Ευαγγελία Μουμούρη: Η παραγωγή παίρνει το ρίσκο και την ευθύνη...

Η ηθοποιός μιλά στο TV Εθνος για την επιτυχία της «Λωξάντρας», αναφέρεται στους παίκτες των ριάλιτι που μεταπήδησαν στον χώρο της υποκριτικής, αποκαλύπτει με ποιο πρόγραμμα χαλαρώνει και δηλώνει ότι ο χρόνος που περνάει είναι δώρο για εκείνη!

 Το φετινό καλοκαίρι σας θα έχει άρωμα «Λωξάντρας». Πώς νιώθετε που αποτελείτε μέρος μιας θεατρικής επιτυχίας;

 Αυτό είναι ευτυχία, είναι ευλογία να κάνεις τη δουλειά για την οποία έχεις σπουδάσει, να πληρώνεσαι γι’ αυτό, να ’σαι σε μια πολύ καλή και σοβαρή παραγωγή, και ο κόσμος να σου δείχνει την αγάπη του. Χαίρομαι ιδιαίτερα για τον ρόλο της Σουλτάνας, που αποτελεί την κωμική ανάσα στα δράματα και στην καθημερινότητα της οικογένειας της Λωξάντρας.

 Πώς είναι η συνεργασία σας με την Ελένη Κοκκίδου και τον Γιώργο Αρμένη;

 Η σχέση μου με την Ελένη κρατά αρκετά χρόνια. Ξεκινά από το «Εθνικό» πριν από 10 χρόνια που κάναμε μια παράσταση μαζί, τους «Σκηνοβάτες» του Σταμάτη Φασουλή, και συναντηθήκαμε και πάλι στη Λωξάντρα. Είναι ένα κορίτσι που έχει μελετήσει τον ρόλο της και τον έχει ψάξει με πολύ πολύ ωραίο τρόπο. Είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος και δεν σταματά να είναι κορίτσι. Όσο για τον Γιώργο Αρμένη, τον θαυμάζω ιδιαίτερα γιατί στο πρόσωπό του πάνω στη σκηνή βλέπω την ιστορία του ελληνικού θεάτρου.

 Μετά τη Λωξάντρα τι ετοιμάζετε;

 Στο Θέατρο Ζίνα από τον Νοέμβριο θα ανεβάσουμε με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη μια γαλλική κωμωδία που θα παιχτεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. 

Τηλεοπτικά βρίσκεστε σε συζητήσεις;

 Συμφώνησα να κάνω κάποια γκεστ στη σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», κάτι που είχα ξανακάνει και πριν από δύο χρόνια.

 Ριάλιτι παρακολουθείτε;

 Ένα διάστημα που δεν είχα θέατρο παρακολουθούσα το «MasterChef». Με χαλάρωνε πάρα πολύ ο τρόπος που αυτοί οι τρεις κριτές αντιμετώπιζαν τα πράγματα.

 Σας ενοχλεί που πρωταγωνιστούν σε σειρές και παραστάσεις άνθρωποι που δεν είναι ηθοποιοί;

 Όχι, δεν με ενοχλεί. Η παραγωγή παίρνει το ρίσκο της και την ευθύνη. Εμένα αυτό που με ενοχλεί, πέραν των ανθρώπων που δεν είναι ηθοποιοί, είναι ότι η υποκριτική είναι μια τέχνη, είναι σαν να πάω εγώ να φτιάξω ένα τραπέζι σκαλιστό με τριανταφυλλάκια. Δεν μπορώ να το κάνω αν δεν μου έχει πει κάποιος «έτσι θα το φτιάξεις». Αναφέρομαι σε ανθρώπους που κέρδισαν ένα ριάλιτι και μεταπήδησαν στον χώρο της υποκριτικής... Ωραία μεταπήδησαν, καλά έκαναν. Το θέατρο δεν είναι εύκολο. Η καθημερινότητά μας είναι καθημερινότητα εργάτη. Οπότε ο χρόνος θα δείξει και γι’ αυτό δεν με ενοχλεί.

 Πώς τα πάτε με τον χρόνο που περνά;

 Ο χρόνος που περνά είναι δώρο για μένα. O έρωτας σάς έχει βασανίσει; Ναι, με έχει βασανίσει μικρότερη. Ο έρωτας δεν είναι λουλουδάκια και καρδούλες. Ο έρωτας είναι σπαθιά, βέλη, αλυσίδες...