BouBaStick - Ρούφα μου... το αίμα

Καλησπέρα! Μία ακόμη εβδομάδα έφτασε στο τέλος της. Μπορεί οι τηλεοπτικές εκπομπές να κατεβάζουν σιγά-σιγα ρολά για φέτος, όμως εμείς είμαστε εδώ να καλύψουμε το δικό τους κενό με ειδήσεις, σχόλια και εξωνυχοστικές αναλύσεις γύρω από το λαβυρινθώδες τοπίο της ελληνικής τηλεοράσης η οποία ετοιμάζεται να πετάξει τους "κυνόδοντές" της και να πάρει το αίμα της πίσω.                                                                               

"Η ελληνική μυθοπλασία βάφτηκε κόκκινη"

Όταν πέρυσι το καλοκαίρι κυκλοφόρησε η είδηση ότι εξετάζεται στο Mega η δημιουργία ελληνικής σειράς με αιμοσταγή βαμπίρ, τα οποία θα σκορπούν τον φόβο και τον τρόμο στο κέντρο, αλλά και στις ερημικές περιοχές της πρωτεύουσας αναζητώντας ζουμερούς λαιμούς για δάγκωμα, πολλοί το πέρασαν για ανέκδοτο και το επιβράβευσαν δεόντως γελώντας μερόνυκτα ολόκληρα.  Οι ιθύνοντες του καναλιού, οι οποίοι μετά την απόσυρση του Χριστόφορου Παπακαλιάτη ξέμειναν από εγχώριους δημιουργούς που συμβάλλουν εθελοντικά στη μετακόμιση της αμερικάνικης τηλεόρασης στα δικά μας εδάφη, διαπιστώνοντας –προφανώς- την επιτακτική ανάγκη του κόσμου να γελάσει με την ψυχή του αυτή τη δύσκολη περίοδο, απάντησαν θετικά στην πρώτη κρούση που τους έγινε από τους εμπνευστές της τολμηρής αυτής ιδέας. Το πιλοτικό επεισόδιο που κατέθεσε ο σκηνοθέτης Αλέξης Ζαρμπής ενθουσίασε το μεγάλο κανάλι και συμπεριλήφθηκε στα γερά εκείνα χαρτιά, τα οποία πληρούν όλες τις προδιαγραφές για να κεντρίσουν το πολυπόθητο νεανικό κοινό που αγαπά ό,τι κοιμάται ανάσκελα και ρουφά αίμα.

Εκτιμώντας ότι το μόνο που λείπει πλέον από την Ελλάδα είναι το να αποκτήσει τους εθνικούς της βρικόλακες-ειδικά τώρα που σχηματίστηκε κυβέρνηση και υπάρχουν τρεις εκατοντάδες διαθέσιμοι λαιμοί-έβαλε κάτω τα τεφτέρια του για να υπολογίσει τους μήνες που θα μείνουν απλήρωτοι οι συντελεστές, στην περίπτωση που η ακριβή αυτή παραγωγή πάρει σάρκα και οστά. Για το λόγο αυτό, έκρινε ότι είναι προτιμότερο να βγει στον αέρα σε καλύτερες οικονομικές συνθήκες  όπου οι «βασιλικές» γκρίνιες θα έχουν μετριαστεί, με αποτέλεσμα η σειρά η οποία γίνεται το μπαλάκι από σεζόν σε σεζόν, να κινδυνεύει να έχει την τύχη του Λεοντάρντο Ντι Κάπριο στον «Τιτανικό».Ως εκ τούτου μετά το τσίνισμα του μεγάλου καναλιού, το οποίο εξαιτίας της περιρρέουσας αυταρέσκειάς του αλλά και της άσβεστης επιθυμίας του για συνεχή πρωτοτυπία και διατήρηση των πρωτείων, υπολογίζει έστω και καθυστερημένα τις πιθανές ολέθριες συνέπειες των φιλόδοξων επιλογών του, ενδιαφέρον για τη σειρά έχει εκφράσει ανοιχτά ο Ant1.  Ενώ το σενάριο το οποίο μέχρι στιγμής ανήκε στη Μαρία Ζαβάκου, φημολογείται ότι έχει ανατεθεί στο επιτυχημένο συγγραφικό δίδυμο Βασίλη Ρίσβα-Δήμητρα Σακαλή, οι οποίοι έμειναν στα κρύα του λουτρού μετά το πάγωμα του «50-50».
 

 Αξίζει να αναφερθεί ότι η εν λόγω ιδέα, που αποδεικνύει  περίτρανα την αναγνώριση της αμερικανικής ευστροφίας, η οποία είναι υπεύθυνη για αρκετές μόδες και πολλές φορές παγκόσμιες μάστιγες, πλασάρεται για την ώρα ως νεανικό θρίλερ γεμάτο μουσική, χορό αλλά και τολμηρότατες σκηνές, μέχρι αποδείξεως του εναντίου… βεβαίως, βεβαίως.  Καθώς δεν έχει σημασία να επιδιώξεις μονάχα κάτι πρωτοποριακό για τη χώρα σου, αλλά να το παρουσιάσεις με αξιοπρέπεια και ποιότητα (άλλος με τη βάρκα μας), χωρίς να αναγκάσεις το τηλεοπτικό κοινό να χαραμίσει επάνω σου τα ελάχιστα ζαρζαβατικά που προμηθεύτηκε από τη λαϊκή της γειτονιάς του. Εξάλλου, οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές μετά την «ψαρό-σουπα» που σέρβιρε το Mega πριν λίγα χρόνια τους τηλεθεατές του, με τις λησμονημένες-thank you God-  «Γοργόνες» του. ο κακόγουστο αυτό αστείο, το οποίο ως διά μαγείας κατάφερε να περάσει τις πύλες της μυθοπλασίας με τις αποκριάτικες στολές του καστ, τα αδυσώπητα σκηνικά και τις ψηφιακές μπουρμπουλήθρες επί της οθόνης είναι άξιο δείγμα της τηλεοπτικής προχειρότητας η οποία οφείλεται τόσο στην έλλειψη φαντασίας και δημιουργικής έξαρσης, όσο και στην καταδίκη που οδηγεί τα κανάλια η απουσία budget.Ως εκ τούτου, τα όνειρα για φιλόδοξες υπερπαραγωγές καταποντίζονται και τη θέση τους παίρνουν οι εύκολες και φθηνές λύσεις, μαρτυρώντας τη μιζέρια που επιβάλλουν η εποχή και τα αναχρονιστικά καλλιτεχνικά  δεδομένα του τόπου δράσης σου. Αναφορικά με τη νέα μόδα των νεκρών πλασμάτων, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τέτοια σενάρια δεν είναι τίποτα άλλο από ιστορίες για αγρίους. Ότι δεν υπάρχουν στα αλήθεια βρικόλακες και ότι είναι ακόμα πιο αφελές να τους συνδέουμε με την ελληνική πραγματικότητα. Γιατί όμως αυτό; Επειδή παίρνουν πολλές φορές τη θέση τους οι πολιτικοί, αφήνοντας τους νηστικούς; Κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να υφίσταται τέτοια ανησυχία. Υπάρχει αίμα για όλους, ρουφήξτε μας μέχρι τελευταίου στραγγίσματος. Άλλωστε, μια πιθανή μας συνύπαρξη με τα συγκεκριμένα δημιουργήματα της λαϊκής φαντασίας ίσως να στεφόταν και με μεγάλη επιτυχία. Σκέψου να χοροπηδούσες δίπλα σε κάποιο ποπ βαμπίρ σε συναυλία του Σάκη Ρουβά, όπου θα παραληρούσατε και οι δύο  στο άκουσμα του «Αίμα, δάκρυα και ιδρώτας», ή να πετούσατε παρέα γκαζάκια στο κεφάλι αστυνομικών σε διαδηλώσεις στο Σύνταγμα;. Να ψωνίζατε δώρα από το Jumbo, εσύ για το βαφτηρίσι σου, εκείνο για το μωρό του Έντουανρτ και της Μπέλα, ή να αγοράζατε από κοινού κρέμα σώματος με glitter σε γνωστό κατάστημα καλλυντικών στην Ομόνοια;  Βέβαια, στη μυθοπλασία η φαντασία δεν έχει όρια. Ειδικά αν προέρχεται από την αλλοδαπή, όπου είναι και μεγαλύτερων διαστάσεων. Με μία μόνο σκηνή, οι Αμερικανοί δημιουργοί μπορούν να σε πείσουν ότι ο γείτονάς σου είναι εξωγήινος, σε σημείο που θα κολλήσεις μέχρι και χαρτάκι remember to στο ψυγείο: «να καλέσω τον Γουίλ Σμιθ για βοήθεια».  Κάτι τέτοιο οραματίζονται και οι έλληνες συνάδελφοι τους, οι οποίοι βλέπουν καθημερινά την οικονομική κρίση να αποτελεί τροχοπέδη για την καλλιτεχνική τους απογείωση.

 Ωστόσο, παραβλέποντας το γεγονός ότι η απόγνωση των καναλιών που φροντίζουν για την επιβίωσή τους κινεί τα νήματα για συνεχείς δανεισμούς, μιμητισμούς  και ξεπατικωσούρες ξένων πετυχημένων συνταγών,  μια προσεγμένη τηλεοπτική παραγωγή με αληθοφανή εφέ και όχι πλαστικούς κυνόδοντες απ’ τα Jumbo, ή “Hellmanns” για αίμα δεν θα προκαλούσε τις ίδιες αντιδράσεις με ένα «επιθεωρησιακό νούμερο» που θα έβρισκε πάτημα στην πούδρα και τις αναρριχήσεις του Έντουαρντ στο “Twilight” ή στις kama sutra ικανότητες των Μπίλι-Σόυκι-Έρικ στο “True Blood”.  Άλλωστε, πολλές φορές χάνεται η ουσία, με αποτέλεσμα ξεχνάς αν πειραματίζεσαι με στόχο να αναδειχθείς στους καλλιτεχνικούς κύκλους ή στα χιουμοριστικά βίντεο των Ράδιο Αρβύλα και  Θέμου. Στο εξής, το μέλλον είναι εκείνο που θα δείξει αν το τολμηρό αυτό εγχείρημα θα βρει το δρόμο για τους τηλεοπτικούς μας δέκτες ή αν η ιδέα περάσει για πάντα στη λήθη. Άραγε, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης τι λέει για όλα αυτά; Χαίρεται με το αδιέξοδο των δημιουργών, οι οποίοι δύσκολα πλέον βρίσκουν τηλεοπτική στέγη ή έχει πάθει νευρικό κλονισμό, διότι κάποιος του έκλεψε την ιδέα που σκεφτόταν να υλοποιήσει στο άμεσο μέλλον; Η αλήθεια είναι ότι  μια σειρά βρικολάκων με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τον Αποστόλη Τότσικα και τη Ζέτα Μακρυπούλια θα του ταίριαζε γάντι. Κρίμα. Όμως δεν πρέπει να χάνουμε τις ελπίδες μας γιατί την ελληνική διασκευή του «V» με τους εξωγήινους που κάνουν απόβαση στη γη, δεν το έχει σκεφτεί ακόμα κανείς. Άσε λοιπόν τις ταινίες Χριστόφορε και ασχολήσου, όσο προλαβαίνεις.

"Κι όμως, κάποιοι παίζουν μπάλα"

Παρόλο που το τηλεοπτικό γήπεδο σήμερα είναι ανοιχτό μόνο για λίγους, οι μισοί εκ των οποίων αποφασίζουν να δώσουν οι ίδιοι κόκκινη κάρτα στον εαυτό τους και να αποκλειστούν από τον «αγώνα» εξαιτίας του μηδαμινού χρηματικού αντιτίμου που λαμβάνουν, όλο και περισσότερες διαδικτυακές αρένες ανοίγουν σιγά-σιγά τις πόρτες τους στους τηλεοπτικούς αστέρες, παραχωρώντας τους το καταπράσινο γρασίδι τους για να παίξουν μπάλα μέχρι τελικής πτώσεως. Τρανό παράδειγμα η φρέσκια νεανική σειρά του in.gr από το Studio ATA, με τίτλο «Μπάλα, κυρία μου», η οποία παρουσιάζει την ιστορία μιας αντροπαρέας νεαρών ποδοσφαιρόφιλων, την οποία ταράζει η εισβολή μιας εντυπωσιακής Θεσσαλονικιάς. Συγκεκριμένα, ο «βάζελος» Νικόλας (Νίκος Αγγελής), ο «γαύρος» Πάνος (Πάνος Βλάχος) και ο ουδέτερος οπαδός της Εθνικής Ελλάδος Λευτέρης (Λευτέρης Ελευθερίου), παιδικοί φίλοι γύρω στα 30 συνηθίζουν να παρακολουθούν μαζί μπάλα και να αναλύουν μοναδικά όσα τους απασχολούν. Με φόντο το παιχνίδι ο θεατής παρακολουθεί κωμικές συζητήσεις πάνω σε θέματα της καθημερινότητας που γυροφέρνουν το μυαλό του μέσου Έλληνα.

Ωστόσο, την αντροπαρέα έρχεται να ταρακουνήσει η άφιξη της Θεσσαλονικιάς Τζένης (Τζένη Θεωνά), μιας παθιασμένης «μπαοκτσούς», η οποία θα προκαλέσει αναστάτωση και θα ξυπνήσει κάθε αντρικό ένστικτο με τον εκρηκτικά ενδιαφέροντα χαρακτήρα της. Η καλογυρισμένη διαδικτυακή σειρά του in.gr (www.in.gr/mpala-kyria-mou έχει ξεχωρίσει από το πρώτο κιόλας επεισόδιο τόσο για το γρήγορο και ευρηματικό της σενάριο, όσο και για τη ζωντάνια η οποία λείπει από τις ελάχιστες σειρές που παρακολουθούμε πλέον στους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Ο πρώτος κύκλος της σειράς θα ολοκληρωθεί στα 12 επεισόδια ενώ το τετραμελές παρεάκι της αναμένεται να χαρίσει στο κοινό ακόμα περισσότερες στιγμές γέλιου μέσα από τη σπαρταριστή συνέχεια η οποία ετοιμάζεται χάρη στη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε. Είναι πραγματικά αρκετά ενθαρρυντικό σε δύσκολες εποχές όπως η σημερινή,  να γίνονται τέτοιες πρωτοβουλίες που να υποστηρίζονται από μεγάλες και επιτυχημένες εταιρείες παραγωγής με σκοπό να κρατήσουν ζωντανή την καρδιά της ελληνικής μυθοπλασίας. Ακόμα και αν το χέρι δεν έχει μπει βαθιά μέσα στην τσέπη, τροπαιούχοι θα καταλήξουν όσοι καταφέρουν να βάλουν γκολ και να ανακηρυχτούν νικητές στη διασκέδαση και στη ψυχαγωγία. Αρκεί να υπάρχει η διάθεση και το κέφι για μικρά βήματα χωρίς φανφάρες και μεγαλεπήβολα σχέδια, που δύνανται να αποτελέσουν παράδειγμα και για τους υπόλοιπους. Και προπαντός με νέους και ταλαντούχους ηθοποιούς που έχουν να δώσουν πολλά στον χώρο, όπως ο Νικόλας Αγγελής ο οποίος μετά την πρώτη του συμμετοχή στα «Άγρια παιδιά» του Mega ασχολήθηκε κυρίως με το θέατρο όπου ξεχώρισε σε επιτυχημένες παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι η Τζένη Θεωνά θεωρείται αυτή τη στιγμή από τις τυχερές υπάρξεις του χώρου της, αφού σε μία μόνο σεζόν, κατάφερε να έχει όχι μόνο μία, ούτε δύο, αλλά τρεις δουλειές. Στο «Πίσω στο σπίτι» του Mega, στη σειρά του in.gr και τέλος στο μουσικό κανάλι MTV όπου παρουσιάζει πολιτιστική εκπομπή. Τώρα αν οι οικονομικές απολαβές της συνολικά ισοδυναμούν με το ποσό που λάμβανε τα προηγούμενα χρόνια ένας ηθοποιός για τη συμμετοχή του σε ένα μόνο σήριαλ, αυτό δεν το γνωρίζουμε. Από την πλευρά μας, φτου… φτου…  μη τη ματιάσουμε. Πάντα  τυχερή και πολυζήτητη!

"Το μουστάκι δεν κάνει τη Φρίντα Κάλο"

Το είδαμε και αυτό. Η Κατερίνα Καινούριου φωτογραφήθηκε ύστερα από πρόταση του στυλίστα Νίκου Ευταξία, με τον οποίο παλαιότερα ήταν ψυχραμένοι, ως η Μεξικάνα ζωγράφος Φρίντα Κάλο. Η εντυπωσιακή ξανθιά της επιτυχημένης εκπομπής «Δέστε τους», η οποία γίνεται αρκετές φορές από τους συνεργάτες της αποδέκτης χιουμοριστικών σχολίων και πειραγμάτων με αφορμή τις πλούσιες τρέσες της και την αψεγάδιαστη εξωτερική της εμφάνιση, «τσαλάκωσε» την εικόνα της και παρουσιάστηκε με μαύρα μακριά φρύδια, αλλά και μουστάκι. Τρομακτική αλλαγή…. δύσκολα να αναγνωρίσει κανείς ότι αυτή είναι η Κατερίνα Καινούριου. Παρατηρώντας προσεκτικά τις φωτογραφίες (δύο δευτερόλεπτα ήταν αρκετά) μία φράση κόλλησε στο μυαλό μου. «Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε». Θέλει πραγματικά μεγάλο ταλέντο να σκαρφιστείς ένα τόσο επιτυχημένο κόνσεπτ και ταυτόχρονα το στείλεις στα τάρταρα μέσα από λανθασμένες κινήσεις και ατυχείς επιλογές. Και η Μπάρμπι έχει κυκλοφορήσει ως αστυνομικός, πυροσβέστης, νοσοκόμα, αεροσυνοδός, ανθρακωρύχος και πολυμίξερ, όμως παραμένει πάντα η Μπάρμπι. Το στυλ της είναι το ίδιο, το στήσιμο και η έκφραση της καρμπόν, οπότε η αλλαγή επικεντρώνεται μονάχα στις στυλιστικές της επιλογές και στα αξεσουάρ. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της Κατερίνας Καινούριου, η οποία προφανώς θεώρησε το ζωγραφισμένο «μουστάκι» ως την απόλυτη υπέρβαση, την οποία θα έκανε πραγματικά αν παράλληλα με την φωτογράφιση ανέφερε και όσα ήξερε γύρω από την προσωπικότητα της μεγάλης αυτής καλλιτέχνιδος, την οποία αναπαράστησε με τόση όρεξη. Γελάει κανείς;

"Τυρρανιόμαστε"

Παρακολουθώντας το νέο βιντεοκλίπ της Άννας Βίσση με τίτλο «Τυραννιέμαι», ομολογώ πως θαύμασα το μεγάλο κωμικό ταλέντο του Αποστόλη Τότσικα, το οποίο δυστυχώς δεν είχα αναγνωρίσει πρωτύτερα ούτε στο «Πίσω στο σπίτι» του Mega, ούτε στο «Μαζί σου» του ίδιου καναλιού, αλλά ούτε στη «Μήδεια» του Πέτερ Στάιν στην Επίδαυρο. Τι πράγμα; Στα δύο τελευταία οι ρόλοι του ήταν δραματικοί; Μπορείτε να το αποδείξετε; Το θέμα είναι ότι στο συγκεκριμένο τουρλουμπούκι δια χειρός Μυρτώς Κοντοβά, ο μόνος που καταφέρνει να βγει αλώβητος από την κιτς αισθητική και την παλιομοδίτικη γραμμή του είναι ο Αποστόλης Τότσικας, που όχι μόνο κατατροπώνει τη μεγάλη ελληνίδα σταρ, η οποία κάνει τα πάντα για να κλέψει τις εντυπώσεις, αλλά παράλληλα αποτελεί και έναν λόγο για να μην προβάλλεται το κλιπ στη ζώνη “Trash me” του MAD, στη μεταμεσονύχτια ζώνη του Σαββάτου.

"Star Channel:παιδότοπος 24 ώρες το 24ωρο "

«Εμπρός-πίσω» ήταν το σύνθημα του Περίανδρου Πώποτα, στο χιλιοπαιγμένο «Καφέ της Χαράς» του Ant1. Το ίδιο όμως φαίνεται να είναι και το σύνθημα του Star Channel, το οποίο στην προσπάθειά του να κάνει τρομερή οικονομία, παίρνει τα ρούχα έτερων καναλιών και τα φοράει αλλιώς. Ενώ έχει αποφασίσει να διατηρήσει στο πρόγραμμά του κάποια λατινοαμερικάνικη σειρά καλύπτοντας τις τρύπες της άδειας πρωινής ζώνης, καθώς και της μεσημεριανής τώρα το καλοκαίρι, δεν τολμά να πειραματιστεί σε κάτι καινούριο, άγνωστο για το τηλεοπτικό κοινό. Αντίθετα, ανάμεσα στις χιλιάδες νέες ισπανόφωνες τηλενουβέλλες που κάνουν το γύρο του κόσμου σημειώνοντας υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, το κανάλι της Κηφισιάς επαναπαύεται στα σίγουρα, επιλέγοντας την οικογενειακή σειρά «Φλορισιέντα» η οποία στο παρελθόν έχει προβληθεί δις από την κρατική τηλεόραση. Η αργεντίνικη σειρά με την πλειάδα των λιλιπούτειων ηθοποιών που χορεύουν, τραγουδάνε και  γενικώς διασκεδάσουν υψηλόφωνα, έρχονται από τη Δευτέρα 9 Ιουλίου να γεμίσουν με τις «χαριτωμένες τσιρίδες» τους τα άδεια μεσημέρια σας, τα οποία θα μπορούσατε φυσικά να γεμίσετε με μία εξόρμηση στην παραλία, έναν μεσημεριανό ύπνο ή ζώντας την πρωτόγνωρη εμπειρία του κλεισίματος της τηλεόρασης για δύο ώρες.