Θέμος και Χατζηνικολάου γράφουν το μνημόσυνο του ΠΑΣΟΚ.

Oι δύο κορυφαίοι δημοσιογράφοι και εκδότες έγραψαν στα editorial τους για τα 40 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, βάζοντας ουσιαστικά τέλος στο κόμμα που κυβέρνησε επί τόσα χρόνια. Άλλωστε, το ίδιο άλλαξε φυσιογνωμία και μοιραία βρέθηκε στα πολύ χαμηλά. Όμως, ακόμα πρωταγωνιστεί σε επιρροή ως κυβερνητικός εταίρος, ενώ πολλοί θεωρούν πώς και με 5% θα μπορεί να παραμένει για πολλά χρόνια στην Κυβέρνηση ανεξαρτήτως του πρώτου κόμματος.

GREEN WALKING DEAD: Κόφτε το σίριαλ του νεκροζώντανου ΠΑΣΟΚ

Κι αν μας ρωτάτε, ανήκει μόνο στον Ανδρέα και στα αρχεία της Ιστορίας

Μια που έχει ανοίξει ο διάλογος για το νέο ΠΑΣΟΚ, το προηγούμενο ΠΑΣΟΚ και το πόσα ΠΑΣΟΚ νομίζεις ότι μπορούμε να έχουμε (όπως πόσα κανάλια αντέχει ο τόπος), μια καλή ιδέα θα ήταν να το κάνουν σίριαλ για την TV: ειδικά μετά τις τελευταίες ατάκες που αντάλλαξαν μεταξύ τους Βενιζέλος και ΓΑΠ θα είναι μια χαρά για lead-in σε δελτίο ειδήσεων - πώς λέμε «Ονειρο ήταν» ή καλύτερα το «Με τα παντελόνια κάτω»; Παρότι θα μπορούσε να κάνει και διεθνή καριέρα σαν παρωδία του αγαπημένου WALKING DEAD που βλέπουμε στο FOX, όπου διάφοροι νεκροζώντανοι περιφέρονται με μοναδικό σκοπό να φάνε ο ένας τον άλλον, όπως τα ’δαμε, δηλαδή, στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.

Ισως οι περίεργοι συμπολίτες μας, που μετέχουν ακόμα σ’ αυτό το κομματικό παίγνιο για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους (ήτοι να περισώσουν τις κρατικοδίαιτες θέσεις τους, τις συμβάσεις τους με το Δημόσιο κ.λπ. κ.λπ., στο 90% των περιπτώσεων), δεν έχουν αντιληφθεί ότι ήδη όλη η Ελλάδα ΑΗΔΙΑΣΕ με το θέαμα που προσέφεραν. Πιο πολύ ξέρασαν κυριολεκτικά όλοι όσοι κατά καιρούς ψήφισαν ΠΑΣΟΚ (τα 2/3 εξ ημών το ’χουν κάνει τουλάχιστον μία φορά), όσοι θεωρούν ακόμη ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μια μεγάλη φυσιογνωμία που άλλαξε τον τόπο και έκανε τον μέσο Ελληνα «άρχοντα» (έστω με τα λεφτά της ΕΟΚ - οι πρώτοι είμαστε;). Εκπληκτος ο κόσμος βλέπει να διεκδικούν τη μνήμη του κάτι απίθανες περιπτώσεις που, όπως πολύ καλά θυμόμαστε, ο ίδιος ο δημιουργός του Κινήματος της 3ης Σεπτέμβρη δεν είχε σε καμία υπόληψη. Με πρώτον απ’ όλους σε βαθμό ανυποληψίας τον πρωτότοκο υιό του, που βάσει ντοκουμέντων θεωρούσε εντελώς ακατάλληλο για την πολιτική. Η Ιστορία απέδειξε ότι, αν μη τι άλλο, ο Ανδρέας ήταν ένας διορατικός άνθρωπος. Μισό λεπτό, ας μην αρχίσουν τα μηνύματα στο protothema.gr οι Παπανδρεϊκοί. Δεν χτυπάμε το παιδί τους.

Θα ’ταν σαν να κλέβεις εκκλησία το να αποδομήσεις ή να κάνεις οποιαδήποτε κριτική στον Γιώργο Παπανδρέου. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι από μόνος του είχε κάνει την πολιτικά πρωτοφανή κίνηση να πάρει τηλέφωνο τον Σαμαρά για να... παραιτηθεί υπέρ του, να κάνουν συγκυβέρνηση, και το μετάνιωσε το απόγευμα. Στη συνέχεια έκανε όσα έκανε, αποχώρησε από την ηγεσία μετά το... φεστιβάλ των Καννών και τις ιδέες περί δημοψηφίσματος, οι οποίες για λίγα λεπτά της ώρας, όπως αποδείχτηκε από τις εξομολογήσεις Σαρκοζί, Σόιμπλε, Μέρκελ, μας είχαν ήδη θέσει εκτός Ε.Ε.! Για σκεφτείτε το... Θα ’μασταν τώρα μια χρεοκοπημένη βαλκανική χώρα, ενώ φτάνει η ώρα που η Ευρώπη κάνει τελικά την πολυπόθητη στροφή της, το άνοιγμα προς τους πολίτες και μια πιο «χαλαρή» πολιτική γενικά. Κι εμείς -αν ακούγαμε τον ΓΑΠ- θα ’μασταν τα κορόιδα απέξω.

Ο περίγελος της πολιτισμένης ανθρωπότητας. Και φυσικά σε μεγάλους γεωπολιτικούς κινδύνους, μόνοι κι έρμοι, με ανεβασμένες πιθανότητες πολέμου, νέας τζιχαντικής τρομοκρατίας, τσαμπουκάδων της Τουρκίας κ.λπ. Ομως, επαναλαμβάνω, θα ’ταν λάθος να ασχοληθεί κανείς με τον ΓΑΠ. Η κοινή γνώμη έχει άποψη και δεν λέμε για το ότι δεν τολμά να εμφανιστεί πουθενά δημοσίως, πέρα από θερέτρου εις θέρετρον και από κυριλέ συνεδρίου εις ελίτ συνέδριον. Αν νομίζει όντως ότι έχει δικαιωθεί και δεν έχει τρελαθεί, ή αν υπερισχύει μέσα του το γινάτι του αδικημένου πριγκιπόπουλου που του πήραν οι συνωμότες τον κληρονομικώ δικαίω θρόνο του, ας κατέβει στις κάλπες ως Γιωργάκης να τον διεκδικήσει! Ως Γιωργάκης... Αλλωστε φρόντισαν οι δικοί του να βάλουν πολύ ψηλά τον πήχη. Να περάσουν το ποσοστό του Βενιζέλου! Καλή τύχη!

Το ερώτημα άλλωστε πια για όσους παρακολουθούν την πολιτική δεν είναι το προεξοφλημένο «τι θέλει ο ΓΑΠ», αλλά η μεγάλη απορία αν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θέλουν τον ΓΑΠ. Και για τον ίδιο και για τους τελευταίους κρατικοδίαιτους οπαδούς του η απάντηση είναι αρνητική, με την έννοια που δίνουν στην έκφραση οι πιτσιρικάδες: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ αυτά τα people!». Και για να μας καταλαβαίνει και όλη η οικογένειά του, «DO NOT EXIST!». Δηλαδή «τα άτομα ΔΕΝ υπάρχουν», διότι είναι α-νε-πα-νά-λη-πτα. Και ακατάληπτα.

Φυσικά και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν υπάρχει, κυριολεκτικά, όμως, και κατ’ επιλογήν. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο ΓΑΠ το πήρε στο 40% και το πήγε στο 10%, ενώ στη συνέχεια ο Βενιζέλος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την πτώση και έφτασε εκεί που έφτασε. Αντικειμενικά όμως η μεγάλη ζημιά έγινε επί Γιώργου. Το μερίδιο της ευθύνης που βαρύνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο αντισταθμίζεται από τη συνειδητή επιλογή του να στηρίξει την ΥΠΑΡΞΗ της Ελλάδας εντός Ε.Ε., με τους όρους φυσικά που επέβαλε η Τρόικα. (Διότι άλλοι «καλύτεροι», που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ΔΕΝ υπήρχαν. Τώρα μπορεί να διαμορφωθούν.) Το σημερινό ΠΑΣΟΚ πραγματικά έλιωσε υπό το βάρος των συμβιβασμών που αναγκάστηκε να κάνει -και ενδεχομένως να θυσιάστηκε κιόλας- με πολύ ορατό πια εθνικό όφελος.

Πολλοί θα αντιτείνουν ότι ο Βενιζέλος δεν είναι δα και καμιά Ιφιγένεια, ότι τον ενδιαφέρουν η εξουσία και τα προνόμιά της, στα οποία έχει δυστυχώς μια ελαφρά αδυναμία, όπως φάνηκε από πρόσφατες καταχρήσεις και αμετροέπειες σχετικά με κρατικά οχήματα, αεροσκάφη πολυτελείας κ.λπ. OK, παρότι το «Πρώτο Θέμα» τα ανέδειξε, γιατί τα άλλα media φαίνεται ότι έχουν κάποιες... μεγάλες προσδοκίες από τη συγκυβέρνηση, η αλαζονική συμπεριφορά του κυρίου αντιπροέδρου είναι θέμα ήσσονος σημασίας σε σχέση με την ωριμότητα και την υπευθυνότητα που επέδειξε σε ώρες (μήνες, έτη) κρίσεως. Και αν υπάρχει ένα εμπόδιο στο να του αναγνωριστεί κάτι τελικά κάποια στιγμή, αυτό είναι η ψευδαίσθηση ότι μπορεί να τα ’χει και τα δύο από τώρα. Κοντά στην πολιτική πανωλεθρία και την υστεροφημία. Ενα-ένα. Σε κάθε περίπτωση, παρότι αθεράπευτος νάρκισσος, με την πολιτική ΕΝΝΟΙΑ είναι αγωνιστής. Οχι καλομαθημένος κληρονόμος.

Ολα αυτά μας αφήνουν αναπάντητο ένα τελευταίο αλλά βασικό ερώτημα. Και... το ΠΑΣΟΚ, τι θα γίνει με το ΠΑΣΟΚ; Με ψυχραιμία και νηφαλιότητα το συμπέρασμα είναι ένα: ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ούτε θα υπάρξει ξανά ποτέ όπως ήταν, ό,τι κι αν κάνουν. Πάει, τελείωσε, όπως κι άλλα μεγάλα κόμματα στο παρελθόν. Και τα καλά ή κακά (ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς) νέα δεν σταματούν εδώ. Δεν υπάρχει, αλλά χρειάζεται να βρεθεί ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ στη θέση του. Και αυτό δεν φαίνεται να είναι το Ποτάμι. Αμφίβολο το αν θα μετεξελιχθεί προς τα εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ... Ή αν θα προλάβει να φτιαχτεί κάτι original πασοκικό νέας γενιάς. Πάντως, το υπάρχον, του Γιώργου ή του Βενιζέλου ή... του Πετσάλνικου, απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αποδεχθείτε το και... GET A LIFE! Προχωρήστε στη ζωή σας γιατί έχουμε και τις δικές μας.

Θέμος Αναστασιάδης / protothema

Eκαναν τα γενέθλια... µνηµόσυνο!

Η συµπλήρωση σαράντα ετών από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτεµβρίου 1974 και ιδίως ο επεισοδιακός εορτασµός των γενεθλίων του έφερε στο προσκήνιο ορισµένες από τις σοβαρότερες παθογένειες της πολιτικής µας ζωής και ανέδειξε γι’ άλλη µια φορά την προϊούσα απαξίωση προσώπων και σχηµάτων που πρωταγωνιστούσαν επί δεκαετίες ή και πρωταγωνιστούν ακόµη σε αυτήν. Η θλιβερή εικόνα µερικών εκατοντάδων «θερµοκέφαλων» οπαδών του πρώην πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου να τον επευφηµούν άνευ ισχυρού λόγου, κραυγάζοντας παντελώς ακατανόητα συνθήµατα του τύπου «Γιώργο, γερά, να φύγει η ∆εξιά», ενώ ταυτόχρονα αποδοκίµαζαν και «µούτζωναν» τον διάδοχό του στην ηγεσία του Κινήµατος και αντιπρόεδρο της σηµερινής κυβέρνησης κ. Ευ. Βενιζέλο, απέδειξε όχι µόνο την παρακµή του συγκεκριµένου πολιτικού χώρου, αλλά και τη συνολική φθορά που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια το πολιτικό µας σύστηµα.

ΑΝ ΣΤΑΘΕΙ κανείς στα συγκεκριµένα περιστατικά της περασµένης ∆ευτέρας, που έλαβαν χώρα κατά την εκδήλωση του Ιδρύµατος Ανδρέα Παπανδρέου, ανακύπτουν πολλά και εύλογα ερωτήµατα:

• Ποιοι είναι οι πολιτικοί λόγοι της «αποθέωσης» του κ. Γ. Παπανδρέου από τους ολίγους έστω αυτούς συµπολίτες µας; Τι είναι αυτό που τους ενθουσιάζει στα πεπραγµένα του ή έστω στην προοπτική της εκ νέου ενασχόλησής του µε τα κοινά; Μπορεί να είναι ο ηγέτης που γεννά ελπίδες στη χώρα και στον λαό για καλύτερες ηµέρες εκείνος που µας οδήγησε στα µνηµόνια και στον ασφυκτικό έλεγχο της τρόικας; Μπορεί αυτός που προεκλογικά ισχυριζόταν ότι «λεφτά υπάρχουν», αυτός που µετεκλογικά παρέµεινε άπρακτος επί έξι ολόκληρους µήνες µέχρι να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης, αυτός που τελικά έγραψε και εκφώνησε το διάγγελµα του Καστελόριζου για την άνευ όρων παράδοσή µας στα «νύχια» του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου να αποτελεί σήµερα στη συνείδηση έστω και ενός Ελληνα τη «λύση» για το µέλλον της πατρίδας; Και τι νόηµα είχε άραγε το σύνθηµα «Γιώργο, γερά, να φύγει η ∆εξιά»; Τόσο γρήγορα ξέχασαν οι χειροκροτητές του πρώην πρωθυπουργού ότι είχε υποβάλει την παραίτησή του στον τότε αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης κ. Αντ. Σαµαρά; Τόσο γρήγορα ξέχασαν ότι ήταν εκ των «αρχιτεκτόνων» της κυβέρνησης Παπαδήµου, στην οποία µετείχε και ο δεξιότερα της Ν.∆. ευρισκόµενος κ. Γ. Καρατζαφέρης µε τον ΛΑΟΣ; Αλλά και η -διατεταγµένη;- αποδοκιµασία του σηµερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Ευ. Βενιζέλου τι νόηµα είχε; ∆εν ήταν στον ηγετικό πυρήνα της κυβέρνησης Παπανδρέου; ∆εν έλαβε µέρος στη λήψη των κρίσιµων αποφάσεων, οι οποίες καθόρισαν και καθορίζουν ακόµη την εθνική µας πορεία; Στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτός έχει εκλεγεί στην ηγεσία του Κινήµατος... ∆εν πήρε το δαχτυλίδι της διαδοχής από τον κ. Κ. Σηµίτη, όπως ο «εκλεκτός» των κλακαδόρων που τον µούτζωναν τη ∆ευτέρα το βράδυ! ∆εν είναι «δοτός»...

ΑΝΑΛΟΓΑ ερωτήµατα, όµως, υπάρχουν και για την άλλη εκδήλωση, αυτήν που διοργάνωσε το επίσηµο ΠΑΣΟΚ το βράδυ της Τετάρτης 3 Σεπτεµβρίου:

• Για ποιον λόγο προσεκλήθη και κυρίως γιατί δόθηκε βήµα στον πρώην πρωθυπουργό κ. Κ. Σηµίτη; Θεωρεί η σηµερινή ηγεσία του Κινήµατος ότι ο άνθρωπος που είχε δεξί του χέρι τον Τσουκάτο και αριστερό τον Μαντέλη, ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνοµά του µε τα Ιµια και τον Οτσαλάν, ο άνθρωπος που µας έβαλε στο ευρώ µε τερτίπια και τεχνάσµατα, ο άνθρωπος που χαρακτηρίσθηκε από την τότε αντιπολίτευση αρχιερέας της διαπλοκής, καθώς επί των ηµερών του έγιναν δεκάδες µεγάλα σκάνδαλα, όπως αυτά της Siemens, του Χρηµατιστηρίου, των αµυντικών εξοπλισµών, των ολυµπιακών έργων, µπορεί σήµερα να παριστάνει τον... Κιγκινάτο; Και βέβαια το ίδιο ισχύει και για ορισµένους ακόµη πρώην υπουργούς και κρατικούς αξιωµατούχους που έκαναν την εµφάνισή τους στο Ζάππειο, άλλοι τη ∆ευτέρα και άλλοι την Τετάρτη. Αντί να τους «εξαφανίσουν», για να µη θυµίζουν στους πολίτες τις µαύρες σελίδες του κυβερνητικού τους παρελθόντος, τους «µοστράρουν» και πάλι στην πολιτική τους βιτρίνα... Και µετά αναρωτιούνται γιατί έχει «εξαερωθεί» η τεράστια πολιτική προίκα και απήχηση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, για την επανένωση της οποίας τόσος λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό, δεν µπορεί να ανασυσταθεί, να ανακάµψει και να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο χρησιµοποιώντας παλαιά και φθαρµένα υλικά. Το απισχνασµένο σήµερα ΠΑΣΟΚ δεν µπορεί να ανακτήσει την παλαιά του αίγλη και επιρροή στηριγµένο σε πρόσωπα που αν δεν επικρατούσε στη χώρα ο «νόµος» της ατιµωρησίας των πολιτικών θα είχαν ήδη καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουµένου, ούτε σε πρόσωπα που η ανικανότητα και η ανευθυνότητά τους οδήγησε τη χώρα σε µέγιστες εθνικές περιπέτειες. Και οι δυο εκδηλώσεις για τα σαραντάχρονα του ιστορικού Κινήµατος, που αναµφίβολα προσέφερε κατά περιόδους πολλά, ιδίως σε ό,τι αφορά τα δηµοκρατικά δικαιώµατα και την κοινωνική δικαιοσύνη, έφεραν στην επιφάνεια τα βασικά του προβλήµατα: Τον κυβερνητισµό µε όλα τα δυσάρεστα επακόλουθά του και την αδυναµία του να αποκοπεί από το παρελθόν του και από όσους το σφράγισαν αρνητικά.


Νίκος Χατζηνικολάου / real