Νεφέλη Κουρή: Όσα λέει για τον Κατά φαντασίαν ασθενή και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Η Νεφέλη Κουρή θεωρείται μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της όμως παραδέχεται ότι η κωμωδία αποτελεί δύσκολο είδος.

 Η ταλαντούχα ηθοποιός, η οποία το φετινό καλοκαίρι περιοδεύει ανά την Ελλάδα με την παράσταση «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δέχθηκε την πρόταση, αν την δυσκόλεψε η κωμωδία και ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού.

 Έπειτα από έναν φορτωμένο χειμώνα, καθώς πρωταγωνιστούσες στις παραστάσεις «Alarms» και «Μελίσσια», αποφάσισες να συνεχίσεις και το καλοκαίρι, με το έργο του Μολιέρου «Ο κατά φαντασίαν ασθενής».

Εύκολη ή δύσκολη απόφαση;

 «Ήταν μία δύσκολη απόφαση δεδομένου ότι έχω το παιδί, και δεν σκέφτομαι σαν μονάδα πια. Είχα την υποστήριξη του άντρα μου και της οικογένειας μου γενικότερα και ήξερα ότι θα με βοηθήσουν. Επίσης, ήμουν σε συνεννόηση με τον κύριο Φιλιππίδη ότι θα ερχόμαστε στην Αθήνα και θα έχουμε δέκα ημέρες κενό τον Αύγουστο για να κάνουμε διακοπές. Από εκεί και πέρα, ήθελα να δουλέψω με τον κύριο Φιλιππίδη και να κάνω αυτή την τρελή κωμωδία». Ήταν μία εσωτερική ανάγκη να κάνεις μία διαφορετική δουλειά από τις προηγούμενες; «Η αλήθεια είναι ότι είχα προτάσεις να κάνω κάποια πράγματα που είναι πιο κοντά σε εμένα, αλλά αποφάσισα συνειδητά να κάνω τη συγκεκριμένη δουλειά. Ηθελα να τολμήσω άλλα πράγματα».

 Σε δυσκόλεψε η κωμωδία;

 «Δεν είναι καθόλου εύκολο είδος, γιατί θέλει να είσαι απελευθερωμένος και όλα τα εκφραστικά σου μέσα να είναι πιο έντονα».

 Μίλησε μας για την υπόθεση του έργου και τον ρόλο που υποδύεσαι...

 «Υποδύομαι τη μεγάλη κόρη του κατά φαντασίαν ασθενούς, ο οποίος θέλει να την παντρέψει με έναν γιατρό, γιατί μόνο έτσι θα νιώθει πιο ασφαλής. Εκείνη, όμως, δεν θέλει να τον παντρευτεί γιατί είναι ερωτευμένη με έναν άλλο νεαρό. Γρήγορο ξεκινά ένα μεγάλο μπέρδεμα, ενώ βλέπουμε τη σχέση της με τον πατέρα της, καθώς και την υπόλοιπη οικογένεια. Επιπλέον, υπάρχουν άνθρωποι στο κοντινό του περιβάλλον που θέλουν το κακό του και τους νοιάζει μόνο το συμφέρον τους. Στο τέλος όμως όλα ανατρέπονται και εκείνος μένει με τους ανθρώπους που αξίζουν και τον αγαπάνε πραγματικά».

 Συναντάμε εύκολα ανθρώπους που να αξίζουν και να υπάρχει αμοιβαία αγάπη;

 «Πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, αλλιώς τι θα κάναμε; Ωστόσο, σίγουρα μας πλησιάζουν κάποιοι άνθρωποι που δεν θέλουν το καλό μας ή κοιτάζουν το συμφέρον τους».

 Πώς αντιδράς σε τέτοιες περιπτώσεις;

 «Όταν νιώθω ότι μπορεί να συμβεί αυτό, απλά λέω κάποιο πράγματα και εξαφανίζομαι ή δεν λέω τίποτα και εξαφανίζομαι». Μέσα από τα κωμικά στοιχεία του έργου ξορκίζονται οι φόβοι και οι αμφιβολίες; «Ακριβώς. Οι φόβοι και οι ανασφάλειες είναι δύο στοιχεία πολύ σύγχρονα. Πολύ συχνά βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι έχουν ψυχοσωματικά συμπτώματα ή νομίζουν ότι είναι άρρωστοι. Με αυτόν τον τρόπο αποζητούν την προσοχή και την αγάπη».

 Εσύ έχεις καταστρώσει κάποιου είδους σχέδιο, προκειμένου να βεβαιωθείς για τα συναισθήματα κάποιου προσώπου;

 «Δεν θυμάμαι να έχω κάνει κάτι έντονο προκειμένου να βεβαιωθώ για τα συναισθήματα κάποιου. Αυτό που έχω κάνει, όμως, είναι ότι κάποιες φορές που δεν ήθελα να πάω κάπου ή να συμμετέχω σε κάτι έχω πει ένα... μικρό ψεματάκι».

 Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού;

 «Μέχρι στιγμής, όπου κι αν έχουμε παίξει, είμαστε γεμάτοι. Γίνεται χαμός. Την Τετάρτη 10 Ιουλίου, φαντάσου, παίξαμε στην Άρτα και ο καιρός ήταν χάλια. Το τελευταίο τέταρτο έβρεχε καταρρακτωδώς, αλλά εμείς συνεχίσαμε κανονικά και δεν έφυγε κανένας θεατής. Ήταν μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές!», λέει στο my tv.