ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ! - Μαρία Κανελλοπούλου: "Το έγκλημα γεννιέται εκεί όπου υπάρχει εγκατάλειψη και φτώχεια!"

Είναι μία από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς της γενιάς της, με σπάνιο δυναμισμό και αναμφισβήτητο, υποκριτικό ταλέντο. Μα συνάμα και μία ηχηρή παρουσία ανάμεσα στα έδρανα της Βουλής, ετοιμόλογη, ευυπόληπτη, ευσυνείδητη και με γνήσιο, αχαϊκό τσαγανό. Η Μαρία Κανελλοπούλου δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Σε μία συνέντευξη-χείμαρρο, παρασύρει κάθε μεμπτό, πολιτικό και κοινωνικό ψεγάδι, βάζει τα πάντα στο μικροσκόπιο και απαντά με περίσσια λογική και ευθύτητα, μα πάνω απ' όλα με ρεαλισμό και ειλικρίνεια. 

-          Κυρία Κανελλοπούλου, ανήκετε κι εσείς στη λίστα των – επιτυχώς – πολιτευόμενων «celebrities». Εκλεχθήκατε, μάλιστα, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση, πίσω από τον αρχηγό του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα. Θεωρείτε πως η πολιτικοποίηση εν καιρώ κρίσης αποτελεί έναν τρόπο άμεσης κινητοποίησης και προσωπικής επανάστασης; Στην περίπτωσή σας, ποια ήταν η σπίθα που άναψε μέσα σας την επιθυμία να πολιτευτείτε;

-          Κατ’ αρχάς, επιτρέψτε μου να σας πω ότι δεν αποδέχομαι τον όρο «celebrity». Είναι ένας όρος που ίσως αφορά όσους επιδιώκουν την προσωπική και επαγγελματική επιτυχία με τρόπους που αδυνατώ να αναγνωρίσω. Διάγω μία προσωπική και μία δημόσια ζωή που είναι διαχωρισμένες η μία από την άλλη. Στα πλαίσια της δημόσιας ζωής μου, μου έλαχε να εκπροσωπήσω στη Βουλή το χώρο στον οποίο ανήκω και, κυρίως, δραστηριοποιούμαι από τότε που με θυμάμαι. Δεν μου ταιριάζει, επίσης, ο όρος «πολιτεύομαι». Επειδή ως νέος ίσως να μην το γνωρίζετε, είμαι ενεργή Αριστερή ήδη από τα πρώτα χρόνια της νιότης μου, έχω παρέμβει σε κάθε χώρο που εργάστηκα, συμμετέχω σε δημοτικές κινήσεις, έχω εκλεγεί δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, παρεμβαίνω σε αντιφασιστικές κινήσεις πολιτών, και γενικά βρίσκομαι όπου το κίνημα με τοποθετεί! Συνεπώς, δεν ανακάλυψα την πολιτική επ’ ευκαιρία και επ’ αφορμή της επίθεσης της διεθνούς χρηματοπιστωτικής μαφίας κατά του ελληνικού λαού – έτσι προτιμώ να αποκαλώ την οικονομική κρίση.

-          Βλέπαμε, παλαιότερα, πως ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερή παράταξη κυριαρχούσε ένα αγεφύρωτο, ιδεολογικό χάσμα. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, παρατηρούμε ίδιους τρόπους κυβερνητικής αντιμετώπισης των εθνικών προβλημάτων, καθώς και πανομοιότυπες οικονομικές πολιτικές. Πιστεύετε πως, στο σημείο στο οποίο έχουμε οδηγηθεί ως χώρα, η ιδεολογική ταυτότητα των κομμάτων περνά πλέον στα ψιλά γράμματα της πολιτικής δράσης;

-          Δεν ξέρω πως καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι Δεξιά και Αριστερά μετέρχονται τις ίδιες μεθόδους. Επίσης, δεν ξέρω ποιον ακριβώς χώρο θεωρείτε Αριστερά. Για να είμαι ειλικρινής, διαφωνώ κάθετα με τη διαπίστωσή σας. Κατ’ αρχάς, γιατί η Αριστερά δεν έχει κυβερνήσει ποτέ σε αυτή τη χώρα (εκτός κι αν συμπεριλάβουμε και την Κυβέρνηση του Βουνού το 1943-1944!). Κατά δεύτερο, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν συμπίπτει πουθενά από άποψη προγράμματος με τη Δεξιά, κάθε απόχρωσης, μπλε, πράσινης ή ροζ. Εμείς βάζουμε πάνω απ’ όλα τις ανάγκες της κοινωνίας, ενώ η Δεξιά τοποθετεί υπεράνω όλων τα συμφέροντα των δανειστών. Αυτά μεταφράζονται σε μυριάδες διαφορετικές οικονομικές θέσεις. Ας πούμε, εμείς μιλάμε για 45% φόρο στο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ ο Σαμαράς σπεύδει να μειώσει τη φορολογία στους κροίσους! Όπως πολύ καλά το περιέγραψαν οι νέοι μας στο Φεστιβάλ ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας, έχουμε δύο κόσμους που συγκρούονται. Αυτά για τις οικονομικές πολιτικές. Όσο για την ιδεολογική ταυτότητα, για τη δεξιά ταυτότητα ρωτήστε τους ιθύνοντες. Η δικιά μας ταυτότητα όχι μόνο διατηρείται, όχι μόνο ισχυροποιείται, αλλά και απειλεί και ενοχλεί! Ακριβώς επειδή το ιδεολογικό τρίπτυχο της Αριστεράς «αντίσταση-αλληλεγγύη-αξιοπρέπεια» κερδίζει όλο και περισσότερο, το κράτος και η κυβέρνηση, για να ανακόψουν αυτή την άνοδο, επιστράτευσαν τα νεοναζιστικά τέρατα της Χρυσής Αυγής. Καθόλου, λοιπόν, δεν περνά στα ψιλά γράμματα η ιδεολογία μας.

         -          Έχετε συνειδητά επιλέξει να διαμένετε στο κέντρο της πρωτεύουσας και, συγκεκριμένα, κοντά στον Σταθμό Λαρίσης, όπου η κλίμακα της εγκληματικότητας βρίσκεται στο ζενίθ! Το άλλοτε κοσμικό και πλούσιο κέντρο έχει μετατραπεί σε απαγορευμένο πεδίο εγκληματικών δραστηριοτήτων. Πώς αντιμετωπίζετε εσείς αυτή την θλιβερή πραγματικότητα; Μήπως, τελικά, οι κάτοικοι του κέντρου έχετε συμφιλιωθεί με τον φόβο;

-          Θα πιαστώ από τη δική σας αποστροφή. Ξέρετε πως προέκυψε το έγκλημα στην περιοχή; Οι νοικοκυραίοι, νεόπλουτοι Έλληνες ήταν αυτοί που εγκατέλειψαν την άλλοτε πανέμορφη περιοχή, για να πραγματοποιήσουν το όνειρο της sic μεζονέτας στα Βόρεια και στα Νότια. Το έγκλημα γεννιέται εκεί που υπάρχει εγκατάλειψη και φτώχεια. Επίσης, το έγκλημα δεν έχει ένα πρόσωπο. Έχει πολλά και τα τελευταία χρόνια το πιο άγριο πρόσωπό του είναι τα εγκλήματα των νεοναζιστικών συμμοριών της Χρυσής Αυγής, που σπάνε μαγαζιά, μαχαιρώνουν και δολοφονούν! Ο Ρούσβελτ είχε πει ότι «αυτό που φοβίζει πιο πολύ είναι ο φόβος». Δεν συμφιλιώνεσαι με τον φόβο. Ή τον χτυπάς μέσα από τη δράση στη γειτονιά, μέσα από τη συλλογική ζωή και την απαίτηση από την Πολιτεία να εξασφαλίσει τη ζωή του καθενός, μαύρου, άσπρου και κίτρινου, ή σε καταπίνει ολόκληρο. Ο φόβος για τους Αριστερούς είναι εχθρός και όχι κάτι διαχειρίσιμο. Όπως λέει και ο ποιητής, «πιο πολύ απ’ όλους φοβάμαι τους φοβισμένους».

-          Το μεταναστευτικό αποτελεί ένα από τα μελανότερα σημεία της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Πρόσφατα, είδαμε να τίθεται σε εφαρμογή η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς». Τα επίσημα στοιχεία, ωστόσο, κρίνονται αμφισβητήσιμα. Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο;

-          Στην ερώτησή σας υποβόσκει η άποψη ότι οι αντιμεταναστευτικές πολιτικές της κυβέρνησης δεν είναι αρκετά αποτελεσματικές; Αν ναι, πρέπει να σας πω ότι το μελανότερο σημείο της κυβερνητικής πολιτικής είναι τα ψέματα και ο λαϊκισμός της. Ποιος έκανε την Ελλάδα αποθήκη ψυχών, αν όχι οι Έλληνες πολιτικοί που υπέγραψαν τις διεθνείς συμβάσεις, βάσει των οποίων η Ελλάδα έπρεπε να ξαναδέχεται μετανάστες χωρίς χαρτιά, που συνελήφθησαν στη Νορβηγία και τη Δανία; Το φαιδρό και λαϊκιστικό σχέδιο του Δένδια φέρει τον πιο ειρωνικό τίτλο. Ο Ξένιος Ζευς, μέχρι να τον ανακαλύψει και να τον «εκτελέσει» ο κ. Δένδιας, ήταν ο προστάτης των ξένων, των κατατρεγμένων. Ήταν ο θεός που τιμωρούσε όποιον δεν ήταν γενναιόδωρος κατά τη φιλοξενία. Επί της ουσίας, τώρα, το σχέδιο είναι σκέτη ρητορεία, καθώς δεν μπορούν αντικειμενικά να συλληφθούν 500.000 μετανάστες χωρίς χαρτιά. Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχουν οι υποδομές που όφειλαν να υπάρχουν. Και άντε και τους έπιασες. Μετά τι θα κάνουμε; Το ξέρετε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να απελαθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Το μεταναστευτικό δεν λύνεται έτσι. Λύνεται με το να καταγγελθεί το «Δουβλίνο ΙΙ», με το να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα, με νομιμοποίηση σε όσους μετανάστες αποδεδειγμένα ζουν και εργάζονται στη χώρα μας και με την απόδοση ασύλου σε όσους το δικαιούνται. Όταν λέγαμε τα ίδια για τους Αλβανούς μετανάστες στη δεκαετία του ’90, μας αποκαλούσαν τρελούς. Τώρα, που οι Αλβανοί δεύτερης γενιάς γίνονται επιστήμονες, που είναι αυτοί οι κύριοι που τότε μας έβριζαν;

         -          Ποιο θα λέγατε πως είναι το κυριότερο κοινωνικοπολιτικό εξάμβλωμα, το οποίο επιχειρείτε να διορθώσετε με την πολιτική σας δράση; Ποιος από τους δύο χώρους, της πολιτικής ή της υποκριτικής, απαιτεί μεγαλύτερη δύναμη ψυχής;

-          Η οικονομική αδικία σε βάρος του λαού και ο φασισμός είναι οι κύριοι στόχοι της δράσης μου. Άλλωστε, είναι συγκοινωνούντα δοχεία σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Η ψυχική δύναμη στην υποκριτική, αφορά την προσπάθεια να πείσεις ότι το ανύπαρκτο υπάρχει. Στην πολιτική, η ψυχική δύναμη που χρειάζεται για να πείσουμε ότι το υπαρκτό πρέπει να αλλάξει, είναι εξίσου αναγκαία.

         -          Το ποσοστό της ανεργίας αυξάνεται με αλματώδη ρυθμό, εκατομμύρια συμπολίτες μας ζουν καθημερινά με την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για το αύριο. Υπάρχει, εν τέλει, ισχυρό πολιτικό αντίδοτο ενάντια στην κρίση που μαστίζει την Ελλάδα;

-          Εμείς από καιρό παρουσιάσαμε και επικαιροποιήσαμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα διαρθρωτικών παρεμβάσεων για την οικονομία. Το παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας και το οικονομικό επιτελείο στην Αθηναΐδα πριν από τις εκλογές, το επιβεβαίωσαν στη ΔΕΘ και θα το υπερασπιζόμαστε μέχρι να το εφαρμόσουμε ως κυβέρνηση. Είναι ένα πρόγραμμα οικονομικής ανασυγκρότησης. Ξέρετε είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα καταναλώνει και δεν παράγει. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Όχι, όμως, να παράγει ό,τι να ‘ναι και όπως να ‘ναι. Η Ελλάδα μπορεί να είναι μια μεγάλη εξαγωγός δύναμη, όμως η Ε.Ε δεν της το επέτρεψε. Χρειάζεται, λοιπόν, μια μεγάλη διεθνής και εσωτερική μάχη για να επιβάλουμε την οικονομική αυτάρκεια της χώρας. Χωρίς αυτή την ανασυγκρότηση δεν θα μειωθεί η ανεργία. Είδατε που κατέληξε η οικοδομική έκρηξη των προηγούμενων δεκαετιών: σε 80% ανεργία στα οικοδομικά επαγγέλματα. Η παραγωγή που δεν υπακούει στις κοινωνικές ανάγκες, μακροπρόθεσμα οδηγεί στη βίαιη αύξηση της ανεργίας και μάλιστα σε πολύ σύντομα χρονικά διαστήματα. 

-          Και μέσα στο κλίμα της έντονης δυσαρέσκειας, το κοινό αναζητά μία διέξοδο, ένα καταφύγιο ψυχαγωγίας. Όμως, η τηλεόραση δεν μπορεί πλέον να παίξει τον ρόλο αυτό. Αν κάνουμε μία τηλεοπτική αναδρομή από το «Μάνα είναι μόνο μία», στο «Καφέ της Χαράς» και έπειτα στο σήμερα, τι παρατηρείτε ως ηθοποιός; Θα τοποθετούσατε, αλήθεια, την πολιτική σας δράση σε δεύτερη μοίρα, εάν δεχόσασταν κάποια ενδιαφέρουσα τηλεοπτική ή θεατρική πρόταση;

-          Να ξεκινήσω από το τέλος, απαντώντας σίγουρα όχι. Κατ’ αρχάς, είμαι μεγάλη και πρέπει να κάνουμε τόπο και ν’ αφήσουμε χώρο στους νέους ανθρώπους να ανασάνουν καλλιτεχνικά. Κατά δεύτερον, αισθάνομαι ότι είναι πολύ πιο επείγον να ανταποκριθώ σ’ αυτό που σήμερα μου έχει ανατεθεί. Ως προς το πρώτο ερώτημα, η τηλεόραση ενώ θα μπορούσε να ψυχαγωγεί και να ενημερώνει με καλόγουστο τρόπο, επιλέγει αυτή τη στιγμή να υπνωτίζει και να παραπληροφορεί. Και όλα αυτά, αφήνοντας στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο δεκάδες εργαζόμενους στο θέαμα (ηθοποιούς, σεναριογράφους, σκηνοθέτες, τεχνικούς). Με όχημα την κρίση, άνθρωποι του χώρου που ήδη αντιμετωπίζονταν από τα διαπλεκόμενα του θεάματος ως αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης, τώρα στην κυριολεξία διαλύονται. Από την τωρινή μου λοιπόν θέση, θα επιθυμούσα να συμβάλω στην επίλυση προβλημάτων αυτού του κλάδου, του οποίου εξακολουθώ να αισθάνομαι κομμάτι. 

Ευχαριστώ θερμά την κυρία Κανελλοπούλου για την ουσιώδη συνέντευξη που μου  παραχώρησε... 

Συνέντευξη

        Καρακασίδης Ιωάννης - Φοιτητής Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ, ΑΠΘ

Κάνε LIKE κι έλα στην παρέα του TvNea στο Facebook