Η Εύη Βατίδου εξομολογείται – «Θεωρώ τον Αλέξη Κούγια οικογένειά μου»

Στο περιοδικό "Λοιπόν" και την Ρενέ Σαραντινού μίλησε η Εύη Βατίδου, σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη. Το γνωστό μοντέλο αναφέρθηκε και στην σχέση της με τον Αλέξη Κούγια, ενώ δεν σίστασε να αποκαλύψει ότι ο χωρισμός τους ήταν κάτι που της στοίχισε αρκετά.

Είσαι μια μικρή σε ηλικία μαμά με μεγάλα παιδιά.
Ναι, είμαι και τα πράγματα είναι καλύτερα έτσι, γιατί είσαι κοντά στις αλλαγές της ζωής, αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα όπως κι αυτά, στο περίπου. Με τον Χρήστο, που έχω αρκετά μικρή διαφορά ηλικίας, συνεννοούμαστε, όπως και με την κόρη μου, νιώθω τον παλμό της εποχής τους. Είμαι υπέρ στο να κάνουν οι γυναίκες παιδιά σε μικρή ηλικία.

Πώς βλέπεις τη δική σου ζωή;
Όταν ήταν μικρά, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Ήμουν πιο ανώριμη, ένιωθα εγκλωβισμένη, ότι έχανα τα νιάτα μου, τώρα θεωρώ ότι ήταν λάθος μου που το σκεφτόμουν. Η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρήθηκα, δεν ήταν εύκολο, ήμουν μικρή στο μυαλό μου, έχω κάνει κι εγώ πολλές μπούρδες, πολλές βλακείες. Το ένστικτο της μάνας βοηθάει, η φύση προνόησε και τα καταφέρνεις ώστε να μπορείς να μεγαλώσεις παιδιά.

Πες μου μια «μπούρδα» που έχεις κάνει;
Έκανα μπάνιο συνέχεια τον Χρήστο για να είναι καθαρός, όπου μου έχει γλιστρήσει στο νιπτήρα, έφυγε από τα χέρια μου, έπαθα ταραχή, μήπως έχει χτυπήσει και από τότε έκοψα τα πολλά μπάνια, φοβόμουν. Τη Μάιρα, όταν ο Χρήστος ήταν 3,5 χρονών και ήμουν αφοσιωμένη σ’ εκείνον που έτρεχε και είχα το νου μου μην πέσει –είχα και σπίτι με σκάλα– την είχα αφήσει επάνω στον καναπέ 50 ημερών, γύρισε κι έπεσε κάτω. Χρειαζόμουν καρότσι για δίδυμα και δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Δεν είχα τόσο μεγάλη βοήθεια, αν και ο κόσμος αυτό νόμιζε. Μετά, όταν χώρισα, που ήταν 5 και 2,5 χρονών, πάλι δύσκολα ήταν γιατί ήταν μικρά – βοήθησαν βεβαίως οι γονείς μου.

Είχες να αντιμετωπίσεις και τη δημοσιότητα, όπου έβλεπες τη ζωή σου μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τα χρόνια που ήταν τα παιδιά μικρά δεν ήταν καλά τα πράγματα τότε για μένα. Η προσωπική μου ζωή πήγε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, δεν είχα καλές εμπειρίες, γι’ αυτό και δεν παντρεύτηκα, δεν ήθελα κιόλας, δεν έτυχε, παρόλο που υπήρχαν περιπτώσεις.

Υπήρχαν προτάσεις γάμου;
Ναι, υπήρχαν προτάσεις γάμου, αλλά εγώ δεν ήθελα. Κατέληξα ότι δεν θέλω το γάμο. Ακόμα και τώρα, που είμαι σε σχέση, δεν θέλω το γάμο. Τον έκανα το γάμο, πολύ ωραία. Θεωρώ τον Αλέξη (Κούγια) οικογένειά μου, έχουν φτιάξει κι εξισορροπήσει οι σχέσεις μας αρκετά, έχουμε καλυτερέψει τα πράγματα, αλλά κι εμείς οι δύο ως άνθρωποι. Περάσαμε κι εμείς την κρίση μας.

Σε βάθος χρόνου υπάρχει το ενδεχόμενο επανασύνδεσης;
Δεν νομίζω με την έννοια του ζευγαριού… Στη δική μας περίπτωση, από την αρχή τα πράγματα ήταν διαφορετικά, έλειπε πάρα πολύ για δουλειά, έφευγε πολύ, δεν είχαμε την πατροπαράδοτη οικογένεια, να τρώγαμε τις Κυριακές μαζί… Τις Κυριακές είχαμε το ποδόσφαιρο. (Γέλια.) Θυμάμαι εμένα με τα δύο παιδιά και ο Αλέξης στα δικά του θέματα. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δούλευε τότε και τώρα μανιακά από τις 7 το πρωί μέχρι τις 12 τη νύχτα. Όπως ήταν παρέμεινε, δεν άλλαξε, απλώς μπήκαμε στη ζωή του κι εμείς. Κάποια κοινά πράγματα μέσα στα χρόνια τα κάναμε όλοι μαζί, για τα παιδιά, όπως Πάσχα, Χριστούγεννα, κάποια καλοκαίρια. Αυτό ήταν πάρα πολύ καλό για τα παιδιά, εκεί τα καταφέραμε πάρα πολύ καλά. Τα παιδιά είναι πολύ ευχαριστημένα με την έκβαση των πραγμάτων. Μπορεί ο κόσμος να θεωρεί ότι εμείς κατασκοτωθήκαμε, που δεν το κρύβουμε άλλωστε, όμως αυτά έμειναν έξω από το σπίτι, να τα βλέπουν οι άλλοι. Μέσα στο σπίτι, όταν ήρθε η ώρα, επικράτησε ηρεμία.

Πόσος ήταν ο χρόνος που είχατε αυτή τη διαμάχη;
Η διαμάχη κράτησε πάρα πολλά χρόνια, αλλά όχι σε αυτόν το βαθμό. Η δικαστική διαμάχη όμως, που κράτησε πάρα πολλά χρόνια, δεν αφορούσε τα παιδιά. Αυτό γινόταν στα δικαστήρια, όταν βρισκόμασταν έξω, στα τηλέφωνα…

Πηγαίνατε στο δικαστήριο, καταθέτατε και βγαίνοντας από εκεί, ήταν όλα καλά, όταν ερχόταν το Πάσχα και τα Χριστούγεννα;
Ακριβώς, ναι. Με έβριζε, τον έβριζα… (Γέλια.) Μετά πήγαινε ο καθένας στο σπίτι του και πάλι από την αρχή. (Γέλια.)

Είχατε άλλο ρόλο μπροστά στα παιδιά;
Ναι, το κάναμε αυτό και οι δύο – κι αυτός έκανε την καρδιά του πέτρα κι εγώ τη δική μου. Κι αυτός είχε τα νεύρα του όταν με έβλεπε, όπως τα είχα κι εγώ, όμως οικογενειακά έπρεπε να είμαστε σε ηρεμία. Μια χρονιά είχαμε κάνει 1,5 μήνα στο Πόρτο Χέλι, διακοπές μαζί το καλοκαίρι. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να μπορέσω να διευκολύνω τον πατέρα και τα παιδιά. Όταν χωρίσαμε, δεν είχα την απαίτηση από τον Αλέξη, ξαφνικά, να γίνει ο πατέρας που θα ασχοληθεί με τα παιδιά, όπως ασχολείται μια μάνα. Κράτησα τις ισορροπίες και το ρόλο αυτό, όσο μπορούσα, μέχρι να φτάσω τα παιδιά εδώ που τα έχω φτάσει. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αυτό πια, τελείωσε, τα παιδιά μεγάλωσαν. Είμαι κερδισμένη, γιατί κατάφερα να βγάλω δύο ισορροπημένα παιδιά. Οικονομικά, δεν είμαι κερδισμένη, αλλά δεν πειράζει, κέρδισαν τα παιδιά μου. Δεν μετανιώνω για τον αγώνα που έκανα, έπρεπε να τον κάνω με τον τρόπο μου. Διεκδίκησα στο παρελθόν αυτά που έπρεπε, δεν με πειράζει, γιατί τώρα είμαι καλά.

Αν χρειαστείς νομική συμβουλή, στον Αλέξη Κούγια θα απευθυνθείς;
Αν χρειαστώ κάτι, ναι, προφανώς, πού θα πάω; Σε λίγα χρόνια θα έχω κι άλλο δικηγόρο, τον Χρήστο, τέλειο; Το μόντελινγκ έβγαλε ένα δικηγόρο, για αρχή, θα το πούμε επίσημα σε 6 μήνες, θέλω να πιστεύω ότι θα περάσει στη Νομική Σχολή.