Αγγελική Νικολούλη: Συζητάμε τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη μιας σοκαριστικής ιστορίας.

Μπορεί μια γυναίκα να ζήσει σε μια ζωή όσα ο μέσος Έλληνας σε τρεις; Η Αγγελική Νικολούλη το έχει καταφέρει γιατί έχει περάσει πολλά, κάποια από αυτά καλώς ή κακώς δεν μπορούν να γραφτούν σε μια συνέντευξη. Έχει καταφέρει να γίνει εδώ και χρόνια το σταθερό ραντεβού της Παρασκευής με το τηλεκοντρόλ του τηλεθεατή, παρουσιάζει ιστορίες που μοιάζουν εξωπραγματικές, κινείται ανάμεσα στον κόσμο αλλά και τον υπόκοσμο. Η ίδια περιγράφει άγνωστα κομμάτια μιας συναρπαστικής διαδρομής. Συν τοις άλλοις, μιλάει για τον Άγιο Βαλεντίνο, που πολλές φορές τον έχει να δει να βάφει τα χέρια του με αίμα. Συμβαίνει και τα καλύτερα σπίτια, όπως αποδεικνύουν οι εγκληματολογικές έρευνες.
-Η πρόσφατη υπόθεση του Κωστή Πολύζου από τη Σιάτιστα Κοζάνης μονοπώλησε την επικαιρότητα αλλά και τα νούμερα τηλεθέασης. Τι σας έκανε να ανοίξετε πάλι τον φάκελο της δολοφονίας του;

Για το «Τούνελ» η υπόθεση αυτή δεν έκλεισε ποτέ. Αποκαλύψαμε τα άγνωστα για τον κόσμο στοιχεία, που συγκεντρώναμε μεθοδικά επί πέντε χρόνια, μόλις έγινε γνωστή η σύλληψη των βασικών κατηγορουμένων. Από την αρχή είχαμε καταλάβει ότι πρόκειται για δολοφονία και η έρευνα μας οδηγούσε στο οικογενειακό του περιβάλλον. Η μεγάλη τηλεθέαση που αναφέρετε έχει να κάνει με το έντονο ενδιαφέρον των φίλων του «Τούνελ»  για τον Κωστή,  που το εκδήλωναν με εκατοντάδες μηνύματα όλο αυτόν τον καιρό.

-Με τα δικά σας μάτια, με τι κίνητρο μπορεί μια μητέρα να δολοφονήσει το ίδιο της το παιδί; Και τι μαεστρία χρειάζεται για να κρατάει καλά κρυμμένο το μυστικό της;

Άβυσσος η ψυχή και της …μάνας. Υπήρχαν πολλά οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα και η συγκεκριμένη γυναίκα δεν έκανε καμιά προσπάθεια  να προστατέψει το γιο της απ’ αυτά. Αντίθετα, όταν ενηλικιώθηκε τον εξέθεσε σε συνεργασία με τον σύζυγο της και πατριό του, σε σοβαρούς κινδύνους για προσωπικό τους όφελος. Πιστεύω επειδή την έζησα από κοντά, ότι όλα αυτά που έκανε και προσπαθούσε να καλύψει με μαεστρία, πηγάζουν από κάποια ψυχική διαταραχή, κάτι που θα επιβεβαίωνε κι ένας ειδικός.

-Η καθημερινότητα σας περιλαμβάνει σκηνές που θα αποτελούσαν άνετα σενάριο για αμερικανικές σειρές, όπως το «True Detective» και το «How to get away with a murder». Με τα χρόνια έχετε γίνει πιο καχύποπτη με τους ανθρώπους; Μπορούμε όλοι εν δυνάμει να διαπράξουμε φόνο;

Η εικοσαετής πορεία μου στο «Τούνελ»  και η μακρόχρονη στο αστυνομικό ρεπορτάζ, με έχουν εφοδιάσει με ένα πλούσιο αρχείο που θα ζήλευαν πολλοί Αμερικανοί σεναριογράφοι.  Ήδη συζητάμε τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη μιας σοκαριστικής ιστορίας. Υπάρχουν υποθέσεις που έχω χειριστεί  με ιδιαίτερα στοιχεία που δεν τα συναντάς συχνά στα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά.  Έχω ξεκινήσει τη συγγραφή μιας σειράς βιβλίων που βασίζονται σε αυτές τις αληθινές ιστορίες. Δεν έχω γίνει καχύποπτη με τους ανθρώπους και δεν τους βλέπω όλους σαν ύποπτους… Κάτι τέτοιο θα ήταν μακριά από την ιδιοσυγκρασία μου. Κάποιοι λένε ότι δολοφόνος γεννιέσαι κι ότι δεν γίνεσαι στην πορεία. Εγώ πιστεύω ότι σε ορισμένες περιπτώσεις συμβαίνει να περνάει κάποιος αυτή την πολύ λεπτή διαχωριστική γραμμή και να βρεθεί απέναντι. Η παράδοση το λέει απλά  «ήταν κακιά η ώρα»…

-Ο Μπεν και ο Άλεξ είναι δύο πολύκροτες υποθέσεις που σας απασχολούν ιδιαίτερα εδώ και χρόνια. Μέσα σας τι προαίσθημα έχετε για την τύχη αυτών των παιδιών;

Στην υπόθεση Άλεξ έχει αποφανθεί και η Δικαιοσύνη ότι το παιδί είναι νεκρό και για το θάνατο του ευθύνονται κάποιοι άλλοι που τιμωρήθηκαν. Το πτώμα δεν βρέθηκε γιατί δεν έγινε σωστός χειρισμός της υπόθεσης απ’ την αρχή.  Στην Ελλάδα πλέον ο νόμος προβλέπει ότι και το πτώμα να μην βρεθεί, ο δολοφόνος καταδικάζεται όταν οδηγούν σ’ αυτόν τα συνοδά στοχεία. Στην υπόθεση του Μπεν η καθαρά προσωπική μου άποψη είναι ότι το παιδί δεν ζει. Είμαι υποχρεωμένη όμως σαν δημοσιογράφος να  ερευνώ κάθε πληροφορία, αφού και η οικογένεια του μικρού αγοριού δεν έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια.

-Τις τελευταίες δεκαετίες που είστε σε αυτή την δουλειά έχετε ζήσει διάφορα σουρεαλιστικά σκηνικά, από απειλές για την ζωή σας μέχρι αυτοκίνητα που παρακολουθούσαν τις κινήσεις σας. Ποια από όλες αυτές τις ακραίες στιγμές μπορεί να γραφτεί σε μια συνέντευξη;

Το κλεμμένο και παγιδευμένο αυτοκίνητο που άφησαν πριν από χρόνια έξω από το σπίτι μου και το όπλο με σιγαστήρα με το οποίο με σημάδεψαν στο πρόσωπο. Ήταν τότε μια περίοδος με αποκαλύψεις που είχα κάνει στην έντυπη δημοσιογραφία για λεπτές υποθέσεις, όπως αυτή των υποκλοπών πολιτικών προσώπων από την τότε ΚΥΠ. Σίγουρα αυτά τα περιστατικά ήταν τα πιο ακραία, αλλά όχι λιγότερα επικίνδυνα από άλλα πιο πρόσφατα.

- «Πυρ, γυνή και θάλασσα» λέει ο σοφός λαός. Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει τελικά μια γυναίκα; Στο δεύτερο βιβλίο σας, «Θάνατος με χείλη κόκκινα», μιλάτε για μια επικίνδυνη κυρία που αφαιρεί ζωές στο πέρασμα της…

Της γυναίκας το μυαλό πιο εύκολα εγκυμονεί και γεννάει θάνατο όπως δίνει η ίδια και τη ζωή. Αν προδοθεί, αν πονέσει κι αν διαταραχθεί ψυχολογικά, είναι ικανή για όλα. Αν ξεφυλλίσει κανείς τα εγκληματολογικά χρονικά στην Ελλάδα,  θα δει ότι πίσω από τα πιο σατανικά εγκλήματα κρύβεται ένα θηλυκό μυαλό.  Ο άνδρας  εγκληματίας έχει διαφορετικό προφίλ. Περισσότερο βίαιο και με στρατηγική σε οργανωμένα εγκλήματα.

-Είστε μια γυναίκα καριέρας και οι περισσότερες γυναίκες αυτής  της λίγκας έχουν τύψεις για τον χρόνο που δεν μπορούν να διαθέσουν στο μεγάλωμα των παιδιών τους. Εσείς πως καταφέρατε να συνδυάσετε και τα δύο; Θα θέλατε να ήσασταν περισσότερο παρούσα στο μεγάλωμα του Κωνσταντίνου;

Δεν έπαιξα ποτέ το ρόλο της ηρωίδας μάνας, συζύγου και νοικοκυράς. Αν δεν είχα ουσιαστική βοήθεια από τον τότε σύζυγο μου,  ίσως να μην είχα καταφέρει να συνδυάσω και τα δύο. Με ενδιέφερε πάντα η γόνιμη επαφή με το παιδί μου. Φρόντιζα ο χρόνος μεταξύ μας να είναι ποιοτικός και δινόμουν σ’ αυτό.

-Το επίθετο «Νικολούλη» σας δημιούργησε πρόβλημα στην σχέση σας με το αντίθετο φύλο; Μπορεί κάποιος να προσεγγίσει μια τόσο δυναμική γυναίκα;

Εύκολα μπορεί αρκεί να το θέλει πραγματικά.  Ποτέ δεν ήμουν απρόσιτη, το αντίθετο μάλιστα. Αν κάποιος νιώθει ότι δυσκολεύεται να με προσεγγίσει, το πρόβλημα δεν το έχω εγώ.

-Η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε πει την ατάκα «Ο άνδρας της ζωής μου είμαι εγώ». Συμβαίνει αυτό και στην δική σας περίπτωση; Χρειάστηκε να «ατσαλώσετε» για να επιβιώσετε στον ανδροκρατούμενο χώρο του αστυνομικού ρεπορτάζ;

Προφανώς. Δεν έχασα όμως ποτέ τη θηλυκότητα, την παιδικότητα, την ειλικρίνεια και το χιούμορ μου. Δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο, ας μη γελιόμαστε. Πάντως από τον καιρό που χώρισα νιώθω πιο έντονα ότι είμαι και ο άνδρας της ζωής μου, αφού έχω αναλάβει μόνη μου τεράστιες ευθύνες.

-Αύριο οι δρόμοι θα γεμίσουν τριαντάφυλλα και αρκουδάκια λόγω του Αγίου Βαλεντίνου… Τον έρωτα τον έχετε απομυθοποιήσει ή τον επιζητάτε στην ζωή σας;

Το έχω πει χιλιάδες φορές γιατί πολύ απλά, το εννοώ: Εγώ είμαι μονίμως ερωτευμένη ακόμα και με τον αέρα που αναπνέω. Ερωτεύομαι την ίδια τη ζωή και εκείνη μου το ανταποδίδει.

-Οι μεγαλύτεροι φόνοι στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι εγκλήματα πάθους και πολλοί δολοφόνοι δηλώνουν αμετανόητοι. Αξίζει να σκοτώσεις για τον άνθρωπο που αγαπάς;

Αν φτάσεις στο σημείο να σκοτώσεις τον άνθρωπο που λες ότι αγαπάς, στην πραγματικότητα δεν τον αγάπησες ποτέ.  Το ΕΓΩ δολοφονεί, όχι η ΑΓΑΠΗ. 

Στον Οδυσσέα Μητσόπουλο- ΑΓΟΡΑ