Σ. Καρύδη: "Δεν με απασχόλησαν ποτέ ο γάμος και τα παιδιά!"

Άκρως αποκαλυπτική και εξομολογητική ήταν η αγαπημένος ηθοποιός Σμαράγδα Καρύδη, με αφορμή αποκλειστική συνέντευξη, που παραχώρησε η ίδια στο Down Town Κύπρου. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε για το θέμα "γάμος", την οικονομική κρίση, τον έρωτα, τον χρόνο αλλά και την επιτυχημένη παράσταση "Chicago" στην οποία πρωταγωνιστεί, σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.


- Αν έρχονταν άτομα έξω από το «Παλλάς» για να διαμαρτυρηθούν για την παράσταση που ανεβάζετε επειδή «προσβάλλεται το θρησκευτικό και εθνικό τους συναίσθημα», όπως συνέβη πριν από λίγες μέρες στο «Χυτήριο», πώς πιστεύεις ότι θα αντιδρούσες;

Τις παραστάσεις που δεν μας αρέσουν δεν πάμε να τις παρακολουθήσουμε. Και τα βιβλία με τα οποία δεν συμφωνούμε, δεν τα καίμε στην πλατεία. Εγώ αυτό ξέρω ότι γίνεται στη δημοκρατία. Γενικά, πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που τη βία – την οποία έχει ο κάθε ένας μας μέσα του - δεν μπορούν να τη διαχειριστούν και έχουν ανάγκη μια ιδεολογία για να την εκφράσουν. Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει ιδεολογία πίσω από αυτό. Υπάρχει μόνο βία η οποία βρίσκει μια ιδεολογία για να εκφραστεί, γιατί δεν μπορεί να εκφραστεί μόνη της.


- Η οικονομική κρίση πώς σε επηρέασε προσωπικά;

Είμαι από τους τυχερούς που δεν κινδυνεύω άμεσα, έχω περιθώριο - αλλά δεν θα ’χω για πολύ ακόμα, γιατί δεν έχω βγάλει λεφτά που δεν τελειώνουν ποτέ αν δεν αρχίσουν οι δουλειές να «τρέχουν» και να γίνονται πράγματα όπως παλιά. Ωστόσο, γενικά έχω περιορίσει πολλά από τα έξοδα που έκανα, κοιτάω για παράδειγμα τις τιμές στα σουπερμάρκετ και σκέφτομαι αν αυτό χρειάζεται να το πάρω ή όχι - ενώ στο παρελθόν ήμουν κάπως ασύδοτη σ’ αυτό. Ευτυχώς, δεν έχω πιστωτικές – τις κατήργησα πριν από 3 χρόνια - δεν έχω δάνεια ή άλλες κάρτες. Έγινα κι εγώ της λογικής «μόνο αν έχω λεφτά θα ψωνίσω», γιατί με τις πιστωτικές χάνεις τον έλεγχο. Ακόμη, όμως, κι όταν έβγαλα πιστωτικές θυμάμαι ότι δεν συνέβη επειδή εγώ το ήθελα - οι τράπεζες με έπαιρναν τηλέφωνο και μου έλεγαν «κυρία Καρύδη, ελάτε να σας βγάλουμε μια κάρτα!» και απαντούσα «εντάξει». Τώρα, έχω «απελευθερωθεί» από όλα αυτά και ξοδεύω μόνο όσα μπορώ και όσα έχω στο πορτοφόλι μου.


- Σκέφτεσαι «πώς θα είμαι όταν φτάσω στα 60»;

Το σκέφτομαι, αλλά δεν το κάνω συνέχεια. Προσπαθώ να συμβιβαστώ μ’ αυτό. Δεν μου αρέσει που θα γίνω 60, προτιμώ να είμαι 20 - όπως όλος ο κόσμος. Και να μην πεθάνουμε κιόλας, αν γίνεται (γελά). Αλλά, αφού δεν γίνεται, θέλω να συμβιβαστώ όσο το δυνατόν πιο ήρεμα με όλα αυτά και να τα πάρω μαλακά, για να μην με πιάσει τρέλα.


- Και ο έρωτας αποτελούσε προτεραιότητά σου;

Νομίζω πως ναι. Τα ερωτικά μου δεν τα παραμέλησα ποτέ. Υπήρχαν φορές που δούλευα περισσότερο και πιο πολύ, αλλά αυτό το κομμάτι της ζωής μου το κρατούσα ζωντανό.

- Φοβάσαι το να μείνεις μόνη ή δεν το κάνεις επί τούτου;

Κανονικά νομίζω ότι δεν φοβάμαι να μείνω και μόνη μου. Αλλά, αν κάνω ψυχανάλυση -που δεν έχω κάνει - μπορεί να δείξει ότι φοβάμαι. Ωστόσο, δεν με απασχολεί και να το ψάξω. Άλλωστε, μόνη μου μένω, υπήρξα μοναχοπαίδι και δεν έχω πρόβλημα να κάθομαι κάποιες ώρες μόνη μου στο σπίτι. Δεν κάνω παρέα με τον οποιονδήποτε απλώς για να πω «δεν είμαι μόνη».


- Έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα και στη μητέρα σου;

Τους αγαπώ πολύ. Έτσι κι αλλιώς, είναι η μόνη μου οικογένεια, δεν έχω κάνει άλλη.

- Θα ήθελες ωστόσο να είχες κι άλλη οικογένεια - την κλασική εικόνα με παιδιά και σύζυγο ή σου αρκεί αυτή που ήδη έχεις;

Δεν με έχει απασχολήσει ποτέ το συγκεκριμένο κομμάτι που μου λες.

[Περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί!]