Έλενα Ακρίτα: «Βαριόμουνα τα ερωτικά, μου άρεσε πάντα....»

Από τις πιο τρυφερές και αγαπημένες αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια της Έλενα Ακρίτα είναι «καλοκαίρια στη Βουλιαγμένη με την Αγκαθα Κρίστι δίπλα στη θάλασσα, στα κίτρινα βιβλιαράκια των εκδόσεων Λυχνάρι που αγοράζαμε από το περίπτερο. Μετά κατάλαβα ότι κι ο Ντοστογέφσκι με τον τρόπο του γράφει αστυνομικό».


Ως αναγνώστρια λατρεύει την ανατροπή και το σασπένς, παρότι λέει πως δεν βρίσκει ποτέ τον δολοφόνο. «Ακόμα κι όταν έγραφα τα σίριαλ, βαριόμουνα τα ερωτικά, μου άρεσε πάντα το αστυνομικό σκέλος της ιστορίας. Η "Απλή τέχνη του φόνου" του Ρέιμοντ Τσάντλερ με βοήθησε πολύ όταν άρχισα να γράφω, όπως και τα ασπρόμαυρα φιλμ νουάρ που ανακάλυψα αργότερα» τόνισε στο Βήμα.

Ωστόσο το Μυστικό της μπλε πολυκατοικίας δεν είναι, λέει, καθαρόαιμο αστυνομικό όπως ο προηγούμενος ευπώλητος Φόνος 5 αστέρων. «Παρουσιάζει μια παρέα παιδιών που τα ενώνει ένα μυστικό, ένας φόνος, που έχει γίνει σαράντα χρόνια πριν στην Αθήνα. Είναι ο τέλειος φόνος, μέχρι που το 2016, όταν όλοι είναι ήσυχοι κι έχουν μεγαλώσει, ο φόνος διαλευκαίνεται. Είναι ένα μυθιστόρημα με κοινωνικοπολιτικά στοιχεία που ενώνει πολλούς κόσμους, τον αναρχοαυτόνομο μεσήλικο ροκά με την κερκυραία αριστοκράτισσα, μια γλυκύτατη κομμώτρια και μια νεαρή με πίρσινγκ και τατουάζ. Είναι μια ταξική τοιχογραφία και μια καλή ματιά στα παρασκήνια της πολιτικής και της δημοσιογραφίας».

Πάντως το μυστήριο δεν εξοβελίζει τον έρωτα. Δύο ερωτικές ιστορίες, ένας φρέσκος νεανικός έρωτας στα χρόνια του Πολυτεχνείου και ο έρωτας δύο ανόμοιων ανθρώπων μέσης ηλικίας πρωταγωνιστούν στην πλοκή. «Τη λατρεύω αυτή τη δεύτερη ερωτική ιστορία και είμαι περήφανη γι' αυτήν» λέει η Ελενα Ακρίτα. «Ο έρωτας στη μέση ηλικία, με όλες τις ενοχές και τα πρέπει που υπάρχουν, με ελκύει και ήθελα να περάσω το μήνυμα ότι οι άνθρωποι στη μέση ηλικία έχουν δικαίωμα όχι απλώς στη συντροφικότητα αλλά στον ειλικρινή και βαθύ έρωτα. Μου βγήκε αυθόρμητα αυτή η ιστορία, όπως αυθόρμητα μπήκαν και τα ζώα στο βιβλίο, η Λιλλούκο και το Ραδίκι».