Ο Γιάννης Σπαλιάρας απαντά για την αμοιβή του στο μεξικάνικο σίριαλ

Στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη ο Γιάννης Σπαλιάρας, όπου απάντησε και στα όσα ακούγονται για την αμοιβή που πήρε για την συμμετοχή του στην μεξικάνικη σειρά “El Señor de los Cielos”.

Μέχρι τότε μιλούσες καθόλου ισπανικά;

Ελάχιστα. Επειδή είχα ζήσει, ωστόσο, στο Μιλάνο, ήξερα βασικά πράγματα, ίσα για να συνεννοούμαι. Τα ιταλικά και τα ισπανικά μοιάζουν πολύ, οπότε δεν δυσκολεύτηκα να μάθω να διαβάζω. Πέρασαν, πάντως, έξι μήνες μέχρι να μου απαντήσουν για τη σειρά. Είχα πάρα πολύ άγχος και δεν ξέρω πώς πέρασε αυτό το εξάμηνο. Ευτυχώς, τέλος καλό όλα καλά. Δεν ήμουν μόνο εγώ υποψήφιος, όπως καταλαβαίνεις…

Πέρασαν από οντισιόν κι άλλοι Έλληνες ηθοποιοί, για τον ρόλο που τελικά κέρδισες εσύ;

Ναι, βέβαια. Δεν είναι σωστό, όμως, να πω ποιους είδαν και ποιους απέρριψαν. Να, ο Γιώργος Χρανιώτης, βγήκε και το είπε μόνος του ότι πέρασε από οντισιόν και τελικά πήραν εμένα. Κι άλλοι, πολλοί, αρκετά γνωστοί, αλλά δεν μου επιτρέπεται να τους αναφέρω. Υπήρξαν, πάντως, αρκετοί που μου έστειλαν συγχαρητήρια που πήρα εγώ τον ρόλο – κυρίως θεατρικοί ηθοποιοί.

Η μητέρα σου, με την οποία όπως ξέρουμε έχεις πολύ στενή σχέση, πώς αντέδρασε όταν της είπες πως θα παίξεις στο Netflix;

Σε όλο αυτό το εξάμηνο που μεσολάβησε μέχρι να έχω μία απάντηση, με ρωτούσε τακτικά. Είχε άγχος, ήξερε ότι ήταν κάτι που το ήθελα πολύ, κι έβλεπε πως ήταν κάτι καλό για μένα. Χάρηκε πολύ μεν, αλλά, από την άλλη, όπως κάθε μαμά, δεν χαίρεται όταν το παιδί της απομακρύνεται από την Ελλάδα. Χάρηκε για την επιτυχία του παιδιού της, αλλά στεναχωρήθηκε που με αποχωρίστηκε. Ειδικά από το «Survivor» και μετά -που ήμασταν χωρίς επικοινωνία τότε- έχει φοβία όποτε χρειάζεται να φύγω. Μιλούσαμε, όμως, μέσω skype -ευτυχώς η τεχνολογία βοηθάει- και είχαμε επαφή. Δεν ήξερε τι ήταν το Netflix, έπρεπε να της εξηγήσω. Για να σου δώσω να καταλάβεις, η σειρά που παίζω, το «El Señor de los Cielos» χρηματοδοτείται από το Netflix, προβάλλεται και από εκεί, αλλά και από το Telemundo, το οποίο είναι ένα μεγάλο κανάλι στην αμερικανική τηλεόραση. Ήξερε, λοιπόν, ότι παίζει η φάτσα μου σε όλη την Αμερική και χάρηκε για το παιδί της.

Σε ξέρουμε περίπου 20 χρόνια. Ένιωσες δικαιωμένος μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, μετά από αυτή την επίτευξη του στόχου σου;

Ναι, σίγουρα. Αυτό δεν μπορούσα να το περιμένω, γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες ευκαιρίες στην Ελλάδα. Συνήθως, παίρνουν Έλληνες για μία-δύο ατάκες, όχι για 15 επεισόδια. Ήταν κάτι αναπάντεχο! Το να μένεις στην Ελλάδα και να σε φωνάξουν να πρωταγωνιστήσεις σε 15 επεισόδια, δεν έχει ξανασυμβεί θεωρώ. Έτυχε. Υπάρχουν παιδιά στην Αμερική -είναι και φίλοι μου- όπως ο Χρήστος Βασιλόπουλος, ο Αλέξης Γεωργούλης, που αφιέρωσαν πέντε και δέκα χρόνια στο Los Angeles – στην αρχή έκλειναν πολύ μικρούς ρόλους. Δεν είναι εύκολο πράγμα!

Επειδή έχεις παίξει σε πολλές ελληνικές σειρές, ήταν μεγάλη η σύγκριση με μία αμερικάνικη παραγωγή; Τι σου έκανε πιο πολλή εντύπωση;

Σύγκριση δεν υπάρχει, μη λέμε ψέματα. Έχουμε τεράστιες διαφορές. Μου έκαναν εντύπωση οι κάμερες και η τεχνολογία που έχουν – δεν τα είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Είναι πολύ μπροστά! Δεν σου συζητώ για το budget. Έχει αληθινά όπλα, κανονικές ανατινάξεις και σπουδαία εξειδίκευση. Θυμάμαι σε μία σκηνή, όπου έπεφτε ένας πυροβολισμός και μία μπουνιά, ερχόταν ειδικός άνθρωπος για τα όπλα και μας έδειχνε τα πάντα – υπήρχε ειδικός που σου έδειχνε πώς να παλεύεις και πώς να ρίξεις μία μπουνιά, και σου έβαζε μαξιλαράκια στα γόνατα και στους αγκώνες. Χρησιμοποιούν πολλούς κασκαντέρ -εκεί τους αποκαλούν standmen- αλλά αυτή τη δουλειά την κάνουν cameramen. Έχουν την κάμερα και κρέμονται πενήντα μέτρα από το έδαφος, κάνουν επικίνδυνα πράγματα.

Η αμοιβή σου ήταν μεγάλη; Πήρες πολλά χρήματα για όλο αυτό;

Δεν πήρα πάντως εκατομμύρια, όχι… Συγκριτικά, όμως, με τα ποσά που δίνονται εδώ, ήταν ανώτερα. Τρεις φορές περισσότερα περίπου. Για τα δεδομένα ήταν καλή αμοιβή, διότι ο ρόλος μου είναι αμέσως μετά τον κεντρικό πρωταγωνιστή. Δεν άγγιξα τα τρελά λεφτά του Hollywood, αλλά ήταν καλύτερα από τα ελληνικά δεδομένα.

Ενοχλήθηκες από τις κριτικές που σου έγιναν στην Ελλάδα; Ένιωσες ότι προσπάθησαν κάποιοι να απαξιώσουν την προσπάθειά σου;

Κοίτα, υπήρξαν ειρωνικά σχόλια, αλλά δεν περίμενα να χαρούν και όλοι. Λογικό είναι. Το σύνολο σχεδόν των δημοσιογράφων και του κόσμου, πάντως, με στήριξε και μου έδωσε συγχαρητήρια. Μόνο χαρούμενος μπορώ να είμαι. Τώρα, το αν ακούστηκαν και δυο-τρία πράγματα από κάποιους, ok. Δεν ασχολούμαι κιόλας. Αδιαφορώ και προσπερνώ. Δεν θα σταθώ σε δύο ατυχή περιστατικά, θα ήταν λάθος μου αν το έκανα.