Οι (όποιες) τηλεοπτικές επιλογές θέλουν και υπομονή...

Διαβάζω και ακούω ορισμένους που σπεύδουν να... τσαλακώσουν ό,τι δοκιμάζουν στελέχη καναλιών
ή να κατακρίνουν παλιές συνταγές που επανέρχονται από τις πρώτες προβολές τους. Και άλλους όμως που εκθειάζουν παραγωγές οι οποίες έκαναν εντύπωση από το πρώτο τους επεισόδιο. 

Μπορεί να έχουν δίκιο αλλά μόνο εν μέρει. Όσα συμβαίνουν στη μικρή οθόνη κρίνονται κυρίως σε βάθος χρόνου. Το μείγμα που επιλέγεται από ένα επιτελείο, χρειάζεται να δοκιμαστεί για κάποιο χρονικό διάστημα, με τα στελέχη κάθε καναλιού να κάνουν βέβαια και διορθωτικές κινήσεις. 

Οι βιαστικές όμως αποφάσεις οδηγούν συνήθως σε αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Όσο δύσκολα μπορείς να χτίσεις μια μονάδα τηλεθέασης τόσο εύκολα μπορείς να χάσεις πέντε, έξι σε μικρό χρονικό διάστημα και να βρεθείς απ' τα ψηλά στα χαμηλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ΣΚΑΪ με την επιμονή στα ριαλιτοπαίχνιδα και μάλιστα σε εξαιρετικά μεγάλες... δόσεις που φέτος έχει οδηγήσει το κανάλι σε... οπισθοχώρηση. Η επιχείρηση αλλαγής του μείγματος από τα στελέχη του θα πάρει χρόνο. Θέλει καλές επιλογές, κυρίως πλέον για τη νέα σεζόν, επιμονή και υπομονή για να ξανατραβήξει κοινό και μάλιστα άλλης φυσιογνωμίας. 

Και για το νέο αθλητικό κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης, το ΕΡΤ Sports, όμως έχουν αρχίσει τα σχόλια για τις χαμηλές του πτήσεις. Είναι αναμενόμενο ένα τέτοιου τύπου κανάλι να κάνει καλύτερα ποσοστά όταν υπάρχουν σημαντικές αναμετρήσεις, ενώ το υπόλοιπο διάστημα να σημειώνει πιο χαμηλές επιδόσεις. Είναι όμως και νωρίς για να υπάρξουν εκτιμήσεις για την πραγματική απόδοσή του. Χρειάζεται χρόνος αλλά και να προσμετρηθεί ότι με αυτό το κανάλι μπορούν επιτέλους να σταματήσουν οι αναβολές και οι... ανατροπές προγραμμάτων στα άλλα κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης. Κάτι που έχει κουράσει μεγάλη μερίδα τηλεθεατών το οποίο γυρίζει την πλάτη του στην ΕΡΤ. Τα αποτελέσματα λοιπόν του αθλητικού καναλιού δεν θα προσμετρηθούν μόνο από τα μερίδιά του αλλά και από το τι συμβαίνει με τα άλλα κανάλια που πλέον το πρόγραμμά τους μπορεί να έχει μια σταθερότητα. 

Αλλά και για κάποιες παλιές... συνταγές που επανέρχονται στη μικρή οθόνη είναι λάθος να επιχειρείς να βγάλεις οριστικά συμπεράσματα από τα πρώτα επεισόδια. Για παράδειγμα το «Αλ Τσαντίρι» του Λάκη στο OPEN φαίνεται να μην ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, καθώς παραπάτησε στο δεύτερο επεισόδιο. Αλλά για να κάνεις συγκρίσεις πρέπει να λάβεις υπόψιν σου πολλές παραμέτρους. Δεν αρκούν κάποια ποσοστά τηλεθέασης μόνο. 

Ορισμένοι κάνουν λόγο για... παλιά τηλεόραση που πλέον κουράζει. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ανιχνεύσουν τα στελέχη του καναλιού, ο ίδιος ο Λάκης Λαζόπουλος, αλλά και οι βασικοί συνεργάτες του. Η σάτιρα όμως έχει πολλές πτυχές και πάντα χρειάζεται χρόνος μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος ρυθμός. Από την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Λαζόπουλος αυτή τη φορά δεν βρίσκεται σε ένα κανάλι... υψηλού βεληνεκούς όπως παλαιότερα, καθώς το OPEN τώρα χτίζει τη σχέση του με τους τηλεθεατές. Οπότε τα συγκριτικά μεγέθη είναι διαφορετικά. Όταν μάλιστα κάνεις τρεις με τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το μέσο όρο του καναλιού προφανώς προσφέρεις πόντους στο σύνολο του προγράμματος. 

Και μπορεί να λέμε ότι «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» αλλά επειδή ισχύει και το «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» καλό είναι να μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Στην τηλεόραση μπορεί κάποιες στιγμές να πρέπει να ανεβάσεις τέμπο, να τρέξεις πιο γρήγορα, όμως η μικρή οθόνη δεν είναι αγώνας ταχύτητας αλλά μαραθώνιος και μάλιστα για γερά νεύρα...

Του Σωτήρη Μανιάτη /e-tetradio