Ρένια Λουιζίδου: ''Όταν βρεθήκαμε στους χώρους που γυριζόταν το ΚΑΦΕ 16 χρόνια πριν...''

Η Ρένια Λουιζίδου σε λίγες μέρες μπαίνει ξανά στα σπίτια μας ως Χαρά Χάσκα.Η ηθοποιός μιλά στη ''Νέα Σελίδα''.

Πώς ήταν το κλίμα στο πρώτο γύρισμα του «Καφέ της Χαράς»;  
Με τον Χάρη, την Τζόυς, τον Γεράσιμο και τους περισσότερους από τους συντελεστές του «Καφέ της Χαράς» δεν είχαμε χαθεί για να νιώσουμε κάπως που ξανασυναντηθήκαμε. Αλλά όταν βρεθήκαμε ξανά στους χώρους που γυριζόταν το «Καφέ» δεκαέξι χρόνια πριν, υπήρξε απ’ όλους μας χαρά αλλά και αμηχανία ταυτόχρονα. Ήταν γλυκό και συγκινητικό το συναίσθημα.  

Ποιος συγκινήθηκε πιο πολύ;  
Η Μαρία Κανελλοπούλου. Ήταν και ως ρόλος η πιο μητρική φιγούρα απ’ όλους μας, ήταν και που είχε ασχοληθεί με την πολιτική και είχε απομακρυνθεί για λίγο από τη δουλειά, οπότε ήταν λογικό να συγκινηθεί. Αλλά δεν θα σου κάνω την υπεράνω. Όλοι μας συγκινηθήκαμε και υπήρχε κάτι ενδιάμεσο του «αχ, τι παράξενο αλλά και τι ωραίο αυτό που μας συμβαίνει».  

Ξέρεις ότι όλοι έχουν μεγάλες προσδοκίες από το «Καφέ της Χαράς».  Τι απήχηση πιστεύεις ότι θα έχει στον κόσμο;  
Πάντα όταν παρουσιάζεις κάτι στο κοινό, είτε είναι παράσταση είτε είναι σίριαλ, έχεις άγχος πώς θα πάει. Πολύ περισσότερο τώρα με το «Καφέ», που ήταν μια σειρά που αγαπήθηκε τόσο πολύ. Ομολογώ ότι έχω μεγαλύτερη αγωνία τώρα παρά πριν από 16 χρόνια, όταν ξεκινούσε το «Καφέ». Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τη σειρά, αλλά με το ότι μεγαλώνοντας νιώθω μεγαλύτερη ευθύνη για καθετί που κάνω. Παρ’ όλα αυτά, ακριβώς επειδή είμαι πια πολλά χρόνια σε αυτό το επάγγελμα, έχω την ψυχραιμία να διαχειριστώ το άγχος μου και να σκεφτώ ότι είναι μια δουλειά και ότι ακόμα κι αν δεν πάει καλά, δεν θα είναι το τέλος του κόσμου. Ξέρω, δηλαδή, πια ότι ούτε μια επιτυχία μπορεί να με τρελάνει ούτε μια αποτυχία μπορεί να με καταστρέψει.  

Σε πόσα επεισόδια θα παίξεις;  
Θα παίξω στα πέντε πρώτα επεισόδια και μετά ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η ιστορία θα επιστρέψω, χωρίς να μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά για πόσο.  

Ποια σκηνή σε είχε δυσκολέψει περισσότερο στο «Καφέ της Χαράς»;  
Είναι πολύ δύσκολο το «Καφέ της Χαράς». Είναι μια δουλειά που απαιτεί τρομερή αφοσίωση και κόπο, γιατί τα γυρίσματα είναι όλα στα χωράφια, μέσα στο κρύο, όπου το καλύτερο που έχεις να ακουμπήσεις είναι σε έναν σκαμπό. Ε, όταν έχεις να κάνεις δεκάωρα τέτοια γυρίσματα, πολλές φορές δε και μέσα στο κρύο, δεν είναι το πιο εύκολο πράγματα του κόσμου. Θυμάμαι ειδικά μια σκηνή, όπου, υποτίθεται, έχουμε χάσει τα παιδιά και βγαίνουμε μέσα στη νύχτα να τα ψάξουμε στο δάσος και φωνάζουμε «Βάλλια, Μανωλάκη!». Φαντάσου τώρα όλους μας, μαζί και με κομπάρσους, γιατί υποτίθεται ότι είχε βγει να ψάξει τα παιδιά όλο το χωριό, να γυρίζουμε μέσα στα σκοτάδια και το κρύο για ώρες ολόκληρες. Αφού η φράση αυτή έγινε σλόγκαν και όταν ξέραμε ότι θα έχουμε να γυρίσουμε μια σκηνή που θα μας ταλαιπωρούσε, λέγαμε συνωμοτικά ο ένας στον άλλο: «Βάλλια, Μανωλάκη» (γελάει).