Τάσος Ξιάρχος: «Σε τι πανηγύρια έχω χορέψει δεν λέγεται»

Στο περιοδικό «Τηλέραμα» παραχώρησε συνέντευξη ο εκκεντρικός χορευτής Τάσος Ξιάρχος, όπου αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο ξεκίνημα της καριέρας του αλλά στο το πώς προέκυψε η συμμετοχή του στο μουσικό show του Open, «Just the two of us».

Χαρακτηρίζεσαι από εμφανίσεις εκκεντρικές. Μαλλιά και ρούχα ασυνήθιστα. Σου αρέσει να τραβάς την προσοχή; 

«Επειδή είμαι μινιόν, δεν είχα μυς και είμαι κοντούλης, στην αρχή πολύ δύσκολα με έπαιρναν σε δουλειές. Άρχισα λοιπόν τις εκκεντρικές εμφανίσεις και τα περίεργα μαλλιά, που μου άρεσαν έτσι κι αλλιώς από την εφηβεία, ώστε να ξεχωρίζω και ο άλλος να με θυμάται. Όταν διαπίστωσα πως έτσι μπορούσα και να “πουλάω”, υιοθέτησα το στιλ».

Ο χορός πώς ήρθε στη ζωή σου; 

«Τελείωνα τη Γ’ Γυμνασίου και μέναμε σε μια μικρή γειτονιά στο Μενίδι. Μια φίλη μου τότε, που ήθελε να ξεκινήσει χορό, μου είπε: “Δεν έρχεσαι, βρε Τάσο, κι εσύ; Για να έχω παρέα, αλλά να πάρουμε και έκπτωση!”. Έτσι έγινε. Ως τότε βέβαια, όσο και να φαίνεται τώρα παράξενο, έκανα παραδοσιακούς χορούς. Χόρευα μπροστά με τη φουστανέλα… κι έδινα! Σε τι πανηγύρια έχω χορέψει δεν λέγεται».

Έτσι λοιπόν κόλλησες…

«Περίπου έτσι… Κάποια στιγμή έπρεπε να διαλέξω, γιατί είχα δώσει εξετάσεις και είχα περάσει Γραφιστική στο Κιλκίς. Οι γονείς μου όμως δεν είχαν χρήματα να με στείλουν να σπουδάσω εκεί, οπότε έμεινα Αθήνα. Αποφάσισα λοιπόν να ακολουθήσω τον χορό».

Υπήρχαν αντιδράσεις για τη χορευτική σου κλίση από το περιβάλλον σου;

«Το πιο σωστό για έναν γονέα όταν το παιδί του αγαπά κάτι είναι να πάει στον δάσκαλό του και να τον ρωτήσει: “Πες μου αληθινά, το παιδί μου έχει μέλλον σε αυτό ή να το πάω σε κάτι άλλο;”. Έτσι έκανε η μητέρα μου η Μαρία. Ρώτησε τη δασκάλα μου, κι όταν εκείνη της απάντησε “ο γιος σας είναι πολύ μεγάλο ταλέντο”, η μάνα μου μου είπε “κάν’ το” και δεν με ρώτησε ποτέ τίποτε άλλο».

Συγχαρητήρια λοιπόν στη μαμά Μαρία… 

«Είναι μια υπέροχη γυναίκα. Εκείνη μου φτιάχνει τα ρούχα μου. Από πολύ μικρή είχε ένα μικρό φορτηγάκι και πουλούσε σε γυναίκες ρούχα με δόσεις. Ήμουν λοιπόν μωρό και με έβαζε κι εμένα μέσα. Έτσι μεγάλωσα, ανάμεσα στα υφάσματα. Χανόμουν σε αυτόν τον κόσμο… Η μαμά ήταν καλλιτεχνικός τύπος, αλλά δεν την άφησαν η εποχή και ο τρόπος ζωής να προχωρήσει».

Τα τακούνια πώς προέκυψαν στις εμφανίσεις σου; 

«Το 2014 είχα πια αρχίσει να παίρνω τα πάνω μου ως χορευτής και δίδασκα κιόλας. Μια φίλη μου, που επίσης δίδασκε, μου είπε πως θα έκανε ένα μάθημα με τακούνια και με ρώτησε αν θέλω να βάλω και εγώ… για να γελάσουμε. Και επειδή φοράμε το ίδιο νούμερο, 41, μου έδωσε τα δικά της. Έτσι, ανακάλυψα πως τα “κουβαλάω” μια χαρά και έχω κάνει πολλές χορευτικές εμφανίσεις με αυτά».

Με αυτά έκανες και ένα εντυπωσιακό πέρασμα από το «GNTM»… 

«Εκείνη τη μέρα είχα μεγάλο φόβο… Είχα τρακάρει κιόλας καθώς πήγαινα, γι’ αυτό φορούσα γυαλιά, επειδή είχε κάπως πρηστεί το μάτι μου. Μου λένε όμως ότι ο φόβος δεν φάνηκε. Ίσως γιατί έχω διδάξει τόσα χρόνια πια, έχω έρθει σε επαφή με “κακοτράχαλους” ανθρώπους, γεμάτους εγωισμό, με μαμάδες που απαιτούν τα παιδιά τους να είναι πάση θυσία μπροστά, με αυταρχικές σχολές, οπότε έχω μάθει να αντεπεξέρχομαι σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Το να πάω λοιπόν σε ένα παιχνίδι όπως το «GNTM” και να το παίξω… ιστορία ήταν το μόνο που ξέρω να κάνω καλά».

Το σόου τώρα πώς προέκυψε; 

«Με κάλεσαν κάποια στιγμή και έπειτα από μερικές αναβολές μπήκαμε σε διαπραγματεύσεις. Γιατί εγώ δεν ήθελα με τίποτα να είμαι με μια τραγουδίστρια που δεν μου ταιριάζει ή να πω τραγούδια που δεν θέλω ή να φορέσω ρούχα που δεν μου αρέσουν. Τότε η παραγωγή φάνηκε διστακτική, εγώ όμως το έκανα ξεκάθαρα για να με προστατέψω, γιατί προσέγγισαν έναν άντρα που φοράει τακούνια και έγινε γνωστός από αυτό. Δεν ήθελα λοιπόν αυτό να με ακολουθήσει και εδώ ή να με στιγματίσει. Είμαι πολύ αυστηρός με αυτό. Οπότε δεν άφησα τίποτα στην τύχη. Ήρθε και η Κόνι και δέσαμε υπέροχα. Άλλωστε είχαμε ξανασυνεργαστεί και έχουμε τέλεια χημεία».