Τέρμα τα ψέματα. Την Τρίτη κρίνονται όλα για Σαμαρά και ΝΔ.

Αν ο Σαμαράς πετύχει συμφωνία η οποία θα συνδυάζει έξοδο από τα μνημόνια, τα δάνεια και τους ασφυκτικούς ελέγχους και από την άλλη οριστική διευθέτηση του χρέους μέσω μιας πιθανής μεγάλης επιμήκυνσης και μείωσης επιτοκίων τότε θα είναι ο κυρίαρχος των εξελίξεων.

Το Νοέμβριο του 2012 οι ίδιοι οι δανειστές δέχθηκαν ότι θα κάνουν κάτι για το ελληνικό χρέος, εφόσον η Ελλάδα προσαρμοστεί σε ένα ιδιαίτερα σκληρό πρόγραμμα το οποίο πολλές φορές ήταν και λανθασμένο. Δύο χρόνια πριν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ είχαν πει ότι θα ανοίξουν τη συζήτηση για το χρέος αρκεί η ελληνική κυβέρνηση να πετύχει το ακατόρθωτο, όπως φάνταζε εκείνη την περίοδο.
Όλοι έβλεπαν τότε πως ακόμη και με τα «κουρέματα» που είχαν γίνει ήταν αδύνατο το χρέος να φτάσει στο στόχο για κάτω από 120% του ΑΕΠ και θα κινούνταν στο 128% του ΑΕΠ. Άλλωστε, η μείωση του χρέους προϋποθέτει ανάπτυξη, αλλά τι ανάπτυξη να περιμένεις σε μια χώρα που επί πέντε χρόνια κάνει περικοπές σε όλους τους τομείς και οι επενδύσεις δεν έρχονται;
Δύο χρόνια μετά η κυβέρνηση και όλη η Ελλάδα έκανε αυτά που είχε συμφωνήσει, πολλές φορές έκανε και περισσότερα. Και περίμενε να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος. Την περίμενε την άνοιξη, ύστερα μετά τις ευρωεκλογές, στη συνέχεια τον Σεπτέμβριο ενώ γεννήθηκαν προσδοκίες για τη σύσκεψη του Νοεμβρίου η οποία τελικά αναβλήθηκε κατ’ απαίτηση των Ευρωπαίων, δηλαδή της Γερμανίας.
Οι δανειστές λοιπόν δεν τηρούν τις συμφωνίες που είχαν κάνει το 2012, παρ’ ότι η Ελλάδα εμφανίζει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, δημιουργεί ανέλπιστα πλεονάσματα, βγήκε ήδη στις αγορές και θα ξαναβγεί, παρουσιάζει ανάπτυξη μετά από έξι χρόνια ύφεσης.
Η μία λύση είναι να σταματήσει και η Ελλάδα να τηρεί τις υποχρεώσεις της, όμως, κάτι τέτοιο θα προϋπόθετε σύγκρουση με την τρόικα με ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η άλλη λύση είναι η πολιτική διαπραγμάτευση και οι «έξυπνες» βόμβες, όπως αυτή που παρουσίασε το antinews, δηλαδή η άρνηση της Αθήνας να πάρει τα 15 δις ευρώ που είναι το υπόλοιπο των δανείων από το ΔΝΤ. Με τον τρόπο αυτό θα φύγει η τρόικα και θα τελειώσει αναίμακτα το μνημόνιο. Και θα μπορεί και ο Σαμαράς να πάει στον ελληνικό λαό (και στους βουλευτές τον Φεβρουάριο) και να τους πει: «Κύριοι, σας υποσχέθηκα να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Το κατάφερα και σταθήκαμε όρθιοι.
Σας υποσχέθηκα να φύγουμε από το μνημόνιο, και το κάνουμε τώρα. Στηριζόμαστε στα πόδια μας και δεν έχουμε ανάγκη τα δανεικά τους. Τήρησα τις υποσχέσεις μου, μην χαλάσετε εσείς το κλίμα προκαλώντας πολιτική αναταραχή».
Αυτό είναι το σχέδιο της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα κι άσε τον Τσίπρα να φιλάει τη δεξιά του Κυρίου ή να κάνει κολωτούμπες σαν κλόουν μπροστά στον Άσμουσεν. Με απλά λόγια: Αν ο Σαμαράς πετύχει συμφωνία η οποία θα συνδυάζει έξοδο από τα μνημόνια, τα δάνεια και τους ασφυκτικούς ελέγχους και από την άλλη οριστική διευθέτηση του χρέους μέσω μιας πιθανής μεγάλης επιμήκυνσης και μείωσης επιτοκίων τότε θα είναι ο κυρίαρχος των εξελίξεων.
Και θα μπορεί να εγγυηθεί την πολιτική σταθερότητα, για όσο διάστημα χρειαστεί. Από την άλλη, σε προσωπικό επίπεδο ο κ. Σαμαράς θα έχει πετύχει μια μεγάλη αναγνώριση. Ότι πήρε μια χώρα ημιθανή και την οδήγησε μακριά από τα βράχια. Ότι παρέλαβε κράτος και θα παραδώσει κράτος κι όχι μια διαλυμένη χώρα εκτός ευρώ.
Ποιος θα του πήγαινε κόντρα σε μια τέτοια περίπτωση και ποιος δεν θα ψήφιζε έναν κοινά αποδεκτό Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Βεβαίως οι Έλληνες είναι γνωστό πως είναι αυτοκαταστροφικοί και πολλές φορές αγνώμονες. Εδώ ολόκληρο Ελευθέριο Βενιζέλο που είχε φτάσει στην Άγκυρα δεν τον ψήφισαν κι έκαναν πρωθυπουργό τον Γούναρη, στον Σαμαρά θα κολλήσουν και δεν θα κάνουν τον Αλεξάκη τον μεγάλο ηγέτη;
Καλά όλα αυτά, όμως, προϋποθέτουν συμφωνία με την… μαντάμ Μέρκελ. Και η Τρίτη ίσως είναι η μεγαλύτερη ημέρα του πολέμου. Μπορεί να μη βγει επισήμως κάτι εντυπωσιακό, όμως, θα ξέρουν οι κυβερνητικοί αν μπήκαν οι βάσεις για οριστική λύση. Αν η Γερμανία επιμείνει στη σκληρή γραμμή, αν δεν παρέμβει για να «μαλακώσει» την τρόικα που ζητά άνοιγμα του ασφαλιστικού, ομαδικές απολύσεις και άλλα περίεργα μέτρα, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.
Ίσως τα πάντα να κριθούν στη «μάχη του Βερολίνου». Αν ο Σαμαράς… ρίξει το Τείχος τότε η Ελλάδα θα πάει καλά και δεν θα μπλέξει σε περιπέτειες. Αν όμως η Μέρκελ επιμείνει στην καταστροφική συνταγή τότε δεν αποκλείεται να έχουμε εκλογές ακόμη και μέσα στο Νοέμβριο. Με την ελπίδα ότι ο ελληνικός λαός δεν θα αποδειχθεί για άλλη μια φορά αυτοκαταστροφικός. Όμως, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, πολύ δύσκολα θα υπάρξουν κυβερνήσεις και θα πάμε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Σε έναν αργό θάνατο όλων των θυσιών που έγιναν από το 2010 μέχρι σήμερα.
Ποιος το θέλει αυτό; Το θέλει η Μέρκελ; Τα βρήκε με τον Τσίπρα; Αν ναι τότε ας το πει στον Σαμαρά να τελειώνει η υπόθεση. Και να αποφασίσει ο λαός με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.

antinews