Το κίτρινο καλά κρατεί...

με τη βοήθεια του Σκουλού!


Σαν κομήτης έσκασε στη μικρή οθόνη ο Δημήτρης Σκουλός, ο ένας από τους κριτές του σόου μόδας, Greece Next Top Model, και έχει προκαλέσει ποικίλα σχόλια με τις κριτικές του, εγείροντας πλέον και ένα θέμα έντονου προβληματισμού. Από τη μία τα πικρόχολα σχόλια των απλών τηλεθεατών είναι σε κάποιες περιπτώσεις τόσο ακραία ώστε φοβάμαι ότι σιγά σιγά μεταμορφωνόμαστε και οι ίδιοι σε έναν άτυπο «Σκουλό».

Το παιχνίδι στο σόου πολύ χοντρό πια, μιας και έχουμε από τη μία διαγωνιζόμενες που δέχονται χωρίς καμία διαμαρτυρία να τις κοιτάν στα δόντια, στα καπούλια, στο πρόσωπο, αν είναι γερές (ναι, όπως έλεγχαν τους σκλάβους στα σκλαβοπάζαρα του παρελθόντος) ,και από την άλλη οι κριτές να εξαντλούν την σκληρότητά τους απέναντι στις δεκτικές διαγωνιζόμενες που δεν απαντούν, δεν αντιδρούν καν...  «Πού είναι το υπόλοιπο μισό;» ρώτησαν μία μικρόσωμη διαγωνιζόμενη, «δεν είσαι ούτε όμορφη ούτε συμπαθητική» παρατήρησε ο «αυστηρός» κριτής για κάποια άλλη κοπέλα που θέλησε να δοκιμάσει την τύχη της, «δεν μπορώ να συνεργαστώ μαζί σου γιατί έχεις πολλές πλαστικές» συμπέρανε για μία άλλη κοπέλα.

Και εδώ προκύπτουν πολλά ερωτήματα. Σίγουρα όλα ξεκινούν από το γεγονός ότι η τηλεόραση αυτού του είδους (ριάλιτι) είναι σκληρή. Αν ήταν όλα ωραία και αγγελικά πλασμένα δεν θα νοούταν ριάλιτι...

Όμως ,γιατί ένας νέος άνθρωπος επενδύει ελπίδες σε ένα τέτοιο σόου γνωρίζοντας ότι συνήθως δεν υπάρχει αποτέλεσμα απτό; Γιατί ένα νέο παιδί πηγαίνει σε ένα σόου ταλέντων που ακόμη και αν καταφέρει να βγει νικητής κανείς δεν το θυμάται την επόμενη μέρα; Τι είδους καριέρα μοντέλου θέλει να κάνει μία κοπέλα σε μία χώρα που ναι μεν διαθέτει ταλαντούχους σχεδιαστές, αλλά δεν υπάρχει υποδομή στον χώρο της μόδας; Τι ονειρεύονται αυτοί οι νέοι άνθρωποι συμμετέχοντας σε μία τέτοια κρεατομηχανή και πολλοί άλλοι που τους παρακολουθούν εκείνη την ώρα και σκέφτονται να ακολουθήσουν τα βήματά τους; Γιατί δέχονται νέοι άνθρωποι να δείξουν τις πολύ προσωπικές τους στιγμές σε κοινή θέα, να ερωτοτροπούν, να ανοίγουν τα εσώψυχά τους, να εκτίθενται; Μήπως τους εθίσαμε σε μία διαρκή έκθεση που καθιστά δύσκολο τον διαχωρισμό ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό και θεωρούν ότι δεν έχουν παρουσία παρά μόνο αν τα «βγάλουν» όλα μπροστά στην κάμερα; Και σε τι βαθμό φταίμε, φέρουμε ευθύνη, οι μεγαλύτεροι σε όλο αυτό το εμπόριο «κρεάτων»; Και τι ευθύνη έχουν οι τηλεθεατές που δίνουν σε αυτές τις εκπομπές υψηλές τηλεθεάσεις και φυσικά λόγο ύπαρξης σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα αφού πουλάνε;

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι επαγγελματίες, οι κριτές ,και οι παρουσιαστές. Μέχρι τι όριο ξευτίλας πρέπει να φτάσουν για να κρατήσουν τη δουλειά τους; Γιατί όταν φτάνουν στα άκρα από τη μία δηλώνεται η ανάγκη τους για δουλειά, και από την άλλη ότι είναι ευάλωτοι σε κάθε είδους ξευτιλισμό για να κρατήσουν αυτή τη δουλειά. Τι ονειρεύονται αυτοί οι νέοι άνθρωποι συμμετέχοντας σε μία τέτοια κρεατομηχανή και πολλοί άλλοι που τους παρακολουθούν εκείνη την ώρα και σκέφτονται να ακολουθήσουν τα βήματά τους; Ουσιαστικά, το ότι ξευτιλίζουν με ακραίο τρόπο άλλους υποδηλώνει ότι δεν σέβονται τον εαυτό τους και τον αποσυνθέτουν ξευτιλίζοντάς τον ανελέητα. Και κάπου στο βάθος σίγουρα υπάρχει και το ψώνιο της προβολής. Αυτή την τηλεόραση θέλουμε τελικά;

Υ.Γ.: Να σημειώσουμε ότι ο κύριος Σκουλός έχει συνεργαστεί πολλάκις με κυρίες της σόουμπιζ οι οποίες έχουν κάνει πλείστες διορθωτικές επεμβάσεις. Να υποθέσω ότι και εκείνες τις προσέβαλε πριν τις φωτογραφίσει και τους εξηγούσε ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί μαζί τους λόγω των πλαστικών ή ξεκίνησε την εκστρατεία του κατά των πλαστικών όταν βρέθηκαν στον δρόμο του ανυπεράσπιστα κοριτσάκια;

Της Βίκυς Διαμάντη (Laflink)