Κλεοπάτρα Πατλάκη για τηλεοπτικές μεταγραφές:Ένα σύντομο ανέκδοτο των καιρών;

Γράφει η Κλεοπάτρα Πατλάκη:

H περίοδος που ακόμα και οι πλέον ευνοημένοι τηλεοπτικοί σταρ νιώθουν εν δυνάμει «άστεγοι»
έφτασε. Συμβόλαια λήγουν, εκπομπές σταματούν και μια στρατιά ανθρώπων αναμένει το πολυπόθητο ραντεβού με τον «Διευθυντή», προκειμένου να ξέρουν τι θα κάνουν του χρόνου και κάτω από ποιες συνθήκες.

Παλιότερα ήταν η εποχή που καβαλημένοι και μη τηλεστάρ άρχιζαν τις διαρροές για προτάσεις που έρχονται σωρηδόν απ' άλλα κανάλια. Αυτό γινόταν με σκοπό να τρομάξουν οι άνθρωποι του δικού τους καναλιού και να επισπεύσουν το ραντεβού, στο οποίο, συνήθως, υποχωρούσαν σε καπρίτσια κι οικονομικές απαιτήσεις. Κι ένιωθαν όλοι μια allure από Μενεγάκη. Εκείνη τη στιγμή της ανανέωσης, την έβαζαν κάτω την Ελένη και την πατούσαν (Για να είμαστε ειλικρινείς, σε αντίθεση με τους περισσότερους, η Μενεγάκη δεν κατέφυγε ποτέ σε τέτοια φτηνά τεχνάσματα. Αντιθέτως, προτιμούσε τον αιφνιδιασμό!).

Μάλιστα, ήταν πολύ συγκεκριμένα τα πρόσωπα τόσο της Α' τηλεοπτικής εθνικής, όσο και της Β' κατηγορίας, που ήξερες ότι κάθε Μάιο θ' αρχίσουν να γίνονται περιζήτητοι και να είναι ένα βήμα πριν από τη συμφωνία με το «άλλο» κανάλι. Γνώριζες και ποιος δημοσιογράφος, σε ποιο μέσο θα είναι αυτός που θα βάλει «πλάτη» στην τηλεοπτική τους καριέρα. Στη συνέχεια, ακολουθούσαν δηλώσεις τύπου «δεν μπορώ να σχολιάσω φήμες. Για μένα προηγείται πάντα μια συζήτηση με το κανάλι μου».

Και, κάπως έτσι, κυλούσαν τα χρόνια και οι τηλεοπτικές σεζόν. Μέχρι που ήρθε η οικονομική κρίση. Τότε που ο Έλληνας έφαγε μια σφαλιάρα χειρότερη κι απ' αυτές που εισέπραττε ο Αλέκος Τζαννετάκος στις ελληνικές ταινίες. Μια σφαλιάρα όχι μόνο στο πρόσωπο αλλά και στην ψυχή. Μια σφαλιάρα που έβγαλε στην επιφάνεια, για άλλους -λίγους- ό,τι καλύτερο διέθεταν ως άνθρωποι και γι' άλλους -τους περισσότερους- τη χειρότερή τους πλευρά. Τον αδηφάγο, μίζερο, χαιρέκακο εαυτό τους.

Στο τηλεοπτικό μας χωριό άρχισαν να καταρρέουν καριέρες, εκπομπές, σίριαλ, κανάλια, άνθρωποι. Λιάγκας και Σκορδά πήραν μεταγραφή στον ΑΝΤ1 τον Αύγουστο που νυστάζουν ακόμα κι οι μύγες, γιατί από το Mega, δεν είχαν να τους προτείνουν κάτι, ύστερα από μια διθυραμβική χρονιά σε νούμερα τηλεθέασης! Κανάλια έκλεισαν κι άλλα υπολειτουργούσαν.

Φοβήθηκαν όλοι. Στον κλάδο που η ματαιοδοξία είχε πολλαπλές οργασμικές κορυφώσεις, η ανασφάλεια -ακόμη και των κραταιών- βρήκε θρόνο και κάθισε. Τουρκικές σειρές, φτηνά projects, εθελουσίες, μειώσεις, κόντρα μειώσεις, απλήρωτοι εργαζόμενοι, κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι, μπάτζετ που κόβονται κάθε τρίμηνο, απειλές για μειώσεις προσωπικού, μειώσεις προσωπικού. Ένα ντόμινο που μοιάζει να μην έχει τέλος.Σκύψαμε το κεφάλι όλοι. Ο συμβιβασμός έγινε καραμέλα χάριν επιβίωσης, έστω και τηλεοπτικής. Γιατί υπήρχαν κι εκείνοι οι παρουσιαστές που δήλωναν χωρίς αιδώ «αυτή τη δουλειά ξέρω να κάνω, δεν γνωρίζω κάτι άλλο», ξεχνώντας εξαιτίας ενός στημένου παπαράτσι και μερικών δωρεάν προσκλήσεων τις δουλειές που έκαναν πριν γίνουν τηλεστάρ.

Άλλαξαν οι καιροί, άλλαξαν οι άνθρωποι, όχι όμως πάντα οι πρακτικές. Όχι οι κακές συνήθειες. Τώρα πλέον ακούς για περιζήτητους κι απλά χαμογελάς. Γιατί, πλέον, φτάσαμε σε εποχές που κάποιοι δέχονται να δουλεύουν και τσάμπα, αρκεί να υπάρχουν. Και το δηλώνουν. Κι υπάρχουν! Έτσι είναι ο κόσμος, θα μου πεις. Το ανάποδο πολλές φορές μοιάζει σωστό, αν το κοιτάξεις μέσα από καθρέφτη.

Ναι, μπαίνουμε σε περίοδο τηλεοπτικών μεταγραφών, σ' αυτή την εποχή που πλέον δεν κοιτάς πόσα θα παίρνεις αλλά αν θα πληρωθείς στην ώρα σου ή αν θα πληρωθείς γενικά!

yupiii.gr