NOMADS 2: Θα φέρει τελικά κάτι διαφορετικό;

Το νέο Nomads έκανε πρεμιέρα, και εγώ ένιωσα σαν να μην πέρασε μια μέρα από το τελευταίο Survivor. Βλέποντας τους -κατά τα άλλα ευφυώς επιλεγμένους- παίκτες νέας εσοδείας συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό είναι τόσο ίδιο και σχεδόν βαρετό σαν να βλέπεις ένα τυχαίο επεισόδιο της 15ης σεζόν «Λάμψη».

Τις τελευταίες τρεις σεζόν παρακολουθήσαμε κάθε λογής διάσημους και άσημους (τουλάχιστον 60 παίκτες μέσα σε δύο χρόνια) να προσπαθούν να επιβιώσουν, οπότε ό,τι και να δούμε πια είναι λίγο ,σαν να επιστρέφεις στο σινεμά που μόλις κατέβασε την ταμπέλα «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη». Πλέον δεν έχει σημασία τι βλέπουμε, σε ποιο κανάλι ,ή με ποιον παρουσιαστή.  ΟΚ, ο Σάββας Πούμπουρας είναι πολύ συμπαθής, ο Γιώργος Λέντζας σε εμένα ακόμη περισσότερο. Όμως αυτό πια δεν ενδιαφέρει κανένα. Ίσως ενδιαφέρει τους επί παντός επιστητού σχολιαστές στο twitter, αλλά μέχρι εκεί. Και είναι και άδικο για τους ίδιους, υπό άλλες συνθήκες θα έκαναν πραγματικά τη διαφορά.  Πλέον ,το κεφάλαιο «reality επιβίωσης» αρχίζει και γίνεται κάτι σαν τον 24ο κύκλου του «The Voice» που νομίζεις ότι ο Ρουβάς και η Παπαρίζου έχουν ξεχαστεί στην πολυθρόνα τους από πρόπερσι και απλά ξαναπάτησαν τις κάμερες να γράφουν.

Αν θέλετε να πούμε δύο λόγια για το καινούργιο Nomads, θα πούμε δύο λόγια: είναι απλά το φετινό Nomads. Έχει ενδιαφέροντες παίκτες, έχω αγαπήσει ήδη τη Δήμητρα Αλεξανδράκη, μου αρέσει που είναι σε ένα νέο σημείο του πλανήτη γιατί το περυσινό ήταν γκρίζο και κάπως καταθλιπτικό, και είμαι σίγουρος πως μέρα με τη μέρα θα «τσιμπήσει» ποσοστά και θα κλείσει αξιοπρεπώς τη μίνι σεζόν του.

Και; Άλλαξε το τηλεοπτικό τοπίο; Όχι. Θα μας κρατήσει ευχάριστα παρέα; Ναι. Αν αυτό σας αρκεί, καλά να περάσετε μπροστά στους δέκτες σας. Αν όχι, τότε βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.

Υupiii- Κωνσταντίνος Αντωνάτος