Σάκης Ρουβάς: «Μου αρέσει πάρα πολύ να συζητώ πολιτικά, αλλά σπάνια το κάνω. ∆εν µε ρωτάνε»

 Πολιτικά τοποθετείται ο Σάκης Ρουβάς για το τι πραγματικά πρέπει να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο ώστε να πάει μπροστά. Ο σταρ επίσης μιλάει για το «σιωπηλό» φιλανθρωπικό έργο που επιτελεί αλλά και για τα παιδικά του χρόνια...

Καµαρώνω για τη σιωπή µε την οποία περιβάλλεις το φιλανθρωπικό σου έργο.

«Αυτή η σιωπή που περιγράφετε τώρα δεν είναι πια σιωπή. Υπήρξε όντως ένα µεγάλο χρονικό διάστηµα απόλυτης σιωπής. Αλλά σιγά-σιγά αντιλαµβάνοµαι πως αν οι άνθρωποι δεν ενωθούµε σε ευρύτερα κοµµάτια που έχουν να κάνουν µε την ανθρωπότητα, δεν πρόκειται να υπάρξει αποτέλεσµα. Ο,τι και αν κάνω από µόνος µου, ό,τι και αν κάνει η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη από µόνη της, αν δεν έρθουν εθελοντές να γίνουν δότες, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Για να συµβεί λοιπόν αυτό, συνειδητοποίησα πως µόνο µε την επικοινωνία γίνεται. Η ενεργοποίηση των σηµείων στον κάθε άνθρωπο που θα ξυπνήσει την αίσθηση της ενότητας µε τους άλλους µπορεί να επιτευχθεί».

Εριξα µια µατιά στα παιδικά σου χρόνια. Μέσα από τις στεγνές πληροφορίες κάποιου βιογραφικού. Αναγκάστηκες να δουλέψεις από µικρός. Θα έγραφες ένα βιβλίο για τον εαυτό σου;

«∆εν νοµίζω ότι αξίζει να γράψω κάτι για τον εαυτό µου. Μου συνέβησαν στα παιδικά µου χρόνια τέτοια και τόσα πράγµατα, όµως πολύ περισσότερο χειρότερα έχουν συµβεί σε άλλους ανθρώπους. Απλά, κάποια πράγµατα είναι κοινά. Είναι κλειδιά. Ο καθένας έχει τα δικά του. Αν κάποτε µοιράσουµε ο ένας τα κλειδιά του άλλου, τότε θα βρούµε και την πόρτα του παραδείσου. Το µεγάλο ζητούµενο είναι η ενότητα των ανθρώπων. Όπως τώρα το ζητούµενο είναι η ενότητα των Ελλήνων».

Έχει συµβεί µια πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα, την οποία ήθελε και θέλει ακόµα ο ελληνικός λαός. Την ήθελες; Από τι θα την κρίνεις;

«Μου αρέσει πάρα πολύ να συζητώ πολιτικά, αλλά σπάνια το κάνω. ∆εν µε ρωτάνε γιατί ίσως νοµίζουν πως δεν µε ενδιαφέρει. Πιστεύω ότι οι Έλληνες δεν έχουµε κατανοήσει ποια είναι η ουσιαστική αλλαγή που ζητάµε. Πολύ φοβάµαι πως συχνά πέφτουµε στην ίδια παγίδα. Νοµίζω ότι ζητάµε αλλαγή προσώπων. Αντί Σαµαράς, Τσίπρας, αντί Παπανδρέου, Βενιζέλος, ας πούµε. Στην πραγµατικότητα, κραυγαλέα ζητάµε τη δική µας αλλαγή. Όµως η δική µας αλλαγή µάς τροµάζει. Είναι ένα είδος θανάτου. Αλλάζω για τον Έλληνα σχεδόν σηµαίνει πεθαίνω. Έτσι, αφού φοβόµαστε τον θάνατο τον δικό µας, θέλουµε να αλλάξουµε τους άλλους. Αληθινή πολιτική αλλαγή θα γίνει στην Ελλάδα όταν αλλάξουµε εµείς οι ίδιοι. Όταν αλλάξει η νοοτροπία µας».

Real