.