Γ. Μπέζος: «∆εν είναι χωράφι µας η Επίδαυρος.»

Για τη συνεργασία του με τον Πέτρο Φιλιππίδη αλλά και τους λόγους που η παράσταση Λυσιστράτη στην οποία πρωταγωνιστούν δεν θα εμφανιστεί στην Επίδαυρο, μίλησε ο Γιάννης Μπέζος σε συνέντευξή του στη Real.


Ισχύει ότι επιστρέφετε και στο γυαλί µε τον Πέτρο Φιλιππίδη µε νέα κωµωδία; 
Εχουµε κάνει µια πρώτη συζήτηση, αλλά, όπως γνωρίζεις, το τοπίο είναι θολό και δεν πρέπει να µιλάς για κάτι που είναι σε κουβέντες µόνο. Οταν και αν γίνει, θα τα ξαναπούµε. Εως τότε κρατάµε µικρό καλάθι κι ας µείνουµε στη «Λυσιστράτη» που θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα όλο το καλοκαίρι.

Σε αυτήν παίζεις τον Πρόβουλο... 
Ναι, µια προσωπικότητα της ήδη έντονα παρηκµασµένης Αθήνας της εποχής, προσωπικότητα που, δυστυχώς, παραµένει αναγνωρίσιµη και µε κεντρίζει ιδιαίτερα. Θέλω εδώ να σηµειώσω ότι η µουσική του Κωστή Μαραβέγια και η χορογραφία-κίνηση της Ελπίδας Νίνου είναι αναπόσπαστα κοµµάτια της σκηνικής πραγµάτωσης της αττικής κωµωδίας και αποτελούν δύο ισχυρότατους πυλώνες της παράστασης που ετοιµάζουµε µε µεράκι. Σηµαντική είναι και η συµβολή του Γιώργου Γαβαλά, που έχει φτιάξει το σκηνικό µας, της Παναγιώτας Κοκουρού, που υπογράφει τα κοστούµια, του Χρήστου Τζιόγκα, που φωτίζει τα επί σκηνής δρώµενα, και του Παναγιώτη Τσεβά, που κάνει τη µουσική διδασκαλία.

Θα γυρίσω σε αυτό που έλεγες πριν, ότι σε αφορά η καλή οµάδα στις παραστάσεις σου. 
Όσο καλή µπάλα και να παίζεις, όσο γερούς άσους και να έχεις στο µανίκι σου, αν δεν υποστηρίζεσαι από δυνατή οµάδα, νίκη δεν παίρνεις. Για αυτό θα αναφέρω ότι στο πλάι µας είναι οι ∆. Μπάρκα, Ε. Μπενοβία, Α. Καρακατσάνη, Κ. Μισιχρόνη, ∆. ∆αυίδ, Ν. Στασινοπούλου, Χ. Σπατιώτη, Γ. Γιαννακόπουλος, Π. Κατσώλης, Σ. Ιακωβίδης, Θ. Κοντογιώργη, Γ. Κατσής, Σ. Μαρκάλας, Γ. Ζαραγκάλης. Ενας και ένας όλοι τους. Ετοιµαζόµαστε, λοιπόν, για ένα ταξίδι, µε ζητούµενο να κάνουµε τον κόσµο να γελάσει, να ξεχαστεί, να ονειρευτεί ξανά, να αποδράσει.

Το ότι η «Λυσιστράτη» δεν θα πάει στην Επίδαυρο σε ενοχλεί;
Ήµουν και πρόπερσι και πέρυσι στο αργολικό θέατρο, γιατί να ενοχληθώ ή να γκρινιάξω όπως άλλοι; Αστεία πράγµατα είναι αυτά! ∆εν είναι χωράφι µας η Επίδαυρος. Παλιά, όταν ξεκινούσαµε, λέγαµε «όλο οι ίδιοι πάνε». ∆εν το ξεχνώ αυτό. Αυτό που κοροϊδεύαµε να κάνουµε; Ας µπουν κι άλλοι στον χορό και θα παίξουµε ξανά κι εµείς στην Επίδαυρο, δεν χάθηκε ο κόσµος. Σηµασία έχει να κάνεις µια παράσταση που να προτείνει και να φέρει κάτι, είτε παίζεται στην Επίδαυρο, είτε στη Στέγη και το Ιδρυµα «Σταύρος Νιάρχος», είτε σε µια µικρή πόλη στην Ελλάδα... Αρκετά πια µε την γκρίνια. Αυτή τον έφαγε τον Ελληνα!

Τον επόµενο χειµώνα «επιστρέφεις» στο θέατρο «Προσκήνιο» µε παλιά κωµωδία...
Με την αγαπηµένη κωµωδία «Οι γαµπροί της Ευτυχίας» που αγαπώ ιδιαίτερα και µε συµπρωταγωνίστριά µου την εξαιρετική ∆άφνη Λαµπρόγιαννη που εκτιµώ πολύ.