Γιάννης Μπέζος: Η εξομολόγηση για τον πατέρα του – «Ήταν σημείο αναφοράς για μένα»

«Ήταν εκπαιδευτικός. Άνθρωπος συντηρητικός, με τον οποίο είχα διαφωνίες, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που όταν μιλούσε, τον άκουγες».

Στο People και τη Φανή Πλατσατούρα έδωσε συνέντευξη ο Γιάννης Μπέζος, ο οποίος μίλησε για τη σύγκρουσή του με καναλάρχες, ενώ αναφέρθηκε και στον πατέρα του που ήταν ο άνθρωπος που τον ενέπνεε.

Μεγαλώνοντας κανείς, έχοντας δημιουργήσει οικογένεια κι έχοντας καταξιωθεί επαγγελματικά, νιώθει πιο απελευθερωμένος να δοκιμάσει νέα πράγματα;

Προσωπικά, πολλά χρόνια τώρα το νιώθω αυτό. Οι δυσκολίες πάντα υπάρχουν, κυρίως οι πρακτικές, αλλά δεν ένιωσα ποτέ δεσμευμένος με κάτι. Έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα στην καριέρα μου, σε θέατρο και τηλεόραση, και πρέπει να ομολογήσω ότι ποτέ κανείς δεν μου έκλεισε τον δρόμο. Βεβαίως, είχα κραδασμούς και αναταράξεις. Όλα τα στελέχη της τηλεόρασης είναι φίλοι μου. Μαζί και οι ιδιοκτήτες των καναλιών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι όλη τη μέρα μαζί τους και κυρίως δεν σημαίνει ότι βγαίνουμε για ένα φαγητό και κάνουμε μια σειρά. Δεν γίνονται έτσι αυτά! Συγκρούστηκα έντονα μαζί τους, αλλά αυτές οι κόντρες λειτούργησαν εποικοδομητικά στο τέλος.

Γιατί συγκρουόσασταν συνήθως;

Για το πώς θα γίνουν τα πράγματα στις σειρές, στην πραγμάτωσή τους. Βέβαια, δεν διαπίστωσα όλα αυτά τα χρόνια να θέλει κανένας να μου βάλει τρικλοποδιά. Και δεν μου χάλασαν και το χατίρι, είναι η αλήθεια! Αλλά κι εγώ προσπαθούσα πάντα να πηγαίνω πρώτος και να φεύγω τελευταίος στο γύρισμα. Και τώρα το ίδιο κάνω. Είμαι υποχρεωμένος λόγω θέσης να το κάνω αυτό. Ο πρωταγωνιστής, ο σκηνοθέτης και ο θιασάρχης είναι σαν τον αξιωματικό στη διμοιρία. Πάει πρώτος στη μάχη. Έτσι εμπνέεις κιόλας. Κι ένα από τα μεγάλα προβλήματα της σημερινής εποχής είναι ότι οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν παραδείγματα για να εμπνευστούν από αυτά. Τα παραδείγματά τους είναι φθηνά.

Εσάς ποιος άνθρωπος σας ενέπνεε;

Ο πατέρας μου. Ήταν εκπαιδευτικός. Άνθρωπος συντηρητικός, με τον οποίο είχα διαφωνίες, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που όταν μιλούσε, τον άκουγες. Επομένως, ήταν για μένα ένα σημείο αναφοράς. Ύστερα, άνθρωποι της δουλειάς που μπορεί να μην τους γνώρισα προσωπικά, αλλά χαρακτηρίζονταν από το πάθος και το θάρρος. Επίσης, τα σημεία αναφοράς μπορεί να είναι και από νεότερους ανθρώπους, έτσι; Δηλαδή, μπορεί να συναντήσω κάποιον είκοσι χρόνια νεότερό μου και να δω πάνω του πράγματα που δεν τα έχω φανταστεί. Θέλω να πω ότι δεν χρειάζεται να είναι παππούς ο άλλος για να εμπνευστείς.