Η κόρη μου: Η Οικιού παθαίνει αμνησία!

Μια από τις συνηθισμένες ημέρες στο σχολείο, η Οϊκιού συζητάει στο διάλειμμα με τον φίλο της τον Μερτζάν. Ξαφνικά παθαίνει κρίση. Μόνο που αυτή τη φορά είναι πολύ σοβαρή. Το κορίτσι αρχίζει να μιλάει για τη θεία της τη Ζεϊνέπ. Ξαφνικά, και πριν τελειώσει η σχολική μέρα, παίρνει σαν υπνωτισμένη την τσάντα της και φεύγει. Η δασκάλα Σεβγκί την ψάχνει. Τηλεφωνεί στον Ντεμίρ, που είναι μαζί με τον Ουγούρ. Οι δυο άντρες αρχίζουν να την ψάχνουν. Με τη σειρά του ο Ντεμίρ τηλεφωνεί στην Τζαντάν κι εκείνη στον Τζεμάλ. «Η Οϊκιού χάθηκε. Εχετε κάποια σχέση με αυτό;» τον ρωτάει έντονα, αλλά εκείνος αρνείται κάθε εμπλοκή του στο γεγονός.

 Ο Ντεμίρ μέσα στον πανικό του πηγαίνει στο σχολείο. Ρωτάει τον Μερτζάν τι έγινε κι εκείνος του λέει ότι μιλούσε για τη θεία της. Φεύγει τρέχοντας. Το μικρό κορίτσι ψάχνει και ο Τζεμάλ. Την ίδια ώρα η Οϊκιού παίρνει το λεωφορείο και πηγαίνει στο σπίτι της Ζεϊνέπ. Χτυπάει το κουδούνι, αλλά δεν ανοίγει κανείς. Ο πατέρας της φτάνει λίγο αργότερα και αισθάνεται ανακούφιση, βλέποντάς τη να κάθεται στα σκαλιά και να περιμένει. Η χαρά του κρατάει ελάχιστα. «Οϊκιού, κόρη μου», της λέει. Τον κοιτάζει με απορία. Πάει να την αγκαλιάσει και τον σταματάει απότομα: «Ποιος είστε; Μη με ακουμπάτε. Περιμένω τη θεία μου. Απαγορεύεται να μιλάω σε ξένους», του φωνάζει. Ο Ντεμίρ δακρύζει, αφού συνειδητοποιεί ότι η κόρη του δεν τον αναγνωρίζει. Το μυαλό του δουλεύει γρήγορα και αντιλαμβάνεται ότι η αμνησία για την οποία τον είχε προειδοποιήσει ο γιατρός Ιχσάν έκανε την εμφάνισή της στην Οϊκιού. «Είμαι ο Ντεμίρ. Εσύ πρέπει να είσαι η Οϊκιού. Είμαι φίλος της θείας σου. Είπε να σε φροντίσω, γιατί έχει δουλειά», της απαντάει. Εκείνη αρνείται να τον ακολουθήσει.

 Δύσκολες στιγμές για τον Ντεμίρ

 Επιστρατεύοντας την πονηριά του και τον Ουγούρ με τη Σεβγκί, ο Ντεμίρ καταφέρνει να την παρασύρει στο νοσοκομείο, ώστε να μπορέσει να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις. Η απόγνωσή του, ευτυχώς, ενισχύει την εφευρετικότητά του και η Οϊκιού όχι μόνο υποβάλλεται σε πλήρη έλεγχο, αλλά δέχεται να ακολουθήσει την Τζαντάν και τον Ντεμίρ στο σπίτι για να μείνει μαζί τους. Οι εξετάσεις δεν μπορούν να δείξουν αν η απώλεια μνήμης είναι μόνιμη ή προσωρινή. Ο Ντεμίρ παλεύει να μη χάσει το μυαλό του με όλες τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που βιώνει. Παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει και τον Μουράτ, που για να εκδικηθεί την Τζαντάν ζητάει από τον Ντεμίρ τα νοσήλια της Οϊκιού. Είναι απελπισμένος, καθώς δεν έχει τα χρήματα να πληρώσει το νοσοκομείο και τη φαρμακευτική αγωγή της κόρης του. Παράλληλα, ο Ντεμίρ διαπιστώνει με άσχημο τρόπο ότι η συμβίωση με την Οϊκιού δεν μπορεί να είναι πάντα εύκολη. Οι στιγμές που πατέρας και κόρη χάνουν την υπομονή τους δεν λείπουν.

 Μια από τις συνηθισμένες ημέρες στο σχολείο, η Οϊκιού συζητάει στο διάλειμμα με τον φίλο της τον Μερτζάν. Ξαφνικά παθαίνει κρίση. Μόνο που αυτή τη φορά είναι πολύ σοβαρή. Το κορίτσι αρχίζει να μιλάει για τη θεία της τη Ζεϊνέπ. Ξαφνικά, και πριν τελειώσει η σχολική μέρα, παίρνει σαν υπνωτισμένη την τσάντα της και φεύγει. Η δασκάλα Σεβγκί την ψάχνει. Τηλεφωνεί στον Ντεμίρ, που είναι μαζί με τον Ουγούρ. Οι δυο άντρες αρχίζουν να την ψάχνουν. Με τη σειρά του ο Ντεμίρ τηλεφωνεί στην Τζαντάν κι εκείνη στον Τζεμάλ. «Η Οϊκιού χάθηκε. Εχετε κάποια σχέση με αυτό;» τον ρωτάει έντονα, αλλά εκείνος αρνείται κάθε εμπλοκή του στο γεγονός.

 Ο Ντεμίρ μέσα στον πανικό του πηγαίνει στο σχολείο. Ρωτάει τον Μερτζάν τι έγινε κι εκείνος του λέει ότι μιλούσε για τη θεία της. Φεύγει τρέχοντας. Το μικρό κορίτσι ψάχνει και ο Τζεμάλ. Την ίδια ώρα η Οϊκιού παίρνει το λεωφορείο και πηγαίνει στο σπίτι της Ζεϊνέπ. Χτυπάει το κουδούνι, αλλά δεν ανοίγει κανείς. Ο πατέρας της φτάνει λίγο αργότερα και αισθάνεται ανακούφιση, βλέποντάς τη να κάθεται στα σκαλιά και να περιμένει. Η χαρά του κρατάει ελάχιστα. «Οϊκιού, κόρη μου», της λέει. Τον κοιτάζει με απορία. Πάει να την αγκαλιάσει και τον σταματάει απότομα: «Ποιος είστε; Μη με ακουμπάτε. Περιμένω τη θεία μου. Απαγορεύεται να μιλάω σε ξένους», του φωνάζει. Ο Ντεμίρ δακρύζει, αφού συνειδητοποιεί ότι η κόρη του δεν τον αναγνωρίζει. Το μυαλό του δουλεύει γρήγορα και αντιλαμβάνεται ότι η αμνησία για την οποία τον είχε προειδοποιήσει ο γιατρός Ιχσάν έκανε την εμφάνισή της στην Οϊκιού. «Είμαι ο Ντεμίρ. Εσύ πρέπει να είσαι η Οϊκιού. Είμαι φίλος της θείας σου. Είπε να σε φροντίσω, γιατί έχει δουλειά», της απαντάει. Εκείνη αρνείται να τον ακολουθήσει.

 Δύσκολες στιγμές για τον Ντεμίρ

 Επιστρατεύοντας την πονηριά του και τον Ουγούρ με τη Σεβγκί, ο Ντεμίρ καταφέρνει να την παρασύρει στο νοσοκομείο, ώστε να μπορέσει να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις. Η απόγνωσή του, ευτυχώς, ενισχύει την εφευρετικότητά του και η Οϊκιού όχι μόνο υποβάλλεται σε πλήρη έλεγχο, αλλά δέχεται να ακολουθήσει την Τζαντάν και τον Ντεμίρ στο σπίτι για να μείνει μαζί τους. Οι εξετάσεις δεν μπορούν να δείξουν αν η απώλεια μνήμης είναι μόνιμη ή προσωρινή. Ο Ντεμίρ παλεύει να μη χάσει το μυαλό του με όλες τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που βιώνει. Παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει και τον Μουράτ, που για να εκδικηθεί την Τζαντάν ζητάει από τον Ντεμίρ τα νοσήλια της Οϊκιού. Είναι απελπισμένος, καθώς δεν έχει τα χρήματα να πληρώσει το νοσοκομείο και τη φαρμακευτική αγωγή της κόρης του.

 Παράλληλα, ο Ντεμίρ διαπιστώνει με άσχημο τρόπο ότι η συμβίωση με την Οϊκιού δεν μπορεί να είναι πάντα εύκολη. Οι στιγμές που πατέρας και κόρη χάνουν την υπομονή τους δεν λείπουν.

 Πηγή: TV24