Τελικά ποιος θέλει να γίνει παρουσιαστής;

Ένας γιατρός επιθυμεί να ακολουθήσει αυτό το λειτούργημα για να σώζει ανθρώπινες ζωές και όχι για τα χρήματα ή το κύρος που θα εισπράττει από τους γύρω του. Αυτό τουλάχιστον θα ήταν το ιδανικό...

Έτσι, ανάλογα, θα έπρεπε να λειτουργεί και για όσους είναι ή θέλουν να γίνουν παρουσιαστές της ψυχαγωγίας. Σκοπός τους να είναι να δημιουργούν όμορφα τηλεοπτικά προγράμματα για να κάνουν παρέα σε τηλεθεατές που είναι μόνοι ή να αποτελούν μία αφορμή για να ενωθεί η οικογένεια μπροστά από μία οθόνη. Άλλωστε, δεν είναι πολύ γλυκιά η εικόνα να παρουσιάζεις ένα σόου και να σε βλέπουν ταυτόχρονα τα παιδιά, οι γονείς και οι παππουδογιαγιάδες ή να είσαι η συντροφιά εκείνου που περνά δύσκολα και θέλει να δει κάτι να ξεχαστεί;

Μάλλον κάποιοι δεν συγκινούνται με αυτή τη σκέψη και πάνω από όλα είναι η ματαιοδοξία, τα χρήματα, η ανάγκη για αναγνώριση και η αύξηση των φόλλουερς. Άνθρωποι συνήθως που μέσα από το γυαλί καλύπτουν όλες τις ανασφάλειες τους...

Δυστυχώς, τέτοιες περιπτώσεις συναντάμε πολύ συχνά σε νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με τη ψυχαγωγία στην τηλεόραση. Άνθρωποι που με νάζια, ερωτική διαθεσιμότητα και χαριεντισμούς με επωνύμους νομίζουν ότι μπορούν να κατακτήσουν τον κόσμο των media. Αγνοούν φυσικά το γεγονός ότι μπορεί να μη ξέρουν να μιλήσουν καλά ελληνικά ή ότι φαίνεται στο βλέμμα τους από χιλιόμετρα μακριά ότι κανένας σοβαρός λόγος δεν τους παρακινεί να βρεθούν σε αυτόν τον χώρο. 

Για όλα αυτά φυσικά δεν φταίνε αυτοί, αλλά τα στελέχη που βρίσκονται σε καίριες θέσεις και επιλέγουν αυτά τα πρόσωπα για να στελεχώσουν εκπομπές. Συνήθως τα κριτήρια τους βασίζονται στο ποιος-ποια φαίνεται πιο έτοιμος-η να κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει κάθε φαντασίωσή τους. 

Ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι και αυτό θα πρέπει να δίνει θάρρος και κουράγιο σε όσους θέλουν να κάνουν τηλεόραση, επειδή τους αρέσει η μαγεία του μέσου και όχι τα γύρω-γύρω. Σε εκείνους που θεωρούν πιο σημαντικό να ακούσουν από μία γιαγιά τη φράση "Χθες είδα την εκπομπή σου και με έκανες να περάσω καλά", από την αποδοχή του οποιοδήποτε επιχειρηματία νυχτερινού μαγαζιού αμφιβόλου ποιότητας και αισθητικής. 

Όλα αυτά ακούγονται κάπως στην σφαίρα του ιδεαλισμού, αλλά αν σκεφτούμε λογικά θα έπρεπε να τα θεωρούμε δεδομένα. Ο καθένας μας, εξάλλου, μπορεί με τον τρόπο του να αλλάξει την κατάσταση, με το μην υποκλίνεται στην αισθητική της βίζιτας και της αμορφωσιάς.