ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΑΚΗΣ:Λέμε οχι στις κραυγές και τον λαϊκισμό!

Ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος και ο Δημήτρης Τάκης παίρνουν τη σκυτάλη από τους Καμπουράκη - Οικονομέα και θα βρίσκονται καθημερινά από τις 7 το πρωί στις επάλξεις της ενημέρωσης. Η εκπομπή "Πρωινό Mega" κάνει πρεμιέρα για ακόμη μία χρονιά, σε ένα καυτό ειδησεογραφικά και πολιτικά καλοκαίρι.

Οι Ιορ. Χασαπόπουλος και Δ. Τάκης δίνουν τον δικό τους τόνο και το προσωπικό τους στίγμα στην πρωινή ενημέρωση.

-Τα τελευταία χρόνια έχετε συνδεθεί ως το δίδυμο της καλοκαιρινής ενημέρωσης, "θυσιάζοντας" τις διακοπές σας, και μάλιστα ύστερα από έναν δύσκολο χειμώνα με πρωινά ξυπνήματα και δελτίο.
ΙΟΡ. Χ.: Μετά από τόσα χρόνια μαζί, είναι φυσικό να σε συνδέουν ως ένα από τα δίδυμα της ενημέρωσης. Οταν υπάρχει συνεννόηση, όλα μπορούν να γίνουν και οι διακοπές να συνδυαστούν και η δουλειά να γίνει όσο γίνεται καλύτερα. Στη δημοσιογραφία, όπως και σε άλλα επαγγέλματα, ισχύει το δόγμα: "Βρες να κάνεις μια δουλειά που αγαπάς για να μη δουλέψεις ποτέ σου".

Δ.Τ.: Η αλήθεια είναι ότι φέτος είναι η πέμπτη χρονιά που το Mega μάς εμπιστεύεται την πρωινή ενημέρωση και μετά από τόσα χρόνια, ε ναι, νομίζω ότι υπάρχει πλέον η σύνδεση που αναφέρετε. Επειδή για μένα η ενημέρωση είναι πια ένας τρόπος ζωής που έχω επιλέξει συνειδητά, δεν αισθάνομαι επ' ουδενί ότι "θυσιάζω" τις διακοπές μου. Αλλωστε πιστεύω ότι για να πάρεις

 κάτι πρέπει να δώσεις κάτι. Ωστόσο, και φέτος θα ξεκλέψω δέκα ημέρες σε ένα καυτό ειδησεογραφικά και πολιτικά καλοκαίρι, σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη για όλους μας.

-Οι "καλοκαιρινοί" θεωρούνται αντικαταστάτες. Αν και έχετε παρουσία και τον χειμώνα σε εκπομπές και δελτίο, αισθάνεστε έτσι;
ΙΟΡ. Χ.: Θα παραφράσω τη λαϊκή ρήση και θα σου πω ότι "τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αντικαταστάτες". Στην ενημέρωση και μάλιστα σε τέτοιες περιόδους που οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες και σημαντικές σημασία έχει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας να υπάρχει σοβαρή υπεύθυνη και ολοκληρωμένη ενημέρωση είτε από τις ζωντανές εκπομπές είτε από τα δελτία ειδήσεων και γι' αυτό παλεύουμε συνεχώς στο MEGA.
Δ.Τ.: Σε έναν τηλεοπτικό σταθμό όπως το Mega, η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση είναι αλυσίδα που δεν σπάει και παρέχεται όλο τον χρόνο χωρίς διακοπές. Συνεπώς, δεν πιστεύω στους αντικαταστάτες, πιστεύω στους συνεχιστές της ενημέρωσης. Τόσο ο Ιορδάνης όσο κι εγώ είμαστε πολιτικοί συντάκτες, οπότε αυτή είναι η κύρια δουλειά μας. Το καλοκαίρι που παίρνουμε τη σκυτάλη από τον Δημήτρη Καμπουράκη και τον Γιώργο Οικονομέα, δίνουμε τον δικό μας τόνο και το προσωπικό μας στίγμα στην πρωινή ενημέρωση του σταθμού και συνεχίζουμε αυτό που γίνεται όλη τη χρονιά.

-Πώς γίνατε τηλεοπτικό δίδυμο; Υπήρξαν στιγμές που "κοντραριστήκατε";
ΙΟΡ. Χ.: Η ιστορία ξεκινάει πολύ παλιά από τις πρωινές καθημερινές εκπομπές με την Αννα Παναγιωταρέα. Μετά από ένα διάλειμμα, ο διευθυντής ειδήσεων του MEGA, ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, μας εμπιστεύτηκε την καλοκαιρινή ζώνη τα τελευταία πέντε χρόνια και έτσι προέκυψε το δίδυμο. Αλίμονο αν δεν είχαμε κόντρες μεταξύ μας. Παλιά, πολύ περισσότερες, μετά λιγότερες. Και τώρα ακόμη έχουμε διαφορές απόψεων, αλλά σημασία έχει αυτές να εκφράζονται με τέτοιο τρόπο που να βοηθούν την ενημέρωση και όχι την προσωπική προβολή του καθένα.
Δ.Τ.: Νομίζω πάνε χρόνια, ξεκινήσαμε μαζί στην πρωινή εκπομπή της Αννας Παναγιωταρέα στο Mega. Τότε βγαίναμε από τις 7 έως τις 9 το πρωί όλοι μαζί στο στούντιο. Από εκεί έγινε η αρχή και αρχίσαμε να "κολλάμε" ως δίδυμο. Μετά βρεθήκαμε πια οι δυο μας να παρουσιάζουμε κάθε καλοκαίρι από το 2007 το "Πρωινό Mega". Με τον Ιορδάνη υπάρχει χημεία και ουσιαστική επικοινωνία και εκτός τηλεοπτικού αέρα και νομίζω ότι αυτό βγαίνει και στο γυαλί. Τώρα, όσον άφορα στις κόντρες, ναι έχουν υπάρξει και στιγμές έντασης, αλλά ήταν πάντα για θέματα ήσσονος σημασίας και κυρίως γιατί εγώ μερικές φορές είμαι περισσότερο ξεροκέφαλος. Αλλά η φιλία μας παραμένει διαχρονική πάνω από κάθε κόντρα.

-Εχουμε δημοσιογράφους σταρ; Π.χ. ο Λάρι Κινγκ είναι σταρ. Εμείς έχουμε κάτι αντίστοιχο και κατά πόσο "επιτρέπεται" για έναν δημοσιογράφο;
ΙΟΡ. Χ.: Σταρ δεν νομίζω ότι έχουμε στην Ελλάδα και αυτό απεδείχθη περίτρανα τα τελευταία χρόνια, όταν για διάφορους λόγους πολλοί δημοσιογράφοι της τηλεόρασης βρέθηκαν εκτός, ενώ θεωρούσαν τους εαυτούς τους αναντικατάστατους. Καλό είναι να μη βλέπουμε τον ίσκιο μας και νομίζουμε ότι είναι το μπόι μας.

Δ.Τ.: Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Ο Λάρι Κινγκ είναι σταρ γιατί τον βλέπουν πολλά εκατομμύρια τηλεθεατών σε όλο τον κόσμο. Πέραν αυτού, όταν ο δημοσιογράφος γίνεται σταρ, ενδεχομένως αντιμετωπίζει την είδηση "αφ' υψηλού" και αυτό τον αποξενώνει από την κοινωνική πραγματικότητα, που είναι συστατικό της ενημέρωσης και της γνήσιας δημοσιογραφίας. Στην κλίμακα της ελληνικής τηλεοπτικής αγοράς ακόμη και οι πιο πετυχημένοι δημοσιογράφοι αποτελούν αναγνωρίσιμα και κοινωνικά καταξιωμένα δημόσια πρόσωπα, αλλά σε καμιά περίπτωση "σταρ", όπως ο Λάρι Κινγκ που αναφέρατε ή η Οπρα Γουίνφρεϊ και η Αν Σενκλέρ, πρόσωπα που έχουν μια παγκόσμια απήχηση.

-Στις πρωινές εκπομπές αλλά και στα δελτία ειδήσεων ισχύει το δόγμα "αυτός που φωνάζει πιο πολύ έχει δίκιο"...
ΙΟΡ. Χ.: Κατά τη γνώμη μου, πέρασε αυτή η εποχή. Οι τηλεθεατές θέλουν να ενημερωθούν και να ακούνε συζητήσεις επί της ουσίας. Μπορεί να κάνεις μια έντονη συζήτηση επί της ουσίας χωρίς κραυγές αλλά με επιχειρήματα.
Δ.Τ.: Δυστυχώς στην τηλεόραση ισχύει πολλές φορές ότι αυτός που φωνάζει περισσότερο πουλάει πιο εύκολα. Αλλά το θέμα κι εδώ είναι αφενός να είσαι ο εαυτός σου και αφετέρου να σέβεσαι αυτόν που σε βλέπει. Ολα τα άλλα έχουν ημερομηνία λήξεως. Και το δύσκολο σ' αυτό το επάγγελμα δεν είναι να "εκτοξευθείς" ένα καλοκαίρι και να "σβήσεις" μετά, αλλά να διαγράφεις μια πορεία αξιοπρέπειας, αυτοβελτίωσης και σταθερής ανόδου.

-Εσείς θα ανεβάζατε τους τόνους; Θα γινόσασταν πιο "φωνακλάδες";
ΙΟΡ. Χ.: Ειλικρινά σας λέω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος. Αν και θέλω να σας πω ότι το τελευταίο διάστημα οι τηλεθεατές στα μηνύματά τους απαιτούν, όταν έρχεται ένας πολιτικός ή ένας συνδικαλιστής στο στούντιο, να του "ορμάει" ο δημοσιογράφος. Οποιος πέσει σε αυτή την παγίδα, την τρίτη, τέταρτη φορά θα χαρακτηριστεί λαϊκιστής και θα αποτύχει.
Δ.Τ.: Οχι, και το λέω κατηγορηματικά. Μπορεί να ανεβάσεις τους τόνους κάποια στιγμή αν το αισθανθείς ή εφόσον οι ειδησεογραφικές περιστάσεις το επιβάλουν, αλλά άλλο αυτό και άλλο ο καθ' έξιν φωνακλάς. Αλλωστε απεχθάνομαι σφόδρα τις κραυγές, την εισαγγελική λογική και τα σάλια!

-Πώς κρίνετε ότι στην πρωινή ενημερωτική ζώνη έχουμε πια infotainment εκπομπές; Τις θεωρείτε ανταγωνιστικές και θα αναλαμβάνατε την παρουσίαση μιας τέτοιας εκπομπής;
ΙΟΡ. Χ.: Η ανάγκη γέννησε αυτές τις εκπομπές σε ορισμένα τηλεοπτικά Μέσα. Δεν θεωρώ πάντως ότι περπάτησαν αυτά τα σχήματα. Για μια δυο σεζόν μπορεί να φάνηκε ότι φέρνουν νούμερα, αλλά δεν μπορείς να μπλέκεις συνεχώς τις εξελίξεις για το ελληνικό χρέος με τις μυγορουφήχτρες.
Δ.Τ.: Πιστεύω ότι στη ζωή αυτή δεν είναι όλοι κατάλληλοι για τα πάντα. Καλώς ή κακώς, νομίζω ότι μπορώ να παρουσιάσω και να σχολιάσω μια αμιγώς πολιτική είδηση καλύτερα από το να κάνω μια συνέντευξη με κάποιο νυχτερινό σχήμα της παραλιακής ή να αναλύσω τις τελευταίες εξελίξεις στους γάμους και τα διαζύγια των διασήμων. Συνεπώς, σέβομαι τους συναδέλφους που επιλέγουν να παρουσιάσουν προγράμματα στη διεθνή λογική του infotainment, αλλά πιστεύω ότι σε μας ταιριάζει το πρώτο συνθετικό του όρου, ήτοι η ψύχραιμη και με άποψη παρουσίαση της είδησης, της ουσιώδους νέας πληροφορίας (info).

-Η τηλεθέαση είναι αυτοσκοπός; Και αν ένα ενημερωτικό προϊόν κάνει τηλεθέαση, σημαίνει ότι είναι καλό;
ΙΟΡ. Χ.: Σε καμιά περίπτωση. Εδώ και χρόνια έχει αποδειχθεί πως η τηλεθέαση δεν είναι αυτοσκοπός. Κανείς νομίζω από όλους όσοι έχουν και είχαν πάρει στα σοβαρά την τηλεόραση δεν κατάφεραν να δαμάσουν την τηλεθέαση. Είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων.
Δ.Τ.: Ο σεβασμός στον τηλεθεατή και στη νοημοσύνη του είναι ο μόνος αυτοσκοπός που θα έπρεπε να υπάρχει στην τηλεόραση. Αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι ιδανικά. Η ιδιοτέλεια και ο λαϊκισμός περισσεύουν, το άγχος και η ανασφάλεια πολλές φορές κυριαρχούν και το αποτέλεσμα είναι να γινόμαστε "νούμερα" για τα νούμερα. Νομίζω ότι η λογική ότι μεγάλη τηλεθέαση ίσον καλό, μικρή τηλεθέαση ίσον κακό τηλεοπτικό προϊόν, είναι πια ξεπερασμένη. Και θα δώσω ένα παράδειγμα: Εάν μια εκπομπή έχει καλεσμένο έναν καθηγητή του MIT και μια άλλη δυο μοντέλα, δυο τραγουδιστές β' διαλογής και μια γυμνάστρια πλάι στη θάλασσα, το πιθανότερο είναι να κάνει περισσότερη τηλεθέαση η δεύτερη, αλλά το καλό τηλεοπτικό προϊόν θα το έχει η πρώτη.

-Πώς σας φαίνεται που η τηλεόραση έχει περιέλθει σε αυτή την κατάσταση;

ΙΟΡ. Χ.: Με στεναχωρεί αλλά και πάλι, επειδή ζω αυτή την κατάσταση από μέσα, νομίζω ότι είναι μια δύσκολη περίοδος που θα περάσει και θα μας έχει κάνει όλους σοφότερους και καλύτερους.

Δ.Τ.: Η τηλεόραση δεν είναι ξεκομμένη από την κοινωνία, είναι κομμάτι της. Αρα έχει και τα αρνητικά και τα θετικά που έχει η κοινωνία μας σήμερα. Και το καλό και το κακό, και το όμορφο και το άσχημο και το αξιόλογο και το σκουπίδι. Από κει και πέρα είναι στην κρίση και στη βούληση του καθενός τι θα επιλέξει. Ωστόσο, δεν είναι λογικό να αγανακτείς για τις αρνητικές εκδοχές της τηλεόρασης και ταυτοχρόνως να τις επιβραβεύεις. Δεν γίνεται να λέμε τι σκουπίδια έχει η τηλεόραση και μετά να εξιστορούμε με το νι και με το σίγμα τα σκουπίδια που είδαμε. Είναι το ίδιο που συμβαίνει με τους πολιτικούς. Αποκαλούμε τους 300 με ευκολία κλέφτες, αλλά λησμονούμε ότι εμείς τους εκλέγουμε στη Βουλή τα τελευταία 37 χρόνια.

-Ο κόσμος αντιμετωπίζει πλέον τους δημοσιογράφους με δυσπιστία;
ΙΟΡ. Χ.: Με μεγάλη δυσπιστία μας αντιμετώπιζε έτσι και αλλιώς. Τώρα έχει έναν λόγο περισσότερο γιατί περνά πολύ δύσκολα και μαζί με τους πολιτικούς αυτό το κύμα συμπαρασύρει και τους δημοσιογράφους.
Οσοι νομίζουν ότι δεν τους αφορά αυτό, είναι γελασμένοι. Κάποιοι μάλιστα προσπαθούν να γίνουν αρεστοί και λαϊκίζουν με επικίνδυνο τρόπο. Δυστυχώς δεν έχουν διδαχτεί από τα λάθη άλλων.
Δ.Τ.: Φυσικά και καλά κάνει, κατά τη γνώμη μου! Ο κόσμος πρέπει να αντιμετωπίζει με επιφύλαξη όλα τα δημόσια πρόσωπα που νέμονται μια μορφή εξουσίας, γιατί έτσι κρατά μιαν απόσταση ασφαλείας από αυτά και κατά συνέπεια δεν δέχεται αβασάνιστα όσα του λένε. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω και κάτι ακόμα: ο πολίτης πρέπει να σταματήσει να θεωρεί ως πραγματικότητα μόνο αυτό που βλέπει στην τηλεόραση ή αυτό που διαβάζει στις εφημερίδες ή στο διαδίκτυο. Γιατί όλα αυτά αποτελούν μόνο ένα μέρος της κοινωνικής αλλά και της ατομικής μας πραγματικότητας, πολλές φορές μάλιστα όχι το πιο αυθεντικό.

-Για ποιο λόγο θα φεύγατε από την τηλεόραση; Θα τα παρατούσατε όλα για να αποσυρθείτε;
ΙΟΡ. Χ.: Προς το παρόν, δεν έχω βρει ακόμη να κάνω μια άλλη δουλειά που να μου αρέσει τόσο για να μη χρειάζεται να δουλεύω.
Δ.Τ.: Η τηλεόραση είναι μια δουλειά όπως και όλες οι άλλες. Την κάνεις για βιοπορισμό, την κάνεις επειδή την επέλεξες και επειδή σε επέλεξε κι αυτή, με την έννοια ότι δεν σε απέβαλε λόγω ανικανότητας.
Για να τα παρατήσεις όλα και να αποσυρθείς, πρέπει να συμβεί κάτι πολύ δυνατό στη ζωή σου που να σου αλλάξει ριζικά κατεύθυνση. Εμαθα ποτέ να μη λέω ποτέ και να μην αποκλείω τίποτα. Η ζωή είναι πολύ πιο περίπλοκη και από την πιο μεγάλη τηλεοπτική ίντριγκα.



Λευτέρης Μπιντέλας