Δήλωση κορυφαίου Έλληνα ηθοποιού: «Θυμώνω όταν οι συνεργάτες μου δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς μου»

Όταν κοιμάσαι βλέπεις τις παραστάσεις σου;

Ναι, στο δίωρο πριν από το απόλυτο ξύπνημα, συνήθως από τις 7 μέχρι τις 9, τότε η παράσταση παίζεται στο κοιμισμένο μυαλό μου, τότε κάνω τις παρεμβάσεις που χρειάζεται. Όταν πηγαίνω στο θέατρο για πρόβα είμαι πανέτοιμος.

Υπάρχουν κάποιοι συνεργάτες σου ηθοποιοί που στην πορεία αποδεικνύεται ότι δεν μπορούν να ακολουθήσουν την ατμόσφαιρα και τους ρυθμούς σου;

Υπάρχουν και με κάνουν να θυμώνω. Θα ήθελα όλοι να παίζουμε κάθε βράδυ σαν να είναι η τελευταία μας παράσταση και αυτή είναι η δική μου "σχολή". Τον θυμό μου όμως τον ελέγχω, απαιτείται ηρεμία για να κάνω καίριες, σοβαρές και αποτελεσματικές παρατηρήσεις.



Θεωρείς ότι κάποιοι συνάδελφοί σου είναι υπερεκτιμημένοι;

Παρατηρώ ότι συχνά υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Σε πιάνει ενίοτε το "γαμώτο" γιατί εσύ κρίνεσαι κάθε φορά κι έτσι είναι το σωστό, αλλά για κάποιους η κριτική γίνεται άπαξ! Στο φαινόμενο υπάρχει μόνο μία απάντηση. Η δουλειά! Αυτό είναι το δύσκολο -και όχι να καταφεύγεις στην ευκολία λόγων.

Αν ανάμεσα στους θεατές του Φον Δημητράκη υπήρχε ο γεμάτος όνειρα νεαρός Πέτρος Φιλιππίδης, τι θα σου έλεγε μετά το τέλος της παράστασης;

Νομίζω ότι θα μου έλεγα: "Καλά τα κατάφερες μ' αυτό. Βλέπω ότι είσαι πολλά υποσχόμενος"!


Στον Βαγγέλη Περρή για την εφημερίδα Πρώτο Θέμα μιλάει ο Πέτρος Φιλιππίδης, με αφορμή την παράσταση "Φον Δημητράκης" στην οποία πρωταγωνιστεί.