Αρχαία Ελληνική γλώσσα:μια ζώσα οντότητα

Γράφει ο Μανώλης Τσιχλάκης

Τα Ελληνικά είναι μια γλώσσα σπουδαία και θαυμαστή!Είναι μια γλώσσα της οποίας η γοητεία είναι αναντίρρητη! Έχει βέβαια -ούσα ζωντανός οργανισμός-υποστεί πολλές τροπολογίες με το πέρασμα του χρόνου.Τα Αρχαία Ελληνικά όμως,παρά τις όποιες αλλαγές,είναι  δίπλα μας ακόμη και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, και μας δίνουν ''φως''.Δυστυχώς,πολλοί αναρωτιούνται
καθημερινά :γιατί πρέπει να γνωρίζω Αρχαία Ελληνικά;Γιατί πρέπει να τα διδάσκομαι;Μα,είναι προφανές το "γιατί"!Ποιος θέλει να αποχωριστεί την μήτρα του πολιτισμού του;Κι αν το κάνει,πώς θα συνεχίσει να ζει έχοντας κόψει τον ομφάλιο λώρο του;Καταλαβαίνετε λοιπόν πως ,όχι μόνο δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε ''γιατί να μάθω Αρχαία Ελληνικά;'', αλλά θα πρέπει ανεξαρτήτως επαγγέλματος να επιδιώκουμε ,ως άνθρωποι που μας τρέφει πνευματικά  ο Ελληνικός πολιτισμός,να έχουμε μια υγιή σχέση με την γλώσσα των προγόνων μας!

Είναι πραγματικά λυπηρό οι νέοι να αποξενώνονται από την Ελληνική γλώσσα και να την αντιμετωπίζουν σαν μια πηγή που δεν έχει πλέον να τους προσφέρει κάτι.Καθημερινά όλοι-και οι γλωσσαμύντορες αλλά και οι επικριτές τής Αρχαίας-χρησιμοποιούν λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιεί και ο Όμηρος!Κι επειδή όταν λες κάτι καλό είναι να το τεκμηριώνεις,ας δούμε μερικά παραδείγματα που αποδεικνύουν εμπράκτως  πως τα Αρχαία ελληνικά ,όχι μόνο δεν έχουν περιέλθει σε νάρκη ,αλλά καθημερινά βρίσκονται στο στόμα των Ελλήνων! Στην Αρχαία Ελληνική, η λέξη ''αυδή'' είναι η φωνή,σήμερα όλοι
λέμε :έμεινα άναυδος,δηλαδή μου κόπηκε η μιλιά!Το ρήμα ''αλέξω'' στον Όμηρο θα πει:εμποδίζω ,αποτρέπω.Εμείς  λέμε:αλεξίσφαιρο,αλεξίπτωτο,κ.α.Η λέξη ''άλγος'' στον Όμηρο σημαίνει: πόνος. Ποιος άραγε δεν ταλαιπωρείται από την  ''κεφαλαλγία'';Το ''βάρος'' στα Αρχαία είναι το: άχθος.Εμείς σήμερα λέμε: αχθοφόρος. Το ''κρεβάτι'' στα ομηρικά είναι ''λέχος'' ,σήμερα όλοι ξέρουμε τη λεχώνα. Η λέξη ''άρουρα΄΄ περιέγραφε τον αγρό,το χωράφι. Ποιός δεν ξέρει σήμερα τη λέξη ''αρουραίος''; Με τη λέξη ''δόρπον'' εννοούσαν το δείπνο.Υπάρχει άνθρωπος στις μέρες μας που  δε θέλει το ...επιδόρπιό του;
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις άπειρες ομηρικές λέξεις που εμείς σήμερα χρησιμοποιούμε,αγνοώντας δυστυχώς  την προέλευση και τη σημασία τους.Αβίαστα,συνεπώς, οδηγούμαστε στο επιστέγασμα πως όλοι σήμερα μιλούν ομηρικά.Είτε το γνωρίζουν είτε όχι,τα ομηρικά είναι ο κρυφός επίκουρος των ομιλητών.Άλλωστε το είπε και ο σπουδαίος Γιώργος Σεφέρης:<<Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα ,μιλούμε ,ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα>>!

Είναι επομένως  χρέος μας τόσο να  προωθούμε τη γλώσσα μας όσο και να της δείχνουμε το απαραίτητο σέβας.Ποτέ δεν είναι αργά να  σώσουμε την Ελληνική από τις βολές που δέχεται!Ποτέ δεν είναι αργά να την απαγκιστρώσουμε από τον φαύλο κύκλο της περιφρόνησης στον οποίο την έχουν ωθήσει οι επικριτές της! Ας γνωρίσουμε ,επιτέλους ,τις ρίζες μας και ας αντιληφθούμε την αξία τής Ελληνικής.Εν κατακλείδι,να πω πρώτον πως τα Αρχαία δεν είναι επ' ουδενί λόγω νεκρή γλώσσα και ,δεύτερον,θεωρώ πως είναι μια παρεξηγημένη οντότητα που, αν τη μελετήσουμε,σίγουρα θα γοητευτούμε από την αίγλη της!