Οι ακραίες απειλές στην Αγγελική Νικολούλη για την εκπομπή της- Όσα αποκάλυψε...

Στο Τηλέραμα μίλησε η Αγγελική Νικολούλη, που και φέτος αναζητά ΦΩΣ στο ΤΟΥΝΕΛ. Η δημοιογράφος - παρουσιάστρια μιλά για  τη δυσκολία των ερευνών αλλά και για τις σοβαρές απειλές που δεχόταν...

Οι ιστορίες τις οποίες αναλαμβάνετε είναι συνήθως πολύ δύσκολες. Πόσο ψυχοφθόρο είναι αυτό για σας; 
«Είκοσι πέντε χρόνια ασχολούμαι με την αναζήτηση αγνοουμένων και την έρευνα δολοφονιών. Εμφανίζομαι σε δικαστήρια, όπου με καλούν ως μάρτυρα. Είναι τρόπος ζωής πλέον, να το πω έτσι απλά. Με επηρεάζουν ,όμως, όλες οι υποθέσεις και καταθέτω την ίδια την ψυχή μου στην έρευνα, προκειμένου να φωτιστούν τα σκοτάδια. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι από μόνο του ψυχοφθόρο». 

Υπάρχει κάποια ιστορία που σας έχει… στοιχειώσει;  
«Στοιχειώσει, δεν θα το έλεγα… Προβληματίσει, ναι. Συγκλονίσει, σίγουρα! Και είναι δεκάδες, όχι μία… Ποια να πρωτοθυμηθώ; Οι υποθέσεις με τα παιδάκια που δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα είναι σοκαριστικές για τα ελληνικά δεδομένα. Η δίχρονη Αννούλα στη Μάνη, ο δεκάχρονος Γιωργάκης στη Γορτυνία, ο επτάχρονος Νεκτάριος στην Πύλο». 

Τολμώ να ρωτήσω: πώς κοιμάστε τα βράδια; Θέλω να πω, όλες αυτές οι ιστορίες των ανθρώπων ή τα εγκλήματα δεν σας κάνουν να τρομάζετε με την ανθρώπινη βαρβαρότητα;  
«Δεν με τρομάζει η ανθρώπινη βαρβαρότητα, με προβληματίζει και προσπαθώ να την ερευνήσω σε βάθος. Να βουτήξω στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής και να φωτίσω τα σκοτάδια της. Αν έχω μια δύσκολη υπόθεση σε εξέλιξη, την ψάχνω και τη νύχτα… Και ναι, τότε είναι δύσκολο να κοιμηθώ». 

Φοβάστε καθόλου για τη σωματική σας ακεραιότητα; Και αν ναι, πώς το αντιμετωπίζετε;  
«Αν φοβόμουν, θα είχα σταματήσει από καιρό. Τότε που οι απειλές σε βάρος μου και τα περιστατικά εκφοβισμού ήταν ακραία. Όπως βλέπετε, συνεχίζω…». 

Φαντάζεστε ποτέ τη ζωή σας χωρίς αυτή την τηλεοπτική αναζήτηση προσώπων; Τι θα θέλατε να κάνετε ιδανικά στο μέλλον; Να συνεχίσετε ή να ακολουθήσετε κάποιο άλλο μονοπάτι;  
«Ο απώτερος σκοπός μου είναι να ασχοληθώ με τη συγγραφή. Αυτό θέλει συγκέντρωση και ηρεμία, γιατί αυτό το ταξίδι για μένα είναι μοναχικό».