Δημήτρης Αρβανίτης: ''Στο ΕΓΚΛΗΜΑ έχουμε κάνει μια σοβαρή μελέτη...''

Τη φετινή σεζόν , ο επιτυχημένος δημιουργός, Δημήτρης Αρβανίτης, μας προσφέρει μέσα από τον
ΑΝΤ1 μια -και για τον ίδιο-διαφορετική πρόταση, το ''Έγκλημα και Πάθος''. Ο ίδιος μιλά στο Mytv για αυτή τη δουλειά...

Με ποια κριτήρια επιλέγονται οι ιστορίες;  

Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι ο βασικός ήρωας ή το πάσχον πρόσωπο που διηγείται τον μύθο να είναι καθαρό και αναγνωρίσιμο σαν προσωπικότητα. Επιλέγουμε θέματα που θα μας κάνουν να σχολιάσουμε με μια ευρύτητα το αντικείμενο του επεισοδίου. Αυτό,λοιπόν, που είναι ένα πάθος που οδηγεί στο έγκλημα, κατά τη διάρκεια των 12 πρώτων επεισοδίων, είναι το ερωτικό, ενώ στα επόμενα 2 θα ανοίξει πιο πολύ η σειρά: θα δούμε το ανθρώπινο πάθος, όπως χαρτοπαιξία κ.ά. Έχουμε κάνει μία σοβαρή μελέτη, η οποία ξεκινά από εμάς στο γραφείο και γίνεται επιλογή των θεμάτων, ενώ με μία ομάδα σχολιάζουμε -εσωτερικά-,τα θέματά μας, που πιστεύουμε ότι μπορούν να διαφοροποιηθούν τόσο ώστε το κοινό να αντιλαμβάνεται σαν μία ιστορία και να αναρωτηθούν-τι είναι το πάθος, ποια τα όριά του, και γιατί πολλές φορές το πάθος οδηγεί στο έγκλημα. Μέσα από τη μελέτη φαίνονται πολλά πράγματα, που ίσως είναι και παράδοξα. Κάποιες φορές είναι από σύμπτωση ή τυχαία γίνεται το έγκλημα, ενώ υπάρχει το πάθος, άλλες φορές η προμελέτη, τα ανεξέλεγκτα παιδικά χρόνια των ηρώων, ή σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή τους, τα οποία τους έχουν επηρεάσει και αργότερα κάποιος μπορεί να πληρώσει γι’ αυτό.  

Μελετώντας τις ιστορίες που θα δούμε στα προσεχή επεισόδια, γιατί πιστεύεις ότι οι άνθρωποι οδηγούνται στο έγκλημα;  

Τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος ή ακόμη κι εγώ, πριν αρχίσω τη μελέτη όλης αυτής της, εγκληματικής ενέργειας που πηγάζει από το πάθος. Σε μία μορφή είναι στιγμιαία και ανεξέλεγκτη, σε άλλη προσχεδιασμένη ,και σε άλλη από παιδικά βιώματα τα οποία λειτουργούν ασυνείδητα στον άνθρωπο. Επίσης, αν το κοιτάξουμε όπως οι εγκληματολόγοι, παρατηρούμε ότι τα εγκλήματα γίνονται σε κοινωνίες, ανήκουν σε χαμηλά κοινωνικά και οικονομικά στρώματα χωρίς να είναι απαραίτητο αυτό. Το «εγώ» τους λειτουργεί περισσότερο ανεξέλεγκτα από το τι «θα πρέπει να κάνω». Αυτό το ένστικτο, λοιπόν, υπερβαίνει τη λογική.