Ο Νίκος Γεωργιάδης ξεσπά για τα σόου...

Ο Νίκος Γεωργιάδης γράφει στο entertv.gr :

Όταν λείπεις αρκετές μέρες στο εξωτερικό- ειδικά στην Αμερική που έχει την καλύτερη (αλλά και τη χειρότερη) τηλεόραση στον πλανήτη-, ενημερώνεσαι ουσιαστικά για τα ελληνικά τηλε-δρώμενα μόνο από το διαδίκτυο και δεν μπορείς να μην απογοητευτείς ακόμα περισσότερο από την έλλειψη επιπέδου, παιδείας και σεβασμού. Οι Έλληνες έχουμε έτσι κι αλλιώς ένα κακό δεδομένο  ως λαός. Αντί να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε καλύτερα το δικό μας σπίτι, ευχόμαστε να γκρεμιστεί το σπίτι του γείτονα. Έτσι λειτουργούν και αρκετοί  άνθρωποι του χώρου μου απέναντι στην τηλεόραση. Γιατί επέστρεψε το X- Factor; Γιατί βάφουν χάλια τους παίκτες στο Your Face; Γιατί η Ντορέττα δεν έχει κρυφτεί ακόμα από την ντροπή της με τα νούμερα που κάνει, γιατί η Ρούλα Κορομηλά να κάνει comeback στα 50φεύγα της- λες και εσύ θα πληρώσεις τον μισθό της- και το κακό συνεχίζεται. Η εποικοδομητική κριτική και το δημοσιογραφικό σχόλιο έχουν δώσει τη θέση τους σε ένα άγαρμπο και άκομψο ξεκατίνιασμα χωρίς επιχειρήματα, το οποίο ΑΝ απορρίπτεις, σου λένε κιόλας ότι δεν έχεις χιούμορ. Ποιος φταίει περισσότερο όμως; Αυτός που τα λέει ή αυτός που απολαμβάνει να τα ακούει και δεν χρησιμοποιεί τη δύναμη του τηλεκοντρόλ; Το κακό λένε ότι πουλάει περισσότερο από το καλό, γιατί λειτουργεί ανακουφιστικά: Δεν είναι σωστό να είναι χάλια μόνο η δική μου ζωή, πρέπει να γίνει και η δική σου για να νιώσω καλύτερα. Αντί να κάνουμε τον σταυρό μας, που έχουμε περισσότερες επιλογές και βρίσκει δουλειά ο κόσμος, το μόνο που κάνουμε είναι να γκρινιάζουμε.
Εννοείται ότι δεν μπορούμε να έχουμε την Αμερικάνικη τηλεόραση, γιατί απλά δεν είμαστε στην Αμερική. Άλλα οικονομικά δεδομένα, άλλη δεξαμενή ταλέντου, άλλη κοινωνία. Αξιοκρατία όμως μπορούμε να ζητάμε, όπως και  αισθητική και -λίγο περισσότερο- ήθος.  Η Γερμανού είναι "τεκνατζού", η Καινούργιου είναι "πλαστικιά"... αγενείς χαρακτηρισμοί εκτοξεύονται χωρίς όριο προς πάσα κατεύθυνση, προσωπικά δεδομένα γίνονται ένα με τα επαγγελματικά. 'Άνθρωποι με αξιόλογη πορεία στον χώρο τους μπαίνουν στην ίδια "μπουγάδα" με ανθρώπους που απολαμβάνουν δημοσιότητα χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο. Είναι σαν να συγκρίνεις τη Meryl Streep με την Kim Kardashian.  Καλά κάνει και υπάρχει και η μία και η άλλη. Η καθεμιά εξυπηρετεί έναν σκοπό και γι' αυτό συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στο είδος της. Δεν έχουν όμως την ίδια αντιμετώπιση.
Το πιο παράλογο, δε, είναι ότι στην Ελλάδα οι ίδιοι άνθρωποι που καλύπτουν πάντα τις δημόσιες επιθέσεις τους - που πολλές φορές εμπεριέχουν άκρως επικίνδυνα ρατσιστικά σχόλια- με το επιχείρημα της "πλάκας" ή της "ελευθερίας του λόγου" είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να ελέγξουν με κάθε παρασκηνιακό τρόπο τη δημόσια εικόνα τους, φτάνοντας στο σημείο να απειλούν και συναδέλφους τους.

Και κάτι τελευταίο, λίγο σχετικό αλλά αρκετά ενδιαφέρον. Πριν από μία εβδομάδα έγινε στην Αμερική ο τελικός του American Idol. που αποχαιρέτησε οριστικά το κοινό μετά από 15 σεζόν, Ξέρετε πως ξεκίνησε το show; Με μαγνητοσκοπημένο χαιρετισμό του προέδρου Ομπάμα, ο οποίος μίλησε αρχικά για την εκπομπή και στη συνέχεια παρακίνησε τους νέους να πάνε και να ψηφίσουν στις προσεχείς εκλογές, όπως ψηφίζουν και στο Idol. Φανταστείτε να είχε γίνει εδώ κάτι τέτοιο. Αυτά που δεν έχει ακούσει ο Τσίπρας για όλα τα "'όχι" του που έγιναν "ναι" θα τα άκουγε για μια εμφάνιση ενός λεπτού.