Πάντα ήθελε… το «Πρωινό Της»!

Ήταν Ιούλιος…Έπρεπε να στήσω ένα ολόκληρο τηλεοπτικό πρόγραμμα, μέσα σε 15 μέρες. Ήξερα ότι δεν είχα περιθώρια για δοκιμαστικά.Έπαιζα με την τύχη μου, κι εκείνη με τη δική της…
Την πήρα στο τηλέφωνο και μάλλον έπεσε το ακουστικό της. Πάντα ήθελε να κάνει πρωινό.
Ήρθε στο γραφείο μου στο Μπουρνάζι, μέσω Κορίνθου… Την έφερε ο κολλητός της, ο Σάββας. Παιδικός της φίλος και γόνος αριστοκρατικής οικογενείας… βεβαίως! Από Αθήνα όμως δεν είχαν ιδέα… Φορούσε μια μίνι τζιν φούστα,  με ψηλοτάκουνα τσόκαρα και τιραντέ μπλουζάκι, που αναστάτωσε όλο τον αντρικό πληθυσμό. Δημιούργησε ταχυπαλμίες στους διαδρόμους. Ήταν κατακαλόκαιρο… Ανέβασε πολύ τη θερμοκρασία στο κανάλι! Μπήκαν μαζί στο γραφείο… και με το βλέμμα μου,  του είπα να περάσει έξω… Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πόσο «μαλαγάνα» ήταν η Φαίη Σκορδά, αφού με έπεισε να κάτσει μαζί της. Ποτέ άλλοτε δεν είχα μιλήσει για επαγγελματικά σχέδια, παρουσία άλλου προσώπου. Κατάλαβα ότι αυτή ήρθε με φόρα και δεν θα έφευγε, αν δεν με έπειθε πως θα μπορούσε να τα καταφέρει και στην Αθήνα. Απογοητεύτηκε, όταν της πρότεινα να κάνει μεσημεριανό. Πάντα ήθελε το «Πρωινό Της»… και δεν την αδικούσα. Της είπα ότι ήταν...
νωρίς για εκείνη. Της έδωσα διορία τρία χρόνια. Τον τέταρτο, της είπα θα κάνεις πρωινό, ακόμη κι αν εγώ δεν θα είμαι μαζί σου… Ήθελα να χτιστεί και να ωριμάσει επαγγελματικά. Ήθελα να σταθεί στα πόδια της, πριν τη φάνε τα «άγρια θηρία»…
Είχε αυτό το κάτι που δεν το βρίσκεις εύκολα, σε όσα δοκιμαστικά κι αν κάνεις. Διαθέτει  γλυκύτητα, σε συνδυασμό με τσαμπουκά, ιδιαιτερότητα στη χροιά της φωνής, που την κάνει συμπαθητική στο τηλεοπτικό κοινό, με τα λι και λι της, μια ιδιαίτερη ομορφιά, με αρκετές ατέλειες… Μου θυμίζει το χρυσόψαρο εκείνο, που παρέα του παρουσίασε την πρώτη της εκπομπή, στον αέρα του Alter, και ήταν σαν χαμένη στο χάος της Αθήνας.  Βρήκα πολλές αντιδράσεις στην αρχή. Θυμάμαι κάποιες Κυριακές να διαβάζουμε σπίτι μου, μαζί τις εφημερίδες και να βουρκώνει… από διάφορα αρνητικά σχόλια , στο πρόσωπό της.  Μήπως και σήμερα δεν γράφονται και λέγονται τόσα;  Την πρόδιδε ο φίλος μου  ο Τάσος, που της έκανε συνέχεια πλάκα και τη μιμούνταν τέλεια. Γελούσαμε πολύ οι τρείς μας, κι ας ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους. Όλοι δίναμε εξετάσεις… κι εκείνη δεν ήθελε να με απογοητεύσει. Αυτό πολλές φορές την πήγαινε πίσω…
Χαίρομαι που έκανε το όνειρό της πραγματικότητα…
Χαίρομαι που παντρεύτηκε εκείνον που ερωτεύτηκε, κι ας διαφωνήσαμε πολύ!!!
Χαίρομαι που έγινε μάνα… Τώρα καταλαβαίνει τις αγωνίες, της δικής της μητέρας…
Χαίρομαι γιατί δεν άλλαξε πολύ… Ακόμη έχει την καρδιά παιδιού!!!
Φαίη, μη χαθείς στο Χάος της πόλης. Δεν αξίζει!
Είναι ακόμη κορίτσι, το δικό μου κορίτσι…
Ακόμη κι αν εκείνη ξεχάσει πως ξεκίνησε, θα είμαι εδώ να της θυμίσω…
Μόνο όταν γυρνάς πίσω…  καταλαβαίνεις πόσα πέτυχες!!!

entertv.gr (Ζήνα Κουτσελίνη)