Πες μου την αγαπημένη σειρά σου, να σου πω σε τι φάση είσαι

Όταν δηλώνεις μακροπρόθεσμα “solo” (από άποψη) και μοναχικός τύπος, φέρνεις κάτι από “Lost”. Έχεις πείσει τον εαυτό σου και τους γύρω για τις απόψεις σου, αλλά στο τέλος της ημέρας, όλα είναι ιδέες που βρίσκονται στο μυαλό σου, προκειμένου να δικαιολογήσεις τη μοναξιά σου.
Την περίοδο που δοκιμάζεις τον εθελούσια απρόσωπο έρωτα, αν είσαι άντρας νομίζεις πως ζεις το “Californication”, ενώ αν είσαι γυναίκα, το “Sex & the City”. Αμ, δε… Αμφότεροι ανήκουν στην κατηγορία “Jersey Shore”. Τουτέστιν, κάτι ανόητο, ανούσιο, άνευ πλοκής και εντελώς παροδικό, που καταλήγεις να χαζεύεις ανά τυχαία διαστήματα, διότι δεν έχει κάτι καλύτερο να ασχοληθείς εκείνη την ώρα.
Όταν βρεις όμως κάποιον άνθρωπο που χαίρει ενδιαφέροντος και αξίζει εντατική ενασχόληση, η περίοδος που φλερτάρεις είναι αντίστοιχη με το “Game of Thrones”! Η αναμονή είναι μεγάλη, αλλά αξίζει τον κόπο, το σενάριο σε κρατάει σε εγρήγορση, η πλοκή είναι πάντα συναρπαστική, ενώ πάντα περιμένεις εναγωνίως το επόμενο επεισόδιο.
Μόλις το φλερτ οδηγήσει σε εν δυνάμει σχέση, το σκηνικό θυμίζει έντονα “24”. Ασχολείσαι κάθε ώρα και λεπτό με τον άλλον, προσπαθώντας σε γοργούς ρυθμούς να ζήσεις όσα περισσότερα μπορείς μαζί του, με την πιθανότητα να βαρεθείς να είναι μικρή, μιας και συνεχώς μαθαίνεις πράγματα για αυτόν και το ποιόν του.
Όταν η σχέση βρει ένα πιο σταθερό βήμα και περάσει η περίοδος του ενθουσιασμού, είσαι στη φάση “Law & Order”. Αυτοτελή επεισόδια της ευρύτερης καθημερινότητας που δεν κουράζουν, αλλά έχουν συγκεκριμένο μοτίβο και προμελετημένο σενάριο.
Με το πέρας των χρόνων, η σχέση φτάνει στο στάδιο “Friends”, μια σειρά την οποία δεν κουράζεσαι να βλέπεις, αν και ουσιαστικά γνωρίζεις a priori το τι θα δεις, ύστερα από τόσες επαναλήψεις.
Στην ιδέα του γάμου, η στάση εκ μέρους του άντρα είναι “Prisonbreak”, ενώ εκ μέρους της γυναίκας είναι “True Blood”. Μόλις δε, παρθεί η απόφαση και γίνει η (μονόπλευρα) πολυπόθητη ερώτηση, η προετοιμασία είναι ένας συνδυασμός “Desperate Housewives”, “Project Runway” και “American Horror Story”.
Στο στάδιο της οικογένειας, το ζευγάρι θυμίζει “The Office”, με τον χαζομπαμπά να νομίζει πως είναι η κεφαλή που κάνει κουμάντο και τη σύζυγο, μητέρα και γυναίκα καριέρας να φέρνει βόλτα όλο το σπίτι.
Σε περίπτωση που διαπραχτεί μοιχεία, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται στο “Fringe”, καθώς προσπαθώντας να συντονιστεί με μίνιμουμ δύο ανθρώπους, ζει παράλληλα σε διαφορετικά σύμπαντα. Βέβαια, οι δοκιμασμένες συνταγές και οι τρύπες στο σενάριο, το πιθανότερο να οδηγήσουν στην άνευ λόγου διατήρησης μια σειράς, με άδοξο τέλος.
Η αποκάλυψη της μοιχείας είναι αρκετά κοντά στο “The Big Bang Theory”. Αστείες θεωρίες και ευτράπελα με έναν καθόλα αμήχανο πρωταγωνιστή. Εάν δε, η πράξη λαμβάνει χώρα εντός κοινής παρέας, ο συνειρμός με το “Beverly Hills” είναι αναπόφευκτος.
Ο χωρισμός στην αρχή θυμίζει πάντα “Λάμψη”. Βαρύγδουπες ατάκες, μακροσκελείς διάλογοι με επαναλαμβανόμενο περιεχόμενο και ατελείωτα δράματα. Στην πορεία βέβαια μοιάζει περισσότερο με το “Ρετιρέ”. Εξακολουθεί να μοιάζει σα να μην έχει τέλος, μόνο που οι διάλογοι είναι αστείοι και το σκηνικό τραγελαφικό.
Από όποια άποψη όμως και εάν το πάρεις, ολάκερη η ζωή είναι σαν τα “X Files”. Πάντα θα υπάρχουν εκπλήξεις, (κατ’ εμάς) εξωγήινοι, ίντριγκες, όπως επίσης ανεξήγητα φαινόμενα και συμπεριφορές.

Στέφανος Στεφανόπουλος / provocateur