BouBaStick - Στο "σφυρί" ο ανθρώπινος πόνος;

Καλησπέρα! Πάει και το καλοκαίρι. Πώς το έλεγαν κάποτε οι φίλοι μας οι "Διαπλεκόμενοι" εκεί στο Star;Μπήκε, βγήκε και δεν κατάλαβα τίποτα....; Αυτό ακριβώς. Οδεύουμε σιγά-σιγά στη νέα τηλεοπτική σεζόν, σύμφωνα πάντα με το ημερολόγιό μας, γιατί σύμφωνα με τα οικονομικά δεδομένα των καναλιών, αυτή φέτος θα αργήσει λίγο περισσότερο από την αγάπη...κάτι μήνες. Αν και τα περισσότερα νέα τα οποία φτάνουν στα αυτιά μας έχουν να κάνουν κυρίως με την έλευση νέων σειρών εξ' Ανατολής, ας περιοριστούμε σε αυτά που κάνουν τη διαφορά και δείχνουν ότι υπάρχει μια υποτυπώδη κίνηση στα κανάλια, που μαρτυρά την ύπαρξή τους. Καλή ανάγνωση σε όλους και να θυμάστε, ότι η στήλη απλά θίγει και προβάλλει μέσα από έναν διαφορετικό τρόπο κριτικής και σχολιασμού τα καλώς και κακώς κείμενα της τηλεόρασης, δεν κουνάει το δάχτυλο στα κανάλια, ούτε κάνει προπαγάνδα!

Είναι λογικές οι ταχυπαλμίες που σου δημιουργούνται όταν ξέρεις ότι η οικονομική κρίση-πέρα από όλα τα άλλα-θα «βάλει χέρι» ακόμα και στις τηλεοπτικές σου συνήθειες, οι οποίες μέχρι πρότινος σε χαλάρωναν και σε διασκέδαζαν παρά τη βαθιά ελαφρότητα του «είναι» τους. Τι και αν επί σειρά ετών μεγάλη μερίδα των τηλεθεατών στηνόταν τα Σαββατοκύριακα σε προσφάτως αδικοχαμένο κανάλι  για να θαυμάσει τη διήμερη παρέλαση του ανθρώπινου πόνου (;) μέσα από τα ρηχά μονοπάτια της γελιοποίησης, της underground  αισθητικής και της κασσετοποιημένης προχειρότητας των 80s; Πλέον, όταν τα γενικότερα προβλήματα αυξάνονται και πληθύνονται, η ανάγκη για αναθεώρηση της δοκιμασμένης αυτής ιδέας είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική, καθώς θεωρείται άτοπο να «γελάμε» με το δράμα του διπλανού μας, το οποίο δεν ξέρουμε αν αύριο θα έρθει απρόσκλητο να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα.

Τι συμβαίνει όμως όταν η αλλαγή ενός concept συνεπάγεται και αλλαγή στο τηλεοπτικό προφίλ των προσώπων εκείνων που το ανέδειξαν; Εκεί, οι δημόσιες σχέσεις και οι προσωπικές επαφές διοίκησης και «εκτελεστικών οργάνων» είναι ικανές να σώσουν και να διατηρήσουν πολλές καριέρες, οι οποίες ελλείψει τηλεοπτικής αφθονίας θα μπορούσαν να σβήσουν και να μείνουν ως ανάμνηση μόνο μέσα από τα DVD του Γιώργου Μητσικώστα και τις trash μουσικές δημιουργίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Τι καλύτερο να «προσφέρεις» δουλειά σε κάποιον φίλο, ο οποίος αν και δε διαθέτει τις ικανότητες ενός τηλεοπτικού χαμαιλέοντα, θα μπορούσε χάρη στον τσαμπουκά και το εναλλακτικό στυλ του να αναστήσει μία νεκρή σου ζώνη; Έτσι, δεν χρειάζεται ούτε να χαλιναγωγήσεις, ούτε να προσαρμόσεις έναν νέο παρουσιαστή στις απαιτήσεις ενός δοκιμασμένου -από άλλον- concept, αλλά να προσαρμόσεις το ίδιο το concept στον παρουσιαστή που ήδη έχει επιλεγεί, απολαμβάνοντας τους καρπούς της βαθιάς σας φιλίας.

Η μόνη διαφορά είναι η προσθήκη ενός σοβαροφανούς προσωπείου, το οποίο μπορεί εύκολα να σε μεταφέρει από το στάδιο «δεν ενδιαφέρομαι», στο στάδιο «νοιάζομαι». Και όταν το κυρίαρχο πρόσωπο, το οποίο έχει διακριθεί για τον επιδερμικό και περιπαικτικό τρόπο αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων δεν αρκεί και δεν πείθει, τότε εξετάζεται το ενδεχόμενο στελέχωσης ειδικής ομάδας, αποτελούμενη από ψυχολόγους, οικονομολόγους, κοινωνιολόγους και  νομικούς οι οποίοι θα προσπαθούν οι ίδιοι να απαλύνουν τον πόνο των ανθρώπων που θα φιλοξενούνται στην εκπομπή, βρίσκοντας λύση στα προβλήματά τους. Και ενώ οι άνεργοι τηλεοπτικές αστέρες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτή την προσαρμοσμένη -στις ανάγκες της εποχής- ιδέα είναι σαν τις μύγες τον Αύγουστο, η τελική επιλογή προσώπου που διαθέτει όχι τα προαπαιτούμενα προσόντα, αλλά εκρηκτική προσωπικότητα η οποία δύναται να ξαναφέρει το κοινό στη μικρή οθόνη ήδη έχει ωθήσει πολλούς να διευρύνουν τις δημόσιες σχέσεις τους, κάνοντας αίτημα φιλίας στο “facebook” και follow στο “twitter” στον εκάστοτε διευθυντή καναλιού.

Το ερώτημα είναι αν θα κριθεί σχετικός ο χαρακτηρισμός «κοινωνική εκπομπή»  μέσα από το τελικό αποτέλεσμα, ή αν θα λειτουργήσει απλά ως «κράχτης» αφού οι τηλεθεατές νιώθουν πλέον την ανάγκη να ταυτιστούν και να συμπάσχουν. Άραγε, τα νέα αυτά δεδομένα θα μπορέσουν να επαναφέρουν τη μόδα των ριάλιτι, τα όποια μέχρι και πριν από λίγα χρόνια υπηρετούσαν ταλαιπωρημένοι τηλεθεατές που αποσύρθηκαν για πολλούς και διάφορους λόγος από τους ελληνικούς δέκτες; Και αν η μόδα επιστρέψει, το ενδεχόμενο να μετατραπεί η τηλεόραση σε μία μεγάλη παρέα, όπου ο ένας θα μοιράζεται τα προβλήματά του στον άλλον, περιμένοντας να του τα λύσει, πόσο πιθανό είναι; Και τέλος, όλα αυτά θα γίνουν απλά για να επανακτήσει την τηλεοπτική του θέση ένα συγκεκριμένο πρόσωπο; Αξίζει; Οψόμεθα!